บทนำ
"คุณรบ เข้ามาทำไม!!" ปาลินเบิกตากว้าง เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วพบว่าพลรบนอนถอดเสื้อผ้าอยู่บนเตียงของตัวเอง
"ใคร?" ชายหนุ่มหรี่ตามองเล็กน้อย พยายามเพ่งดูว่าใครกันที่เรียกตัวเองอยู่ และเมื่อสายตาปรับโฟกัสได้ ชายหนุ่มก็ยิ้มออกมาบางๆ
"ออกไปเลยนะคุณรบ เข้าผิดห้องแล้วค่ะ นี่มันห้องขิง" ปาลินกระชับปมผ้าขนหนูโดยอัตโนมัติ พร้อมกับเอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาคลุมไหล่เอาไว้อีกชั้น
"เธอคงเป็นเด็กๆ ที่ไอ้ฉัตรจัดไว้ให้ฉันใช่ไหม มาๆ" คนขี้เมาพยายามลุกขึ้นนั่งอย่างทุลักทุเล พร้อมกับตบบนเตียงเบาๆ เชื้อเชิญให้คนตรงหน้ามานั่งข้างเขาอย่างเปิดเผย
"นี่! ออกไปได้แล้วนะคุณรบ ขิงบอกว่าคุณรบเข้าห้องผิด...ได้ยินไหมคะ" ปาลินขึ้นเสียงอย่างลืมตัว เพราะดูท่าทางพลรบจะเมามากจนแทบฟังเธอไม่รู้เรื่อง
"อย่าเล่นตัวเลยน่า ขิงไหนกัน" ชายหนุ่มลุกจากเตียงและสาวเท้าเข้าหาสาวน้อยตรงหน้าด้วยความรวดเร็ว
"ขิง...ขิงไงคะ ลืมตามองดีๆ คุณรบอย่าเล่นแบบนี้นะ" หญิงสาวตกใจท่าทางคุกคามของคนตัวโตจนถอยกรูดไปติดกับผนังห้อง
"ขิงไหน...จำไม่เห็นได้ มาใกล้ๆ หน่อยสิ" ชายหนุ่มยกแขนกันคนตรงหน้าเอาไว้ พร้อมกับขยับตัวเขาไปใกล้เจ้าหล่อนมากขึ้นจนได้กลิ่นสบู่อ่อนๆ ลอยมาแตะจมูก
"นี่คุณรบ...อย่ามาแกล้งกันแบบนี้นะ ขิง...ขิงไม่ตลกแล้วนะ" หญิงสาวหน้าซีดเผือด ไม่รู้จะหาทางออกให้ตัวเองยังไง เพราะปกติไม่เคยอยู่ใกล้พลรบขนาดนี้ ไม่เคยแม้แต่จะพูดคุยกันใกล้ชิดจนถึงเนื้อถึงตัวแบบวันนี้ เธอเลยไม่รู้ว่าตอนนี้เขาเมาจริงหรือว่าเขากำลังแกล้งเธออยู่กันแน่
"ก็ไม่ได้มาเล่นตลก...แต่มาทำ...อย่างอื่น ตามที่เพื่อนฉันจัดการเอาไว้ให้ไง" พลรบพูดจบก็โน้มตัวลงไปซุกไซ้รอบคอของคนตรงหน้าทันที ไม่ฟังเสียงประท้วงหรือฝ่ามือน้อยๆ ที่ทุบตีหน้าอกเขาเลยสักนิด
"ยะ...อย่านะ ไอ้บ้า...ปล่อยนะไอ้โรคจิต ปล่อยสิวะ...ยะ...อย่าทำแบบนี้" หญิงสาวพยายามทุบตีและผลักคนตรงหน้าให้ออกห่างจากตัวเอง แต่ความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้น มันก็เหมือนกำลังจะแทรกตัวขึ้นมาได้อย่างง่ายดายเพียงแค่ถูกเขาปลุกเร้า
"หอมจัง... ไปต่อที่เตียงนะ" พูดจบก็อุ้มหญิงสาวร่างบางขึ้นมาไว้ในอ้อมกอดทันที
"อย่า...อย่านะโว้ยไอ้คุณรบ ปล่อยขิงนะ"
"ปล่อยก็ได้ แล้วก็...ผ้านี่มันเกะกะ ถอดออกเลยแล้วกันนะ" ชายหนุ่มกระชากผ้าขนหนูที่ปมเริ่มหลวมออกทันที สายตาวาวระยิบพร้อมกับอะไรบางอย่างที่เริ่มจะตื่นตัวขึ้นมา เมื่อได้เห็นร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่ตัวเองคร่อมทับเอาไว้ตอนนี้
"เฮ้ย!!! ปล่อยนะ ไอ้..อ๊ะ...อื้อๆ" และเสียงตะโกนก็จบลงเท่านั้น เพราะชายหนุ่มมากประสบการณ์ที่ทาบทับร่างของเธออยู่ จัดการปิดปากของเธอด้วยริมฝีปากของเขาแทน นาน...นานจนปาลินแทบลืมหายใจ
"แฮกๆ คุณรบปล่อยขิงเดี๋ยวนี้นะ ไอ้คนบ้านี่! ขิงไม่เอาแบบนี้นะ" หญิงสาวรวบรวมสติบอกคนตรงหน้า หลังจากที่เขาปล่อยให้ริมฝีปากบางของเธอเป็นอิสระอีกครั้ง
"ขิงหรอ ขิงไหน...นึกไม่ออก" คนเมาพยายามเรียกสติและเพ่งมองคนตรงหน้าด้วยสติอันน้อยนิด
"อย่ามาทำเป็นจำไม่ได้นะ เอาผ้าคืนมาเดี๋ยวนี้" หญิงสาวพยายามควานหาผ้าขนหนูที่ถูกเขาดึงออกไปจากร่างกาย อายที่ต้องมานอนเปลือยต่อหน้าเขาแบบนี้
"ขิง!!!" พลรบอุทานออกมาเสียงดังทันทีที่สายตาปรับโฟกัสได้ชัดเจนมากขึ้นกว่าเดิม
"เอาผ้ามาให้ขิงเดี๋ยวนี้ ไอ้คนทุเรศ ไอ้ลามก!"
"..."
พลรบกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก ความคิดในหัวตีรวนกันมากมายจนแทบแยกแยะไม่ออกว่าตัวเองควรจะทำยังไงต่อไป เนื้อตัวที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ และร่างกายเล็กๆ ที่มันยั่วยวนอยู่ตรงหน้าแบบนี้ มันทำให้เขาแทบไม่อยากเป็นคนดีขึ้นมาเลยจริงๆ แล้วทีนี้จะทำยังไง โอ๊ยยย! สำนึกด้านดีด้านชั่วของเขามันต่อสู้กันจนเขาเลือกไม่ถูก!
"ทำไมมองขิงแบบนั้น ห้ามมองนะไอ้โรคจิต!"
"ขิง...ถ้าฉันไม่หยุด เธอจะโกรธไหม? ฉัน...หยุดตัวเองไม่ได้แล้วจริงๆ" นั่นเป็นคำถามสุดท้ายที่ปาลินได้ยิน ก่อนจะถูกชายหนุ่มผู้มากประสบการณ์หลอกล่อด้วยร่างกายจนหญิงสาวเผลอเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขา สัมผัสที่มันสร้างความรัญจวนใจจนเธอเองก็อยากจะลองมันเหมือนกัน!
Guest
