คำชี้แจง
นิยายสำหรับนักอ่านที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปี ขึ้นไป
นิยายติดเหรียญและกุญแจตั้งแต่บทที่ 6 เป็นต้นไปนะคะ
อีบุ๊กบนเมบค่า
เจฟิโอ แม็คเคนซี่ วัย 25 ปี ชายหนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกัน มาดหล่อเข้มร้ายกาจ
ลูกชายคนโตของสเตฟาน แม็คเคนซี่ เจ้าพ่อเงินตราแห่งลาสเวกัส
ไอริส คอสต้า วัย 22 ปี สาวน้อยลูกเสี้ยวไทย-อเมริกัน นักร้องสาวสุดฮ็อต
ลูกสาวคนสวยของเบอร์นาโด คอสต้า เจ้าพ่อแห่งแกรนด์คอสต้า
**********************************
ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องของหล่อนด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ
"ใครมาส่ง"
เสียงเข้มเอ่ยถาม พร้อมกับสายตาคมตวัดมองไอริสอย่างคาดโทษ ก่อนจะเดินตรงไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำมายกดื่มด้วยความกระหาย หญิงสาวปิดประตูตามหลัง รู้สึกเหนื่อยและเพลียมาก เพราะเพิ่งมาถึงลาสเวกัส หลังจากทัวร์คอนเสิร์ตสิ้นสุดลง
"อลัน"
หล่อนตอบเสียงเนือย เดินไปยังห้องนอน ล้มตัวลงนอนทั้งยังใส่ชุดเดินทางอยู่ เจฟิโอเดินตามเข้าไป เขายืนเท้าสะเอวมอง
"ทำไมไม่รอ"
เขาเอ่ยถามอีก น้ำเสียงหงุดหงิดและพร้อมหาเรื่อง บ่งบอกว่าไม่พอใจกับการที่หล่อนมากับคนอื่น
"ริสเหนื่อยนะเจฟตอนนี้ ไว้พูดกันพรุ่งนี้ได้ไหม...ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่เจฟไปสายอีกตามเคย พอดีอลันเขาให้คนรถไปรับ เลยอาสามาส่งริสก็เท่านั้นเอง ถ้ายูจะกลับก็ล็อกประตูให้ด้วยนะ"
ไอริสเอ่ยพร้อมกับทำท่าจะหลับ เจฟิโอก้าวไปหาแล้วเขย่าตัวไม่ยอมให้หล่อนหลับง่ายๆ
"เดี๋ยวก่อน เจฟยังพูดไม่จบนะริสกี้...แค่ไปช้านิดเดียวเอง ทำไมรอไม่ได้"
เขาเอ่ยเสียงขุ่นดึงแขนหล่อนให้ลุกขึ้นนั่งจะเอาคำตอบให้ได้ ไอริสขืนตัวเอาไว้ เขาจึงล้มลงไปนอนเคียงข้างใช้มือกุมแก้มหล่อนแล้วใช้นิ้วถ่างตาหล่อนให้ลืมขึ้น ไอ้คนเกเรนี่ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะยอมรู้จักคำว่า...พื้นที่ส่วนตัว
ไอริสจำต้องลืมตาขึ้น เขายิ้มถูกใจที่เอาชนะหล่อนได้
"ฮื่อ...นิดเดียวของยู แค่สองชั่วโมงเอง นี่ริสเหนื่อยจริงๆนะ ยูกลับไปเถอะ ริสไม่ฟ้องคุณลุงหรอกน่า ไม่ต้องห่วงหรอก"
หล่อนเอ่ยเสียงรู้ทันไอ้คนที่ชอบรับปากแต่สายเป็นประจำ และไอ้ที่สายนี่ก็ไม่รู้ว่าเพราะกำลังคลุกวงในกับผู้หญิงคนไหนอยู่หรอก
"บ้าแล้ว ช้าแค่ครึ่งชั่วโมง ริสก็รู้ว่าเจฟจะต้องไปรับอยู่แล้ว รออีกหน่อยก็ไม่ได้"
เขาทำเสียงบ่นต่อ ไอริสจ้องมองใบหน้าคมเข้มหล่อร้ายเหลือรับประทานของเขาก่อนจะถอนใจ
"โอเคๆ ริสผิดเอง จะให้ทำไง ขอโทษเหรอที่ไม่รอคนมาสาย ไปๆ กลับไปได้แล้ว นี่ง่วงและเพลียสุดๆ ขอสักงีบจะไม่ลืมพระคุณ บ๊ายเจฟ"
หล่อนทำเสียงไล่อย่างระอาและปัดมือเขาออก แต่มีหรือไอ้คนดื้อจะยอมฟังคำขอร้องและคำสั่ง คนเอาแต่ใจมาแต่ไหนแต่ไรเพราะความเคยชินกับการที่ทุกคนยอมเขา
"ยังไม่ให้นอน ไอไม่ชอบนะที่ให้ไปรับแล้วยูกลับมากับคนอื่นแบบนี้"
สรุปว่าต้องการหาเรื่องจนกว่าตัวเองจะพอใจ ไอริสถอนหายใจ
"ต่อไปเจฟไม่ต้องคอยรับคอยส่งริสแล้วล่ะ ริสจะไม่กวนเวลาเจฟอีกต่อไป"
หล่อนเอ่ยแล้วตะแคงหันหลังให้เขา เจฟิโอขมวดคิ้วเข้าหากันกับคำพูดของหล่อน
"เฮ้ย...พูดบ้าอะไร กวนมาตลอดชีวิต แล้วเกิดจะหยิ่งอะไรขึ้นมาตอนนี้"
เขาเอ่ยพร้อมกับใช้นิ้วจิ้มแก้มหล่อนอย่างที่ชอบแกล้งประจำ ไอริสปัดออก
"ไม่ได้หยิ่ง...แต่โตแล้ว และอีกอย่างตอนนี้ริสก็มีเดตด้วย...ฮื่อ...เก็ตหรือเปล่า... เหมือนเจฟไง... เดตแล้วถ้าถูกใจริสก็จะมีแฟนซะที"
"ว้อท...มีเดต? ใคร! ริสเดตกับใคร บังอาจทำอะไรไม่ปรึกษาเจฟตั้งแต่เมื่อไหร่!"
เขาถามเสียงดังลั่นห้องพร้อมจับไหล่หล่อนให้หันมานอนหงาย ใช้มือตบแก้มนวลแป่ะๆ ให้ลืมตา ไอริสถอนหายใจยาวออกมาอีกครั้ง
"เฮ้ย...เรื่องส่วนตัวนะเจฟ ทีเจฟยังเดตได้ไม่ซ้ำหน้า แล้วทำไมริสจะทำไม่ได้ เรียนก็จบแล้ว งานก็มีทำแล้ว รับผิดชอบตัวเองได้แล้วแบบนี้ เจฟบ่นรำคาญริสอยู่บ่อยๆ เจฟน่าจะดีใจไม่ใช่เหรอที่ไม่ต้องคอยดูริสอีกต่อไปน่ะ"
"หุบปากไอริส...เจฟเป็นคนตัดสินเองว่าเมื่อไหร่ริสถึงพร้อมจะดูแลตัวเองได้ บอกชื่อมาว่าไอ้หน้าไหนมันบังอาจ ไม่รู้เหรอว่าริสเป็นน้องเรา"
เขาทำเสียงแสดงอำนาจอย่างเต็มที่เพราะรู้ว่าเขาได้รับอำนาจจากผู้ใหญ่มาตั้งแต่จำความได้ ไม่มีใครกล้าผ่านด่านเจฟิโอเข้ามาถึงตัวไอริสถ้าหากเจฟิโอกราดตามองแล้วบอก...ไม่!
เจฟิโอ แม็คเคนซี่เป็นหัวโจกในทุกที่ที่เขาเข้าไป ลูกเจ้าพ่อเงินตราไม่เคยกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น ไม่ใช่เขาเบ่งเพราะมีอำนาจเงินทองล้นเหลือ แต่หากเป็นด้วยบุคลิกแกร่งกร้าวบ้าระห่ำและเป็นผู้นำเต็มเปี่ยม สมองเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ไหวพริบประเภทที่จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน จึงไม่มีใครกินเขาได้ลง บวกกับเขาแท็กทีมกับลีย์ ที่เป็นเสมือนแฝดคนละฝาของเขาด้วยแล้ว ทุกคนยอมหลีกให้หากไม่จำเป็นต้องปะทะกัน
"เจฟไปถามคุณลุงเองก็แล้วกัน คุณลุงเป็นคนแนะนำให้รู้จัก" ไอริสเอ่ย
"อะไรนะ! คุณพ่อแนะนำเหรอ? บ้าไปแล้ว...สเตฟาน แม็คเคนซี่ ทำแบบนี้ได้ไง นี่มันล้ำเส้นกันชัดๆ"
เขาทำเสียงฮึ่มในลำคอด้วยความไม่พอใจ ไอริสไม่เสียเวลาตอบโต้อีกต่อไป เพราะหล่อนเหนื่อยจริงๆ เจฟิโอขยับตัวลุกขึ้น
"พ่อนะพ่อ... เดี๋ยวเราจะไปฟ้องลุงเบิร์น"
เจฟิโอเอ่ยพร้อมกับเดินหันหลังออกจากห้องไป หากเมื่อนึกขึ้นได้ก็กลับเดินเข้ามายืนที่ปลายเตียงอีกครั้ง
"จำเอาไว้นะริส ว่าเจฟคนเดียวเท่านั้นที่ผูกขาดการตัดสินใจเรื่องของริส แม้แต่ริสก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเอง ได้ยินใช่ไหม"
เขาเอ่ยเสียงเข้มพร้อมกับกระตุกขาหล่อนให้ตื่นขึ้นมารับคำ
"ฮื่อ..." หล่อนตอบให้มันจบๆ ไป ตามที่ทำเป็นประจำเพื่อตัดความรำคาญ
*******
อ่านตามลำดับดังนี้ค่ะ
1.พรานร้ายพ่ายรัก
2.ปราบรักรหัสร้อน
3.สยบรักพยศร้าย
4.เล่ห์ร้ายเพื่อนรัก
5.เผือกร้อนอ้อนรัก
6.กรุ่นกลิ่นไอริส
7.กรุ่นกลิ่นสิเน่หา
8.กรุ่นรักสลักทรวง
9.ใต้มนตร์อินทรา
10.กรุ่นรักไอปราถนา
11.กรุ่นกลิ่นราชาวดี
12.สิเน่หามันตรา
*******
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ. 2537
อัปตอนที่ 1 วันที่ 22 ก.ค. 61
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียน
รูปภาพเพียงใช้ประกอบเท่านั้นไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคลในภาพแต่อย่างใด
ตัวละครที่อ้างถึงไม่มีตัวตนและไม่ได้มีการพาดพิงถึงใครทั้งสิ้น
ขอบคุณแฟนนิยายของเอลยาทุกท่านที่ติดตามผลงานนะคะ
หากมีข้อผิดพลาดใดๆ ไรท์ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
เม้นต์ติชม เป็นแรงใจแรงปั่นให้ไรท์ด้วยจะเป็นพระคุณยิ่งค่ะ
Guest
