หงส์ (พระเอกใจร้าย+นางเอกน่าสงสาร)

"สารภาพมาซะดีๆ ยัยหัวขโมย!" นพวินท์พูดพร้อมกับเข้าประชิดตัวหงส์ทันที เธอตกใจเพราะไม่ทันตั้งตัว เขาบิดแขนเธอ จนเธอถึงกับตัวแอ่น หน้าตาเหยเก

"โอ๊ย! ก็บอกแล้วไงคะ ว่าหงส์ไม่ได้เอาไป" เธอร้องด้วยความเจ็บปวด

"ถ้าเธอไม่สารภาพมา อย่าหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน บอกมา!" เสียงของเขาดังและเกรี้ยวกราดมากขึ้น

"โอ๊ย!" เธอร้องเสียงหลง เมื่อเขาเน้นแรงกดลงบนแขนทั้งสองข้างของเธอมากขึ้น

"หงส์เปล่า หงส์ไม่ได้ขโมยจริงๆ ค่ะ" ตอนนี้หงส์เจ็บจนน้ำตาเล็ด ทั้งที่เธอก็รู้ว่าใครเป็นคนขโมยสร้อยไข่มุกเส้นนั้นไป แต่เธอก็พูดไม่ได้ เธอกลัว..เพราะฟองจันทร์ขู่เธอเอาไว้แล้ว ถ้าขืนเธอบอกความจริง เธอจะต้องโดนฟองจันทร์ทำร้ายแน่ๆ และอีกอย่างคำพูดของเธอมันก็ไม่คงไม่มีน้ำหนักสำหรับพ่อเลี้ยงนพวินท์หรอก

"ไม่ยอมรับใช่ไหม? ไอ้ดาม เอายัยนี่ไปขังไว้ในห้องเก็บของ!" ว่าแล้วเขาก็ผลักเธอจนร่างบางถลาลงไปกองกับพื้น

ห้องเก็บของ!

ภาพในอดีตกับความทรงจำที่เลวร้ายของเธอประเดประดังเข้ามาในหัว ก่อนจะแล่นเข้าจับขั้วหัวใจของเธอ หงส์กลัวจนตัวสั่นเทา

"ไม่นะ! หงส์ไม่ไป ปล่อยหงส์!" อยู่ๆ เธอก็ตะโกนขึ้นมาสุดเสียงพร้อมทั้งสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของนายดาม และเธอก็ทำได้สำเร็จ หงส์ลนลานวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต ทำเอาทุกคนแปลกใจกับท่าทางของเธอ ไม่เว้นแม้แต่เขา

"รีบตามไปจับหล่อนมา!" นพวินท์กัดฟันกรอดๆ ด้วยความโมโห ยัยผู้ร้ายปากแข็งแถมยังฤทธิ์มาก ดูซิว่าจะหนีไปได้ไกลสักแค่ไหน!

๑๑๑๑๑๑๑

สวัสดีค่ะ คุณผู้อ่านที่รัก

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน ทั้งที่กดติดตามและยังไม่ได้กดติดตามนะคะ นิยายเรื่องใหม่นี้มีชื่อว่า"หงส์" เป็นชื่อเดียวกับนางเอกของเราเลยค่ะ หงส์เป็นสาวน้อยผู้น่าสงสาร ที่พ่อไม่เคยยอมรับว่าเธอเป็นลูกเลยตั้งแต่เกิด ชีวิตเธอจึงมีเพียงแม่คนเดียวเท่านั้น แม่ผู้น่าสงสารของเธอ จากภรรยาที่เคยเป็นที่รัก แต่กลับกลายมาเป็นเพียงคนรับใช้ หงส์จึงมีฐานะเป็นแค่เพียงลูกคนรับใช้เท่านั้น

แล้วหงส์จะมาเจอกับพระเอกได้ยังไง แล้วทำไมพระเอกถึงได้ตราหน้าว่าเธอเป็นมิจฉาชีพและหัวขโมย โปรดติดตามและให้กำลังใจหงส์กับไรท์ด้วยนะคะ

-ศรีวิตรา-