#แม่คือผู้ให้กำเนิดเรามา เลี้ยงดูเราอย่างทะนุถนอม อบรมเลี้ยงดูเรามา ให้ความอบอุ่ม. แต่ก็ไม่ใช่ทุกคน จริงมั้ย
"นี่อีดรีม ทำงานมาเป็นเดือนมึงได้แค่นี้เองหรอมึงเอาเงินไว้ไหน นี่จะงุบงิบหรออีสารเลว เพี๊ย"เสียงตะคอกดังในบ้านหลังหนึ่ง ไม่ใช่สิ เรียกว่าสลัมคงจะดีกว่า บ้านเก่าซอมซ่อ ตั้งอยู่ในซอยเปลี่ยว เป็นศูนย์รวมแห่งโลกีทั้งหลาย
"ไม่ใช่นะจ๊ะแม่ มีแค่นี้จริงๆ"หญิงสาวยกมือไหว้อ้อนวอน น้ำเสียงสั่นเทา พูดด้วยความสั่นกลัว
"อีตอแหล มึงบอกมานะ มึงเอาเงินไปไว้ที่ไหน"หญิงสาวอายุราวๆเพียงแค่40กว่า เธอมีลูกตั้งแต่อายุเพียง18 เพราะความใจแตกทำให้เธอนั้นมีลูกโดยที่ไม่รู้เลยว่าใครเป็นพ่อ
"แม่จ๋า ดรีมมีแค่นี้จริงๆจะแม่ โอ๊ย~"ดรีมคลานกอดขาแม่ตัวเองอย่างอ้อนวอน แต่แล้วก็มีคนมากระชากหัวเธออย่างแรง
"แกอย่ามาตอแหล แค่5พันเนี่ยนะ"ส้มโอ น้องสาวคนละพ่อของดรีม กระชากหัวดรีมอย่างแรงจนดรีมถึงกับน้ำตาคลอด้วยความเจ็บ
"โอ๊ย ส้มโอปล่อยพี่เถอะนะ พี่เจ็บ"ดรีมพยายามเเกะมือส้มโอออกจากผมแต่ก็ไม่สำเร็จ พลางเล็บไปข่วนมือส้มโอจนเกินริย ส้มโอกรี๊ดออกมาอย่างดัง
"กรี๊ดดด อีดรีม แกทำมือฉันเป็นแผล แก๊ เพี๊ย~"เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าอย่างแรง ทำให้ดรีมล้มลง มือลื่นไปกับพื้นจนมีแผลถลอก มุมปากมีเลือดไหลออกมาซิบๆ
"ส้มโอพี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจ"ดรีมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พร้อมลูบหน้าตัวเองเบาๆด้วยความเจ็บ
"นี่อีดรีม มึงกล้าทำลูกกูเจ็บหรอ มึงตาย"
ผลั๊ว~
ดาผู้ได้ขึ้นชื่อว่าแม่ เตะท้องดรีมอย่างแรง จนดรีมตัวงอด้วยความเจ็บปวดมาก
"มึงจำไว้ ถ้ามึงหาเงินให้กูไม่ได้ กูจะเอามึงไปขาย ป้ะลูกไปเที่ยวกัน"ดาบีบแก้มดรีมอย่างแรงแล้วผลักจนหัวดรีมกระแทกพื้น แล้วก็จับมือส้มโอเดินออกไปอย่างมีความสุข รอยยิ้มอบอุ่นที่ดรีมไม่เคยได้สัมผัส มันทำให้ดรีมถึงกับร้องไห้แทบขาดใจ
"ดรีมต้องทำขนาดไหน แม่ถึงจะรักดรีมบ้าง ดรีมต้องหาเงินอีกสักเท่าไหร่แม่ถึงจะกอดจะยิ้มให้ดรีมเหมือนที่ยิ้มให้น้อง เมื่อไหร่"ดรีมนอนร้องไห้อย่างหนัก แล้วกำมือตัวเองแรงๆจนมือมีเลือดออกมา
ผับ PK
"ดรีม เอาเหล้านี่ไปเสิร์ฟโต๊ะ8หน่อยจ๊ะ"ผู้จัดการร้านยกถาดเหล้าส่งให้ดรีม
"โอเคค่ะพี่นา"ดรีมรับถาดเหล้าแล้วเดินไปเสิร์ฟอย่างขยันขันแข็ง
"ขออนุญาตเสิร์ฟนะคะคุณลูกค้า"ดรีมเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน จนทำให้ลูกค้าหลายๆคนถึงกับอ่อนระทวย ด้วยรูปร่างเพรียวบาง อกเป็นอก สะโพกเป็นสะโพก ส่วนสูงสมส่วน.ใบหน้าสวยหวาน จนทำให้คนที่พบเห็นถึงกับตกหลุมรักอย่างง่ายดาย บวกกับนิสัยที่ใครๆก็ดูออกว่าใจดีขนาดไหน
"ได้สิครับคนสวย"หนึ่งในลูกค้าโต๊ะ8เอ่ย พร้อมเอามือลูบบริเวณขาอ่อนของดรีมเบาๆ ดรีมสะดุ้งเบาๆแต่ไม่กล้าสะบัดออกเพราะเป็นลูกค้า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอ. แต่ก็ไม่ทำให้เธอชินเลยจริงๆ
"เอ่อ... งั้นขอตัวก่อนนะคะ"ดรีมลุกขึ้นหมุนตัวเตรียมจะเดินออกทันที แต่พลันข้อมือถูกจับและกระตุก โดยไม่ทันตั้งตัวทำให้เธอล้มไปบนตักลูกค้าทันที
"รีบไปไหนคนสวย นั่งกับพวกเราก่อนสิ"น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบข้างหู ลมหายใจรดต้นคอทำให้เธอถึงกับขนลุก
"เอ่อ ขอโทษนะคะ คือฉันต้องไปทำงาน"ดรีมขืนตัวพยายามลุกขึ้นแต่ก็ไม่เป็นผล
"หืมม เล่นตัวเพื่อโก่งราคาหรอจ๊ะ อยากได้เท่าไหร่ว่ามา เราพร้อมจ่าย"ชายหนุ่มกระซิบข้างหู มือลูบไปตามร่างกาย เลื่อนขึ้นเรื่อยๆ จนจะถึงหน้าอกหญิงสาว แต่ทุกอย่างต้องหยุดชะงัก
"เอามือสกปรกของแกออกไปเดี๋ยวนี้"กระบอกปืนจี้ที่หัวชายที่กำลังลวนลามหญิงสาวอยู่ น้ำเสียงเย็นยะเยือกทำให้ชายหนุ่มถึงกับสั่นเทา
"กะ.กะ.แกเป็นใครมีสิทธิไรมาสั่งฉัน"ชายหนุ่มเอ่ยอย่างกล้าๆกลัว
"เพลิงนิล บวรนิรันด์รัตนกุล รู้จักมั้ย"พอได้ยินชื่อเท่านั้นแหละ ชายหนุ่มก็ปล่อยมืออกจากตัวหญิงสาวทันที แล้วทั้งกลุ่มรีบลุกขึ้นออกจากร้านอย่างลุกลี้ลุกลน หญิงสาวงงงวยกับเหตุการณ์ แต่กฌไม่ได้ปริปากถามอะไร
"เอ่อ ขอบคุณคุณมากๆนะคะ คุณ..."
"เพลิงนิล เรียกนิลก็ได้" เสียงเฉยชาเอ่ยตอบทำให้หญิงสาวถึงกับไปไม่เป็น
"ค่ะคุณนิล ขอบคุณคุณมากๆนะคะที่ช่วยฉัน"หญิงสาวยกมือไหว้ ทำให้ชายหนุ่มถึงกับทำอะไรไม่ถูก
"อืม"ตอบแค่นั้นชายหนุ่มก็หันหลังเดินออกไปทันที ปล่อยให้หญิงสาวยืนยง
"อะไรของเขา พิลึกคนเเหะ"หญิงสาวเกาหัวเบาๆแล้วเดินไปทำงานทันที คล้อยหลังหญิงสาว ชายหนุ่มก็กระตุกยิ้มทันที บอร์ดี้การ์ดถึงกับยืนเอ๋อ จะไม่ให้เอ๋อได้ไง ตั้งแต่ทำงานมา เจ้านายไม่เคยยิ้มเลย สงสัยจะมีงานเลี้ยงต้อนรับนายหญิงเร็วๆนี้แหละมั้ง
#ตอนแรกถ้ามีไรผิดพลาดก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
Guest
