ยอดดวงใจนายคู่หมั้ย
รีไรท์ : 16 มีนาคม 2568
จบ : xxxxx
เสียงฝนกระทบกระจกดังแผ่วเบา แสงไฟสีขาวนวลส่องสว่างทั่วทั้งออฟฟิศหรู แต่กลับไม่มีความอบอุ่นอยู่ในนั้นเลย
"กลับไปซะ! อย่ามาที่นี่อีก"
เสียงเย็นชานั้นเหมือนมีดที่กรีดลงกลางอกของแปลน คนฟังยืนนิ่ง มือที่กำเข้าหากันสั่นเล็กน้อย ก่อนจะฝืนยิ้มออกมาแม้มันจะดูไม่ต่างจากรอยยิ้มของคนกำลังกลั้นน้ำตา
"ขอคุยกันก่อนได้ไหมครับพี่มีน..." น้ำเสียงแผ่วเบาแทบจะจมหายไปในความเงียบ
คนที่อยู่หลังโต๊ะทำงานเงยหน้าขึ้นมามอง ใบหน้าไร้ซึ่งความรู้สึก มีเพียงสายตาว่างเปล่าที่ทอดมองมาเหมือนคนแปลกหน้า
"ฉันไม่มีอะไรจะคุย"
แปลนรู้สึกสมเพชตัวเองจริงๆ มันตลกดี... ตลกที่เขายังพาตัวเองมายืนอยู่ตรงนี้ ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีค่าพอให้อีกฝ่ายมาสนใจกัน
"ผมแค่..."
"อย่าทำตัวน่ารำคราญได้ไหม? แล้วไอ่กล่องข้าวนั่นน่ะก็ไม่ต้องทำมาอีก ฉันไม่เคยอยากกินของนาย!" ประโยคสุดท้ายที่ดังขึ้นตัดรอนความรู้สึกดีทั้งหมดที่ยังเหลืออยู่ในใจของแปลน
ความรู้สึกของเขาถูกโยนทิ้งเหมือนกล่องข้าวที่เอามาให้อีกฝ่าย มีนไม่เคยจะสนใจและไม่เคยจะใส่ใจเขาเลย สักนิด ทุกครั้งที่มาที่นี่เขาได้รับแต่ประโยคผลักไสและไล่ให้ออกไปพ้นๆสายตา
หยาดน้ำฝนโปรยปรายลงมาไม่ต่างจากน้ำตาที่ไหลออกมาเงียบๆ
สุดท้าย... ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหน ก็ไม่มีที่ว่างสำหรับเขาอยู่ดี…