โปรย...
นายนัยน์สบแววตากลมโตสีน้ำตาลเข้ม คนอะไรกันนะ มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ เขามองหน้าเธออยู่พักใหญ่จนฟ้าครามเริ่มรู้สึกตัวว่าชายหนุ่มไม่ได้เพียงแอบมองเธอผ่านๆ
“มีอะไรติดหน้าหรือเปล่าคะ?”
“มีสิ เดี๋ยวพี่เอาออกให้นะ”
นายนัยน์ตามน้ำไป ยื่นมือเข้าไปใกล้ใบหน้าใสไร้สิวฝ้าของหญิงสาว ก่อนจะลอบสัมผัสใบหน้าบอบบางนุ่มนิ่มปราศจากเครื่องสำอางค์อย่างไม่ยากเย็นนัก
"ทำตัวเป็นเด็กไปได้ ดูซิ! กินเลอะเทอะไปหมดเลย"
ดวงตาคู่คมมองอย่างเพ่งพินิจก่อนจะค่อยๆ เลื่อนปลายนิ้วไปนวดคลึงบริเวณผิวแก้วแดงๆ ข้างซ้าย
"แก้มยังนุ่มนิ่มน่าหอมไม่เปลี่ยนเลยนะเราน่ะ"
"..."
------------
แนะนำตัวละคร
"หนูไม่ใช่เด็กๆ ที่จะถูกผู้ใหญ่หลอกได้ง่ายๆ หรอกนะ"
ฟ้าคราม
"เวลาทำให้คนเราเปลี่ยนไป พี่ชายที่แสนดีของเธอก็เช่นกัน"
นายนัยน์
--------------------------------------------------------------------------------
ไรท์จะลง60%จากเนื้อหาเต็ม ยังไงถ้าชอบแนวรักกรุ่นๆ ก็ฝากด้วยนะคะ
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ มโนภาพ และความเพ้อฝันเลอะเทะของผู้แต่ง
นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ2537 ห้ามคัดลอด ดัดแปลง ทำซ้ำ หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานค่ะ
Love Sea เกลียวรักสีคราม
แอมมีน่า
www.mebmarket.com
'เขา' ต้องการเพียง 'เธอ' อดีตน้องสาวจอมซนคนนี้เท่านั้นที่คู่ควรที่สุดในแผนการคู่หมั้นกำมะลอตบตามารดาทว่ามันกลับมีนัยยะบางอย่างซ่อนอยู่ภายใต้เกมจับปูใส่กระด้ง แผนการทั้งมวลมีรางวัลสูงสุดคือเกาะนกร้อยพันธุ์ และที่เหนือกว่านั้นคือ...หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอ “ครามมีอะไรติดหน้าหรอ?”“อืม เดี๋ยวพี่เอาออกให้นะครับ” นายนัยน์หัวเราะร่วน ก่อนจะยื่นมือเข้าลอบสัมผัสใบหน้าขาวใสที่ปราศจากเครื่องสำอางค์แต่งแต้มสีสันเหมือนหญิงสาวคนอื่นๆ ที่เขาเคยเข้าใกล้ แต่แปลกที่รอยยิ้มและดวงตาใสแป๋วของเธอมันกลับมีเสน่ห์ดึงดูดสายตาของเขาอย่างบอกไม่ถูก "เดี๋ยวเช็ดเองก็ได้ ครามไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะคะ" คนถูกโดนหัวเราะเยาะถึงกับขมวดคิ้วมุ่ยหน้าแล้วพยายามจะปัดมือออก"อาๆ ไม่ขำแล้วก็ได้" นายนัยน์ถึงกับหุบยิ้มแล้วค่อยๆ เลื่อนปลายนิ้วไปนวดคลึงบริเวณผิวแก้มแดงๆ “ทำตัวเป็นเด็กไปได้ ดูซิ! กินเลอะเทอะไปหมดเลยเห็นมั้ยครับ""ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่เด็ก!" "ฮ่าๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แต่แก้มของน้องยังนุ่มนิ่งน่าหอมไม่เปลี่ยนเลยนะ"
Love Sea เกลียวรักสีคราม
แอมมีน่า
www.mebmarket.com
'เขา' ต้องการเพียง 'เธอ' อดีตน้องสาวจอมซนคนนี้เท่านั้นที่คู่ควรที่สุดในแผนการคู่หมั้นกำมะลอตบตามารดาทว่ามันกลับมีนัยยะบางอย่างซ่อนอยู่ภายใต้เกมจับปูใส่กระด้ง แผนการทั้งมวลมีรางวัลสูงสุดคือเกาะนกร้อยพันธุ์ และที่เหนือกว่านั้นคือ...หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอ “ครามมีอะไรติดหน้าหรอ?”“อืม เดี๋ยวพี่เอาออกให้นะครับ” นายนัยน์หัวเราะร่วน ก่อนจะยื่นมือเข้าลอบสัมผัสใบหน้าขาวใสที่ปราศจากเครื่องสำอางค์แต่งแต้มสีสันเหมือนหญิงสาวคนอื่นๆ ที่เขาเคยเข้าใกล้ แต่แปลกที่รอยยิ้มและดวงตาใสแป๋วของเธอมันกลับมีเสน่ห์ดึงดูดสายตาของเขาอย่างบอกไม่ถูก "เดี๋ยวเช็ดเองก็ได้ ครามไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะคะ" คนถูกโดนหัวเราะเยาะถึงกับขมวดคิ้วมุ่ยหน้าแล้วพยายามจะปัดมือออก"อาๆ ไม่ขำแล้วก็ได้" นายนัยน์ถึงกับหุบยิ้มแล้วค่อยๆ เลื่อนปลายนิ้วไปนวดคลึงบริเวณผิวแก้มแดงๆ “ทำตัวเป็นเด็กไปได้ ดูซิ! กินเลอะเทอะไปหมดเลยเห็นมั้ยครับ""ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่เด็ก!" "ฮ่าๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แต่แก้มของน้องยังนุ่มนิ่งน่าหอมไม่เปลี่ยนเลยนะ"
Guest
