อุซางิ ปีศาจพันธ์นรก

เคยคิดไหม ว่าสิ่งที่อยู่บนโลกนั้นมีอะไรที่แตกต่างออกไปจากพวกคุณ แต่สำหรับเราพวกคุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอก ว่าสิ่งที่แตกต่างออกไปนั้นคืออะไร เพราะสิ่งนั้นมันจะทำให้พวกคุณได้สนุกนะสิแหละหวังว่าคุณจะชอบของขวัญที่พวกเราจะให้คุณนับจากนี้ กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับคุณ หึหึ

บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของสิ่งๆนี้

“นักเรียนวันนี้เราจีเด็กใหม่เข้ามาอยู่กับเราในคลาสนี้นะคะ เข้ามาค่ะ”

“สวัสดีค่ะ เราชื่อ อุซางิ นะ เรียกเราว่า อุซาจัง ก็ได้”

“เดียวอุซางิไปนั่งที่ว่างตรงนั้นนะ”

“ได้ค่ะ”

ฉันมองไปรอบๆ พร้อมกับหันไปองโต๊ะที่จะนั่งซึ่งติดกับเด็กผู้ชายคนนึ่ง เขาดูน่าตาแปลกๆ ใส่แว่น ขาว สูง แถมยังดูเป็นเด็กเรียน ใบหน้าของเขาดูดีมากๆ ฉันจึงจ้องมองไปอย่าเพลิดเพลิดจนเขาหันาสบสายตาจึงทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ พร้อมกับรีบดิ่งไปที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว

“สวัสดีค่ะ”

“อือ”

“นายชื่ออะไรหรอ”

“...............”

เขาค่อยๆหันมามองฉันอย่างช้าๆ ทำตัวบิดไปมาพร้อมกับเอ่ยคำหน่งขึ้นมาแต่ฉันไม่แน่ใจว่าเขาพูดอะไรแต่รู้สึกว่ามันไม่ดีมากเหมือนกำลังจะมีเรื่องเข้ามา และยังรู้สึกกลัวมาก แต่ก็รู้ทำไม ทั้งๆที่ไม่รู้คำที่เขาพูดด้วยซ้ำ

“ว่าแต่นายทำอะไรอยู่หรอ”

“ทำงาน”

“ว่าแต่...........”

“ถ้าเธอยังอยากมีชีวิตอยู่ให้ห่างจากฉันสะ”

“ห๊ะ”

ที่นานนั้นพูดันหมายความว่าอะไรนะ ทำไมนายนั้นถึงได้พูดแบบนั้นออกมานะ หรือเขาไม่ชอบเรากันแน่นะเห้ยแต่ช่างมันเหอะคงมีอะไรหรอกมั้งนะ

14 :30 น.(คาบชมรม)

ฉันเดินไปตามแต่ละห้องที่สอนชมรม มันก็แต่วิชาเดิมๆเนื้อหาเดิมๆ น่าเบื่อฉันเดินจนถึงตึก 5 แต่ก็มีชมรมไหนน่าสนใจเหมือนอีกเคย แต่ที่ก็คือมีห้องชมรมหนึ่งอยู่ทางด้านหน้าของฉันแถวนั้นทั้งมืดและเปลี่ยวแถมยังมีรังสีแปลกๆออกมาจากห้องนั้น แต่มันดึงดูดให้ฉันเข้าไปอย่างน่าแปลกใจ ฉันเหมือนหลับไปชั่วครู่รู้ตัวอีกทีฉันก็มายืนอยู่ทางข้ามม้าลายแล้ว แถมเวลาตอนนี้ก็เกลือบจะมืดแล้วด้วย

“ตายแล้วจะมืดแล้วต้องรีบกลับแล้ว”

ฉันจึงรีบวิ่งอย่างรวดเร็วไม่ถึง 30 นาทีก็ฉันจึงรีบเข้าบ้านทันทีแต่มองไปรอบๆบ้านก็ไม่มีใครอยู่เลยฉันจึงเรียกพี่บ้านาสอบถาม

พี่แม่บ้านค่ะ คุณพ่อคุณแม่ไปไหนหรอค่ะ

“ออคุณท่านไปธุระต่างประเทศค่ะเห็นว่าคราวนี้ไปนานเลยล่ะค่ะ”คุณหนู

“ออค่ะพี่”

“ว่าแต่คุณหนูจะรับอะไรรึป่าวคะ”

“ไม่ค่ะพี่เดียวหนูไปหาอะไรทานข้างนอกค่ะ”

พอฉันพูดจบ ฉันจึงเดินขึ้นห้องถอดเสื้อผ้าอาบน้ำอย่างรวดเร็วพอเส็จฉันจึงใส่เสื้อผ้าและดิ่งออกไปข้างนอก ตอนนี้ฉันอยู่มี่ตลาด มีลมพัดโชยตลอดจึงทำให้เย็นสบายพร้อมกับกาแฟร้อนที่อยู่ในมือทำให้รู้สึกดี ในขณะที่ฉันเดินไปฉันก็เจอกับสิ่งที่เรียกว่ากระต่าย แต่กระต่ายตัวนี้มันต่างออกไปจากกระตายทั่วไป มันเป็นกระต่ายที่สวยมากๆ ฉันพยามจะจับมันก็วิ่งหนี เหมือนมันอยากให้ฉันตามมันไป ฉันพยามตันไปจนไปถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ฉันมองไปรอบๆแต่หันมาอีกทีเจ้ากระตายตัวนั้นก็หายฉันก้มลงไปมองที่เท้าของฉันได้พบกับสร้อยรูปกระตายมันดึงดูดฉันอย่างมาก แล้วอยู่ๆฉันก็รู้สึกเหมือนมีใครมองฉันอยู่

"ใครนะ ออกมานะถ้าไม่ออกละก็"

"จะทำไมหรอ"

"เธอดูเป็นเด็กสาวที่น่ารักนะ เข้ากับสร้อยเส้นนั้นดีนิ เอาไปสิฉันให้"

"ของเธอหรอ"

"ใช่ แต่เอาไปสิฉันไม่ใช้มันแล้ว เธอเอาไปได้เลยนะ"

"ขอบคุณ"

"ฉันใส่ให้ ต่อไปนี้เธอคือทาญาติคนต่อไป"

ฉึก!!!!!

ฉันรู้สึกเหมือนโดนอะไรมาแทงที่ด้ายหลังอย่างรุนแรง นี้ฉันกำลังจะตายหรอไม่จริงใช่ไหม ทำไมเธอทำกับฉันแบบนี้

“ขอให้สนุกนะ อุซางิ”