สยบรักมาเฟียร้าย Dangerous Love 20+

สยบรักมาเฟียร้าย Dangerous Love 

Characters 

(ไรท์ไม่มี Image ตัวละครให้นะคะไม่อยากจำกัดจินตานาการของทุกคน วาดฝันหน้าตาพระเอก นางเอกกันได้เต็มที่เลยค่ะ) 

พระเอก 

อลัน เครย์ แมคคาดิสันเมดิคาโอ (Alan Klay Macadisonmadicao) 

- สูง 187 

- อายุ 29 ปี 

นางเอก 

มิรันดา เศรษฐาวงศ์วรวิริยะไพศาล 

- สูง168 

- อายุ 25 ปี 

Introduction 

ปึก!ร่างกายของฉันถูกเหวี่ยงกระแทกกับผนังห้องน้ำทันทีที่พยายามเดินหลบเข้ามาในนี้ แต่ก็หนีผู้ชายอย่างเขาไม่พ้น 

"ปล่อย!" แม้ว่าจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ฉันรู้ดีว่าหมดหนทางที่จะหนีเมื่อเขากักตัวฉันไว้กับผนังด้วยสองแขนของเขาที่คล่อมร่างฉันไว้ 

"ไปเจอมันทำไม!!" ฉันสะดุ้งเมื่อเขาตะคอกใส่ฉันด้วยความโมโห 

"ฉันก็แค่อยากรู้ความจริง" ตอนนี้ฉันไว้ใจใครไม่ได้ทั้งนั้น.....แม้แต่เขา คนที่อยู่ตรงหน้าฉัน 

"แน่ใจว่าแค่นั้น?" เขาจ้องเข้ามาที่ดวงตาของฉันอย่างจับผิด 

"หมายความว่ายังไงคะ?" 

"เธอรู้แล้วนี่ว่ามันคือคู่หมั้นของเธอ ยังไง? อยากกลับไปหามัน?" ใช่ ฉันรู้ แล้วก็รู้ด้วยว่าเขารู้มาก่อนฉันแต่เลือกที่จะปิดไว้นั่นมันยิ่งทำให้ฉันสงสัยในตัวเขา บอกแล้วว่าฉันไว้ใจใครไม่ได้แม้แต่เขา คนที่ช่วยชีวิตฉันไว้ แต่มันจะมีประโยชน์อะไรถ้าเป็นเขาเองที่ทำลายชีวิตฉัน 

"เธอคงอยากจะไปจากที่นี่มากสินะ" เขามองฉันด้วยสายตาดูถูกเหมือนทุกครั้งที่เขาทำเมื่อไม่พอใจฉัน 

"..." ฉันเลือกที่จะเงียบเพราะพูดอะไรไปตอนนี้ก็เปล่าประโยชน์ 

"ตอบมา!!" จะให้ฉันตอบอะไร อยากไป? ขืนตอบไปแบบนั้นเขาก็ยิ่งโมโห แต่จะให้ตอบว่าไม่อยากไปจากที่นี่ก็ดูจะโกหกเกินไปในเมื่อระหว่างเรามันมีแต่ความระแวงแบบนี้ 

"คงจะได้เป้าหมายใหม่แล้วสินะ อย่างว่าคู่หมั้นนี่ ยอมนิดยอมหน่อยเธอก็คงจะคิดว่าไม่ได้เสียหาย หรือบางทีอาจจะเคยๆ กันแล้ว?" !!! นี่เขาดูถูกฉันมากไปแล้วนะ ถึงแม้ฉันจะความจำเสื่อมแต่ฉันก็ไม่มีทางทำอะไรต่ำๆ เหมือนที่เขาพูดแน่ๆ 

"คุณอลัน คุณดูถูกฉันมากไปแล้วนะคะ อย่าคิดว่าคนอื่นจะจิตใจสกปรกเหมือนคุณ คุณถามฉันใช่ไหมว่าอยากไปจากที่นี่มากเหรอ ใช่! ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วต่อให้ฉันจะต้องเสี่ยงอันตรายหรืออยู่กับคนที่ไม่รู้จักก็ยังดีกว่าอยู่กับคุณ!" ฉันพูดออกไปอย่างหมดความอดทน 

"พูดอีกทีสิ..." เขาจ้องหน้าฉันอย่างคนกำลังพยายามข่มความโกรธไว้ ฉันเบือนหน้าหนีดวงตาดำขลับที่จ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ 

"ฉันบอกให้พูดอีกที!" เสียงของเขาบ่งบอกว่าเขากำลังโกรธมาก บอกตามตรงตอนนี้ฉันเริ่มกลัวเขาขึ้นมาจริงๆ แล้ว เมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่หลบตาเขาก็ตะคอกใส่ฉันด้วยความโมโหอีกครั้ง 

"มองตาฉันแล้วพูดใหม่!" 

"ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล...!" ฉันพูดแล้วหันกลับมามองสบตาเขา แต่ทันทีที่เงยหน้าขึ้นไปปะทะกับสายตาของคนตัวสูงตรงหน้าเขาก็ก้มลงจูบฉันทันที เขาจูบฉันอย่างรุนแรงด้วยความโมโหทั้งบดเบียดริมฝีปากกับปากฉัน ทั้งดูดดึงมันราวกับต้องการให้เจ็บปวด 

"อื้อ!" ฉันพยายามผลักเขาออกแต่แรงแค่นี้จะทำอะไรเขาได้ เขายังคงจูบฉันต่อไปอย่างรุนแรงและตอนนี้ริมฝีปากร้อนของเขาก็กำลังบังคับให้ฉันเปิดริมฝีปากออกแต่เมื่อฉันเม้มริมฝีปากไม่ยอมให้เขารุกล้ำเข้ามาเขาก็เปลี่ยนมาใช้ฟันคมๆ ขบกัดริมฝีปากฉันจนเจ็บแสบไปหมด จนในที่สุดก็เป็นฉันที่แพ้ให้กับความร้ายกาจของเขาจนต้องปล่อยให้เขาตักตวงเอาตามที่เขาต้องการ ลิ้นร้อนสำรวจทั่วปากฉันควานหาลิ้นเล็กของฉันอย่างจาบจ้วงไม่หยุด จนฉันรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจเมื่อเขาไม่ยอมละริมฝีปากออกห่างฉันเลย เขาบดเบียดแนบชิด เน้นย้ำอยู่แบบนั้นซ้ำไปซ้ำมาไม่ผละออกแม้เสี้ยววินาที เมื่อเห็นว่าฉันแทบไม่เหลืออากาศหายใจ เขาก็ผละริมฝีปากออก แล้วมองหน้าฉันนิ่ง 

"คุณ..." ฉันหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็ว แต่มันยังไม่จบเหมือนที่ฉันคิดเมื่อเขาเอามือจับที่สะโพกของฉันแล้วอุ้มฉันวางบนอ่างล่างหน้า ไวเท่าความคิดเขาก็กระแทกจูบดุดันลงมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ความรุนแรงกลับถูกแทนที่ด้วยความเร่าร้อน ดุดัน ละเลียดริมฝีปากฉันอย่างใจเย็นขึ้นเหมือนอารมณ์เขาอ่อนลงจากการได้ลงโทษฉันไปบ้างแล้ว มือของเขาก็ทำหน้าที่ของมันอย่างดีด้วยการจาบจ้วงสัมผัสไปทั่วร่างกายของฉัน ข้างหนึ่งลูบต้นขาฉันราวกับต้องการสำรวจเนื้อหนัง ส่วนอีกข้างเหมือนจะกำลังพยายามเข้ามาใต้สาบเสื้อฉัน ไม่นะนี่มันมากเกินไปแล้ว 

"พ...พอ...พอแล้ว" ฉันพยายามผลักเขาออกในตอนที่เขาเผลอไผลสนใจแต่ร่างกายของฉัน แต่ก็แค่วินาทีเดียว สุดท้ายร่างสูงก็มายุ่มย่ามกับร่างกายฉันอีกอยู่ดี 

"ไม่พอ..." เขาตอบกลับมาเสียงพร่าราวกับคนกำลังละเมอ มือก็จับล็อคต้นคอฉันไว้อย่างคนเอาแต่ใจหมายจะบดเบียดริมฝีปากลงมาอีกแต่พอฉันเบือนหน้าหนีก็เหมือนความโมโหเขาจะปะทุขึ้นมาอีก 

"ว้าย! นี่คุณจะทำอะไร คุณอลันปล่อยฉันลงนะ" ฉันร้องอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ เขาก็อุ้มฉันขึ้นเดินมุ่งหน้าไปที่เตียง 

"ให้ตายยังไงคืนนี้ฉันก็ไม่หยุด" นี่เขาหมายความว่ายังไง! 

นี่เป็นการเขียนนิยายครั้งแรกนะคะ กังวลมากเลยกลัวจะไม่สนุกแต่ก็จะพยายามเต็มที่ค่ะ ติดขัดตรงไหนแนะนำไรท์ได้นะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่าาาาา เครดิตภาพปกจำไม่ได้ของใครทักมาขอได้ค่า ไว้จะมาอัพตอนแรกให้นะคะ เร็วๆนี้