เกริ่นนำ..
" พ่อคิดว่าแกคงจะจัดการกับเรื่องนี้ได้นะ ชฎา "
" ไม่มีปัญหาค่ะพ่อ "
" ไปได้ "
หญิงสาวค่อยๆก้าวขาออกมาจากห้องทำงานพ่อตนเอง.
ฉันชื่อ ชฎา อายุเพียง 20 กว่าๆ หน้าที่ของฉันคือนักฆ่า ฉันจะรับคำสั่งในการฆ่าจากคุณพ่อเท่านั้น ตระกูลเราเป็นมาเฟียมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ใครที่คิดจะเป็นศัตรูกับแก๊งค์ของเราจุดจบก็คือตายอย่างทรมาน.
สิ่งที่ฉันรับรู้มาตั้งแต่เด็กคือ ทุกคนต่างพากันใส่หน้ากากเข้าหากัน มีทั้งคนอ่อนแอและคนเข่มแข็ง สิ่งที่คนอ่อนแอได้รับคือการทำกระทำ ส่วนคนที่เข่มแข็งคือพวกที่กระทำการต่อคนอ่อนแอ ซึ่งตัวฉันก็เคยผ่านจุดนั้นมาก่อน ปัจจุบันในครั้งนี้มันเลยทำให้จิตใจฉันเรียบเฉียบ ไร้ความรู้สึกเหมือนหุ่นยนต์ตัวนึง.
รถคันหรูถูกแร่นเข้ามาจอดในผับคาสิโนแห่งหนึ่ง.
" นายหญิงครับ เชิญด้านนี้ครับ "
" เป้าหมายของเรามาถึงแล้วใช่ไหม "
" มาถึงได้สักพักแล้วครับนายหญิง "
" หึ! ดี "
เรานั่งลงตรงเก้าอี้พร้อมส่งสายตายั่วยวนไปทางเป้าหมาย.
และในที่สุดเหยื่อยก็ติดกับเราจนได้.
" คนสวยมานั่งทพอะไรคนเดียวครับ " พูดพร้อมเอามือมาลูบๆวนๆตามตัวฉัน
" พอดีมีเรื่องให้คิดหน่อยอะค่ะ "
" ไปคิดต่อที่อื่นเไหมครับ "
" ได้หรอค่ะ " พูดพร้อมส่งสายตาอ่อยๆ
" ได้สิครับ "
เราสองคนพากันเดินมาชั้นบน ห้องสำหรับหนุ่มสาวที่รักสนุก.
' ตุ่บ!! ' เสี่ยคนนั้นผลัดฉันลงเตียงทันที.
" อย่าใจร้อนนักสิค่ะ " ฉันกระตุกยิ้มเบาๆ
" เธอก็รู้ว่าฉันต้องการเธอมากแค่ไหน แม่สาวน้อย "
" หึ!! คงต้องการมานานแล้วสินะ "
เราหยิบเข็มปิ่นปักผมที่อาบด้วยยาพิษออกมาจากผม พร้อมถิ่มไปที่ต้นคอของเสี่ยคนนั้น.
" โอ๊ยย!! มะมึงเป็นใคร เฮือก!! "
" อย่ารู้เลยว่าฉันเป็นใคร "
" มะมึงฆ่ากู...เฮือก!! " เสียงสะเทือนเฮือกสุดท้ายดังขึ้นก่อนลมหายใจจะดับลง.
" มึงอยากมารุกรานเขตกูก่อนนะ "
เราทิ้งสัญญาลักษณ์ไว้ คือพู่สีแดง พร้อมกลิ่นดอกชบาแดงอ่อนๆทิ้งไว้.
สัญญาลักษณ์ของฉันคือ 'พู่กลิ่นชบาแดง'
Guest
