‘….ฉันต้องไปหาเขา.....’
‘.....ฉันต้องไม่กลัว!! ฉันต้องผ่านมันไปให้ได้....’
หญิงสาวครุ่นคิดจนร่างบางสั่นสะท้านจากความตื่นตระหนกและความกลัวระหว่างย่างกรายไปสุดโถงของทางเดินภายในคฤหาสน์ที่ประดับประดาด้วยประติมากรรมกรีก ความสวยงามที่ยิ่งใหญ่ดุจอยู่ในเทือกเขาโอลิมปัสไม่ได้ช่วยทำให้สถานที่แห่งนี้น่าอภิรมย์เมื่อเทียบกับสิ่งที่เธอต้องเจอข้างหน้า มันคือนรกที่เต็มไปด้วยความเหน็บหนาวจากสายน้ำที่ลึกและมืดมน ลมหนาวจากภายนอกพัดผ่านเธอจนเธอต้องกระชับเสื้อคลุมให้แน่นขึ้นเพื่อป้องกันลมที่แสนหนาวเย็นยามริ้วโลมผิวกายของเธอนั้นมันช่างทรมานยิ่งนัก แสงจันทร์สาดส่องผ่านบานกระจกกระทบดวงหน้าหวานสีน้ำผึ้งดวงตากลมโตกระพริบถี่ๆเมื่อรู้สึกถึงเม็ดน้ำตาที่เอ่อล้น ร่างบางยืนหยุดอยู่ตรงหน้าประตูบานใหญ่ เธอสูดลมหายใจเพื่อตั้งสติ มือเล็กเรียวปาดน้ำตาที่ไหลรินให้พ้นจากใบหน้า เธอเอื้อมมือเปิดประตูและเดินเข้าไปในห้องใหญ่อย่างช้าๆ ภายในห้องประดับไปด้วยเครื่องเรือนที่มีความสวยงามและเรียบหรู ด้านขวามือเป็นเตาผิงขนาดใหญ่ที่มีไฟลุกโชกโชนช่วยเพิ่มความอบอุ่นแก่ห้องนี้ เธอไม่รู้สึกอุ่นขึ้นสักนิดหากเปรียบเทียบเทียบกับด้านนอกนั้นมันช่างหนาวเหน็บน้อยกว่าห้องนี้เสียอีก เพราะถัดไปทางด้านขวาคือเตียงใหญ่ที่มีชายร่างสูงนั่งจิบไวน์เลิศรสอยู่ที่ปลายเตียง สายตาคมกริบจ้องเธอหัวจรดเท้าอย่างช้าๆพร้อมกับจิบไวน์อึกสุดท้าย การกระทำของเขาทำให้เธอไม่กล้าที่จะสบตาได้แต่มองไปทางแสงไฟที่ลุกโชนจากเตาผิง เขาเห็นเธอแสดงท่าทางเช่นนั้นจึงลุกขึ้นมาปรากฏตรงหน้าเธอ นัยน์ตาตาสีฟ้าเข้มประดุจดั่งสายน้ำจ้องมองร่างบางอย่างหิวกระหายเฉกเช่นสัตว์ร้ายที่ต้องการล่าเหยื่อ เขาค่อยๆปลดเสื้อคลุมของตนเองออกอย่างช้าๆเผยให้เห็นถึงร่างกายที่แข็งแรงเต็มไปด้วยมัดกล้าม หญิงสาวตื่นตระหนกต่อการกระทำของเขาจนเธอต้องเบือนหน้าหนี แม้สายตาของเธอจะจดจ้องไปทางอื่น แต่ทางหางตาเธอไม่สามารถละสิ่งที่เห็นตรงหน้าได้ ชายชาตรีร่างสูงเปลือยเปล่าต่อหน้าเธอ มือใหญ่เอื้อมไปจับไหล่ทั้งสองข้างของร่างเล็กแล้วบีบย้ำผ่านเสื้อคลุม เธอสะดุ้งเล็กน้อยจึงละสายตาจากสิ่งอื่นจ้องมองไปที่นัยน์ตาของคนร่างใหญ่ เธอมองเห็นสายตาเย็นยะเยือกแต่เต็มไปด้วยไฟราคะ เขากดร่างบางลงช้าๆจนเธอคุกเข่าลงต่อหน้าเขา ระดับใบหน้าของร่างเล็กตรงกับส่วนล่างของร่างใหญ่ เธอร่างสั้นเทาน้ำตาค่อยๆเอ่อจากดวงตาสวย เธอรับรู้โดยสัญชาติญาณว่าเขาต้องการให้เธอทำอะไร
“แสดงให้ฉันดูหน่อยว่าเธอคุ้มกับสิ่งที่ฉันเสียไปหรือเปล่า”