นายตัวร้ายกับรุ่นน้องพิการ

''นายน้อยค่ะตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ''หญิงสาวรูปร่างหน้าตาสะสวยที่กำลังเรียกนายน้อยสุดแสนขี้เซาของเธอให้ตื่นขึ้นมา''อืมม~ขออีก5นาที''โชครางออกมาอย่างัวเงียก่อนจะของเวลานอนต่ออีก''ไม่เจ้าค่ะ''มินตอบเสียงแข็งก่อนจะลากโชลงมาจากเตียง''ง่าาาพี่มินอ่าาขอนอนอีกหน่อยก้อไม่ได้''ผมพูดพลางเบ้ปากใส่มินก่อนจะลุกไปทำธุระส่วนตัว''งั้นดิฉันไปรอข้างล่างนะเจ้าค่ะ''มินพูดพลางเดินลงไปข้างล่างเพื่อไปช่วยป้าแซ่มทำอาหารผมใช้เวลาทำธุระส่วนตัวโดยรวมประมาณ40นาทีก่อนที่จะเดินลงไปข้างล่างพอผมลงไปเท่านั้นเเหละไอ้พบคนขับรถของผมมันก้อวิ่งเข้ามาหาผมแล้วถามว่า''จะไปเลยไหมครับคุณโช''ผมเลยตอบมันกลับไปว่า''อื้ม''ผมตอบมันแค่คำสั้นๆแล้วเดินนำมันไปที่รถตกลงผมเปนเจ้านายมันหรือมันเปนเจ้านายผมวะชั่งเถอะผมตกใจตื่นขึ้นมาผมมองดูขาที่พิการของตัวเอง''มันเปนแค่ความฝันสินะไม่มีทางที่เราจะเดินได้เหมือนคนอื่นๆ''ผมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ