คำโปรย
"เธอ"นั้นปรารถนาเพื่อหลุดพ้นจากกิเลสของพวกบุรุษเพศทั้งหลาย "เขา"ผู้ต้องการที่จะไม่ต้องพัวพันกับสิ่งที่เรียกว่าพญานาคอีกต่อไป แต่ทำไมเส้นทางของทั้งสองต้องมาบรรจบกันด้วยคำว่าองค์หญิงและราชองครักษ์
พญานาคคือสัตว์เดรัจฉานกึ่งเทพ ดำรงตนอยู่ด้วยแรงบุญแรงกรรมและบารมีที่ตนทำมา เป็นสิ่งมีชีวิตที่ร่างกายสวยงามเกินมนุษย์ มีกลิ่นกายที่หอมกรุ่นโดยเฉพาะนางนาคตัวเมีย
"ไม่ๆ ไม่ใช่เรื่องนั้นเราก็อยากจะลืมมัน แต่มันมากเกินที่เราจะลืมมันแล้วเราแบกรับความทรมานแบบนี้ไม่ไหวหรอก จะให้เราลืมเราลืมไม่ไหวหรอกนะ” นำพระเนตรแห่งความสิ้นหวังอดสู่ ความอัปยศที่หล่อนได้รับมาไหลลงจากเนตรสีแดงคู่สวยเม็ดแล้วเล่า พระหัตถ์เรียวกอดกระชับจิกลงบนพระฉวีเรียบเนียนดวงพักตร์หวานฉ่ำก้มงุดลง
"งั้นก็แบ่งให้ผมเพื่อให้ผมช่วยทำให้องค์หญิงลืมมัน ทำให้เธอมีชีวิตใหม่ให้องครักษ์ตนนี้ปกป้องเธอจากเรื่องร้ายๆ เถอะครับ” ดวงตาสีมรกตใต้กรอบแว่นหรี่ลง พร้อมวาดรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อเหลาก่อนย่อตัวลงนั่งคุกเข่าข้างเดียวบนพื้นหญ้าสีเขียว มือร้อนลูบไปตามองคุลีเรียวก่อนประคองเข้ามาใกล้ริมฝีปากหยักของเขา สายลมที่พัดมาอ่อนๆ ปะทะกับร่างของทั้งคู่ซึ่งเป็นเวลาเดียวที่ริมฝีปากนาคาหนุ่มกดลงบนหลังพระหัตถ์บาง
บริบาลนาคราช
Guest
