ผมชื่อ ภาม พรหมพิริยะ... ภายนอกผมเป็นเพียงเด็กหนุ่มอายุ 16 ผมสีคาราเมล ขอบตาดำคล้ำ จริงๆแล้วผมทรมานกับการตายทุกครั้งเพื่อเข้าสู่นิทราและจะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ตัวของผมมันไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต ชีวิตของผมไม่ขึ้นอยู่กับเวลา ผมไม่สามารถตายได้หรือที่เรียกกันอีกชื่อคือ อมตะและมาพร้อมกับคำสาปที่ผมไม่สามารถนอนหลับได้เหมือนคนธรรมดาทั่วไป ทุกครั้งที่ผมอยู่กับใคร คนๆนั้นจะจากผมไป มันทำใด้ผมทรมาน และเลือกที่จะอยู่อย่างโดดเดี่ยว จากพวกเขาไปตลอดกาล ถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้...ผมจะกลับไปแห้ไขในสิ่งที่ผิดพลาด
แต่ตอนนี้...ผมอยากจะลุกออกไปจากโต๊ะร้านกาแฟมาก เมื่อผมเห็นเขาแปลกหน้ามานั่งร่วมโต๊ะกับผมแถมยิ้มให้ผมอีก...
..........................................
โปรดติดตามตอนต่อไป