รัก (กรรณ) วันละนิด

ตัวอย่าง...

“สวัสดีครับคนดี”

เขาโผล่มาง่ายๆ เหมือนคนไม่มีงานทำ นักธุรกิจหมื่นล้านอย่างเขาว่างขนาดนี้ได้ยังไง

“มาทำไมอีกคะ คุณไม่ฟังที่ฉันพูดเลยหรือไง”

คนดีของเขาพูดเสียงแข็งจนเกือบจะกลาบเป็นกระด้าง นี่เขาจะไม่ปล่อยให้เธอทำการทำงานบ้างหรือไง เธอไม่ได้ว่างเหมือนเขานะ

“พูด คุณหมอพูดว่าไงนะครับ พี่จำไม่ได้เสียแล้ว” นักธุรกิจหนุ่มใหญ่ตีหน้าซื่อ

“ฉันบอกว่าฉันเกลียดคุณ ชัดไหมคะ”

“เต็มสองรูหูเลยครับ เอายังงี้ พี่ขอไถ่โทษที่เสียมารยาทพูดจาไม่ดีแล้วทำให้คุณหมอรู้สึกเกลียดคนหล่อๆ อย่างพี่ ด้วยการไปกินข้าวเย็นด้วยกัน แบบนี้พอจะมารยาทดีขึ้นไหมครับ” กรรณตีขลุมดักทางเธอทันที

“คุณกรรณ คุณออกจะฉลาดลึกล้ำ คุณไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันตั้งใจจะสื่อสารกับคุณหรือคะ”

นีรดาเริ่มจะหมดความอดทนกับความหน้าด้านไร้ลิมิตของเขา เคยเจอลูกตื้อมาสารพัดรูปแบบก็จริง แต่ไม่มีใครทนทายาทอย่างเขาสักคน ผู้ชายส่วนใหญ่จะละอายใจและอาสาหนีหายไปเอง ไม่ต้องรอให้เธอพูดพล่ามขนาดนี้เลยด้วยซ้ำ

แต่กรรณ สิริโสภณนั้น ลิมิเต็ด อิดิชั่น มีคนเดียวในโลก จะให้เหมือนคนอื่นได้อย่างไร

“ใช่ครับ เพราะนอกจากจีบคุณหมอพี่ก็ไม่เก่งอะไรอีกเลย” กรรณขยันสรรหามุกมาหยอด ไม่เว้นจังหวะให้คนถูกจีบหายใจหายคอ

“ฉันเริ่มเหนื่อยกับคุณแล้วนะคะ” นีรดาถอนหายใจ ร่างสูงโปร่งถอยหนี เมื่อคนตัวโตพูดพร้อมกับสาวเท้าเข้ามาใกล้ ใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ จนกลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ที่ไม่เคยได้สัมผัสจะลอยมาแตะจมูก และไม่เข้าใจว่าเหตุไฉน หัวใจจึงเต้นเร็วกว่าปกติ เธอมั่นใจว่าตัวเองแข็งแรงดี เนื่องจากตรวจสุขภาพประจำปีไม่เคยขาด

“คุณหมอก็ตอบตกลงสิครับ แล้วพี่จะไม่มากวนใจอีกเลย”

ไม่รู้ตอนไหนที่ร่างหนามาประชิดตัวเธอ ปลายนิ้วแกร่งของคนกะล่อนเชยคางมนให้แหงนเงย ก่อนจะถูกปัดออกอย่างไม่ไยดี พร้อมกับคำตอบตัดรำคาญ สาบานว่าเธอตอบไปอย่างนั้น

เพราะรำคาญ! ไม่ได้อยากร่วมโต๊ะกินข้าวกับเขาสักนิด

“ตกลงค่ะ เย็นนี้เจอกันที่ลานจอดรถ ไม่ต้องเข้ามาที่นี่ เข้าใจนะคะ” คุณหมอคนสวยของเด็กๆ กัดฟันพูด พยายามข่มความโกรธเต็มที่

“ครับผม เจอกันตอนเย็นนะครับคุณหมอ ตั้งใจทำงานนะครับ”

กรรณลูบแก้มนิ่มเธอเบาๆ แล้วหันหลังจากไปท่ามกลางเสียงซุบซิบหนาหูว่าคุณหมอนิด เจ้าหญิงน้ำแข็งแห่งวอร์ดเด็ก ไม่โสดอีกต่อไปแล้ว...

ฝากคอมเมนท์ด้วยนะคะ

-ปัณภัส-