บทนำ
“ฉันต้องการบอดี้การ์ดที่ฝีมือดีที่สุด เพื่อเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวให้ลูกชายฉันที่กำลังจะกลับมาจากต่างประเทศ” หญิงสาววัย40+ แต่บุคลิกงดงามสง่าราวกับนางพญาหงส์ เอ่ยเสียงเรียบกับคนตรงหน้า ชายในวัยเดียวกัน ยืนรูปถ่าย สามใบมาให้ เธอก็รับมาพิจารณา ตัวเลือกทั้งสามคน
“หน้าตายังเด็ก นี่คือคนที่ฝีมือดีที่สุดที่คุณมีแล้วจริงๆงั้นเหรอ” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย ชายหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนตอบกลับไปว่า
“คุณหมดความเชื่อใจในบริษัทของผมตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย อย่ามองแค่ภายนอกสิคุณยี่หวา ทั้งสามคนนี่ ทุกคนล้วนผ่านการทดสอบ แถมฝีมือก็อยู่ในระดับท็อบ ผมมองว่า ถ้าลูกชายคุณอยู่ต่างประเทศมาตั้งนาน เพื่อนที่ไทยก็ห่างหายกันไปนานแล้ว ถ้าได้บอดี้การ์ดส่วนตัวสักคนในวัยไล่เลี่ยกันคงดีไม่น้อยเลยนะ” ยี่หว่าได้ฟัง ก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อยเช่นกัน ไม่ใช่หมดความเชื่อใจ เธอเพียงแปลกใจในบุคลิกขอตัวเลือกทั้งสาม ด้วยวัยที่กำลังสดใส อายุน่าจะเพียง ยี่สิบต้นๆ ไม่น่ามาทำงานเสี่ยงตายอย่างเช่นบอดี้การ์ดแบบนี้ ไตรรัตน์เอง ก็เหมือนอ่านความคิดของคนตรงหน้าออก เพราะจริงๆแล้ว ทั้งคู่ เป็นทั้งเพื่อนสมัยเรียน และเป็นลูกค้าที่รู้จักกันมาเนิ่นนาน เขาเอ่ยขึ้นอีกว่า
“ลูกบุญธรรมของผมเอง “ เมื่อได้ฟังดังนั้น คิ้วเรียวสวยก็ขมวดเข้าหากันด้วยความแปลกใจ
“ฉันไม่เห็นรู้เรื่องว่าคุณมีลูกบุญธรรม แถมมีตั้งสามคน” ดวงตาคมสวยที่มีประกายดุจดวงดาว ไล่มองรูปในมือทีละรูป เด็กหนุ่มร่างสันทัด ท่าทางคล่องแคล่ว ดูเหมาะกับงานบอดี้การ์ดไม่น้อย ต่างจากอีกสองคน ที่คนหนึ่งหน้าตาหล่อเหลา ราวกับเทพบุตร กับท่าทางซุกซน ขี้เล่น ส่วนอีกคนเป็นเด็กหนุ่มหน้าหวาน แววตาเย็นชาสะดุดตาอย่างประหลาด
“หึ ผมไม่เคยพูดถึงเขาน่ะ เมื่อก่อน เคยเป็นลูกบุญธรรมของพี่ชายผม อยู่ต่างประเทศกับพี่ชายผม โดนฝึกให้เป็นบอดี้การ์ด ตั้งแต่เด็กๆ พอพี่ผมเสีย เลยฝากฝังเด็กๆทั้งสามคนนี้ไว้กับผม ผมเองก็พยายามให้เขาเรียนด้านบริหารแล้ว แต่ทั้งสามก็เลือกจะสานต่อเจตนารมณ์ของพี่ชายผม ด้วยการเดินทางสายนี้ต่อไป เป็นคนมุ่งมั่นมากเลยล่ะ เป็นเพชรน้ำงามที่ผมไม่อยากปล่อยให้หลุดไปอยู่ในมือใคร แต่เขาก็ต้องการที่จะเติบโตในเส้นทางที่พวกเขารัก ตอนนี้มันก็ถึงเวลาสักที” ไตรรัตน์ยิ้มอบอุ่น ที่ไม่บ่อยนักที่จะได้เห็น
“หึ หวงขนาดนั้นแล้วยังปล่อยให้ออกไปเสี่ยงอีก แต่ช่างเถอะ คุ้มครองลูกชายฉัน ก็ไม่ใช่งานที่ยากขนาดนั้น เด็กนั่นน่ะ กลับมาจากเมืองนอก คงดื้อกว่าตอนเด็กๆเป็นสิบเท่าเลยมั้ง ถ้ามีใครสักคนคอยตาม แล้วกำหราบเขาแทนฉันบ้างก็น่าจะดี อืมมม ถ้างั้น เลือกเด็กคนนี้แล้วกัน” ยี่หว่า ยื่นรูปถ่ายของเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารัก ภายใต้ใบหน้าเย็นชา ไปต่อหน้าไตรรัตน์ ไม่มีเหตุผลอะไรมากมายที่สมเหตุสมผล เพราะเธอเชื่อใจว่าสิ่งที่อีกคนมอบให้ เป็นสิ่งที่ดีที่สุดเสมอ แต่เธอถูกชะตาเด็กหนุ่มแววตาเย็นชาคนนี้ขึ้นมาอย่างประหลาด เขาจึงกลายเป็นตัวเลือกที่เธอเลือกนั่นเอง
Guest
