ซ่อนหัวใจ ไว้ในรอยรัก (ลงจบแล้ว)

เธอกับเขา พบกันครั้งแรกในวันวาเลนไทน์ เพราะยัยเพื่อนตัวแสบของเธอ 

“งั้นเหรอ วันนี้วาเลนไทน์นะ ทำไมว่างได้ สวยๆ แบบนี้ไม่มีเดตที่ไหนรึไง” 

“ไม่ค่ะ โสดสนิท” 

“ไม่น่าเชื่อ” 

“เชื่อเถอะค่ะ แล้วพี่คีย์ล่ะคะ กลับมาวันที่สิบสี่กุมภา ฮั่นแน่ กลับมาเซอร์ไพรส์ใครรึเปล่า” 

“พี่ยังไม่มีแฟน” ว่าพร้อมมองเธอตาเชื่อมหวาน 

พี่ยังไม่มีแฟน พี่ยังไม่มีแฟน พี่ยังไม่มีแฟน เสียงนั้นดังวนซ้ำๆ ในหูของเธอ 

เขาชอบเธอตั้งแต่วันนั้น 

“ป้อนขนมพี่ด้วย เมล์มือเปื้อนแล้ว เดี๋ยวพี่ต้องขับรถอีก” 

“เมล์มีทิชชูเปียก” 

คนอยากโดนป้อนส่ายศีรษะไปมา จนคนที่ถือขนมปังปิ้งในมือยอมแพ้ แล้วส่งขนมชิ้นนั้นเข้าปากเขาแทน นิ้วโป้งเรียวเช็ดเบาๆ ตรงมุมปากหยักลึกที่เลอะไส้ขนม วนซ้ำๆ อยู่อย่างนั้นจนขนมหมดกล่อง  

เขาโน้มตัวเอานิ้วเกลี่ยเช็ดมุมปากให้เธอบ้าง 

ทว่าเมื่อได้สัมผัสผิวเนียนนุ่มใกล้ๆ กลับไม่อยากยกมันออก วนปลายนิ้วบริเวณมุมปากของเธออย่างหลงใหล 

ยิ่งอยู่ใกล้กันเท่าไร หัวใจของทั้งสองก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นๆ 

สายตาคมเข้มจดจ้องไปที่ดวงตากลมโตอย่างสื่อความหมาย ก่อนลดใบหน้าให้เข้าใกล้กันขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็ห้ามใจไม่ไหว 

กดริมฝีปากหยักลงบนริมฝีปากบางเบาๆ ค่อยๆ ขยับย้ำเพิ่มจังหวะทีละนิดๆ ค่อยๆ ชิมความหวานบนความนุ่มหยุ่น  

ยิ่งชิมก็ยิ่งหลงมัวเมากับรสชาติของมัน  

“ขนมปังก็อร่อย คนป้อนก็ด้วย” 

ทั้งๆ ที่ทุกอย่างกำลังไปได้ด้วยดี ทว่าเขากลับทำเธอสับสน 

“งั้นพี่ก็จะยอมปล่อยเมล์ไปก่อน แล้วเมล์จะได้รู้ว่าสิ่งที่เมล์คิด เมล์คิดผิด แล้วถ้าถึงเวลานั้น อย่าว่าพี่ใจร้ายก็แล้วกัน” 

เมื่อถึงเวลานั้น… 

“พี่คีย์! ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วย พี่ไม่ได้บอกคุณป้าเหรอว่าเราไม่ได้มีอะไรกัน อีกอย่างเราจะแต่งงานกันได้ไง เรายังไม่ได้แม้แต่จะคบกันเลย” 

“งั้นก็เริ่มคบตั้งแต่ตอนนี้ วันนี้ วินาทีนี้ แล้วก็เตรียมตัวแต่งงานได้เลย” 

“ฮะ! จะบ้าเหรอ ใจร้ายที่สุด” 

“หึ ก็บอกแล้วไง ถ้าถึงเวลาจะว่าพี่ใจร้ายไม่ได้ 

---------------------------------------- 

มีวางจำหน่ายในรูปแบบ E book ที่ MEB และ ธัญวลัย 

พูดคุยและติดตามผลงานอื่นๆ ได้ที่ เฟซบุ๊ก แฟนเพจ เจนนิตา