พิศวาสรักมาเฟีย
คิม แดซอง
มาเฟียผู้หล่อร้าย หน้าขรึม มุ่งแต่งานหญิงไม่ยุ่ง
“เริ่มนะที่รัก ผมจะเอาคุณแล้วนะ”
พิมพ์พราว พรายอัครมหาศาล
สาวน้อยลูกคุณหนูหน้าหวาน ที่ใครเห็นเป็นอันต้องตกหลุมรัก
“อะ เจ็บ” เธอเริ่มดิ้นเพราะมันเจ็บแต่ก็ปนไปด้วยความเสียว
โปรย...
“ตกลงคุณจะขับรถกลับเองใช่มั้ย!” รอบนี้เขาถามเสียงเข้ม
“ค่ะ พราวจะกลับเอง”
“งั้นไม่ต้องกลับ ไปกับผม” แดซองกระชากแขนหญิงสาวให้เดินตามลากจูงไปที่รถในเมื่อเธอยืนยันจะกลับเองก็ไม่ต้องกลับกันแล้ว ไปด้วยกันนั่นแหละสิ้นเรื่อง
“ไม่ไป ปล่อยนะ แดซอง ฉันไม่ไปกับคุณแล้ว” เหล่าการ์ดทั้งหลายที่ยืนมองเห็นเหตุการณ์ก็รีบเปิดประตูทำหน้าที่คนขับทันที
//
“อุ้ย ทำอะไรของคุณน่ะ คนบ้า ลูกน้องของคุณก็นั่งอยู่กันเต็มรถนะ” หญิงสาวที่ถูกช้อนให้ไปนั่งบนตักแกร่งบ่นอุบ หันไปทางลูกน้องของเขาที่มองผ่านกระจกหน้ารถ น่าอายชะมัด
“เงียบ! นั่งเฉยๆ ห้ามดิ้นถ้าคืนนี้คุณยังอยากนอนอยู่”
แดซองพยายามข่มอารมณ์ความต้องการของตนที่พุ่งกระฉูดเพียงแค่หญิงสาวที่นั่งบนตักแกร่ง น้องชายของเขาแข็งๆ ตุงๆ ขึ้นมาทันที
“อะไรตุงๆ จิ้มก้นฉันนะ” หญิงสาวพูดขึ้นในความเงียบ
เด็กบ้าเอ๊ย เขาพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นทุกทีปวดหนึบตรงแก่นกายไปหมดแล้ว
“ห้ามดิ้น ถ้าเธอไม่อยากรับผิดชอบกับการกระทำเธอ” แดซองกัดฟันพูด
** ชื่อตัวละครและสถานที่ในเรื่องเป็นเพียงเรื่องสมมติขึ้นมา หากชื่อตัวละครไปตรงกับท่านใดผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาด้านลบหรือทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงใด
ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลง ทำซ้ำ หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต
Guest
