คำโปรย
“มานั่งสิ” ประโยคเดิมที่พูดกับฉันวันนั้น แต่ครั้งนี้มันกลับยากที่ฉันจะเดินเข้าไป เขายังเย็นชาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ไม่ต่างไปจากวันแรกที่ฉันเจอเขา
“อย่าทำให้ฉันอารมณ์เสีย”เสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนจะปรายตามามองฉัน สายตาที่เขาใช้มองมามันบอกว่าถ้าฉันยังไม่ทำตามที่เขาบอกฉันได้กลายเป็นศพแน่ๆ ทำให้ฉันได้แต่กลืนน้ำลายลงคอช้าๆก่อนจะเดินเข้าไป
“คุณจะดื่มเหล้าแบบไหนเดียวฉันชงให้” เมื่อเดินเข้าไปนั่งใกล้เขาแล้วฉันก็ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี เลยคิดว่าถ้าฉันชงเหล้าให้เขาอย่างน้อยก็คงหาเรื่องคุยกับเขาได้ เพราะการทำงานที่ผับนี้ทำให้ฉันชงเหล้าเป็นอยู่บ้าง
“หึ!"
คิดว่าฉันอยากดื่มเหล้ารึไง”เขาถามขึ้นมาเสียงเรียบก่อนจะหัวเราะในลำคอ
“แล้วคุณอยากได้อะไร”ในเมื่อยังไงก็เลี่ยงไม่ได้ ฉันก็เลยถามเขาไปตรงๆเช่นกัน
“จูบฉันสิ !”
I wanna feel your touch
It’s burning me like an ember
Pretending is not enough
I wanna feel us together
So I’m giving in
To the trouble I’m in
So I’m giving in
To the trouble I’m in
You are you are, my favorite medicine
You are you are, you’re where the edge began
You are you are, just one last time again
ฉันอยากจะรู้สึกถึงสัมผัสของเธอ
มันแผดเผาฉันได้เหมือนเปลวไฟ
แค่การแสร้งทำมันยังไม่พอหรอก
ฉันอยากจะรู้สึกว่าเราอยู่เคียงข้างกัน
ฉันจึงยอมแพ้
ให้กับปัญหาที่ฉันกำลังเผชิญอยู่
ยอมพ่ายแพ้
ให้กับปัญหาที่ฉันกำลังเผชิญอยู่
เธอคือ ยารักษาสุดโปรดของฉัน
เธอคือ ที่ที่ปลายขอบฟ้าได้เริ่มต้นขึ้น
เธอคือ ครั้งสุดท้ายอีกครั้ง
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่รุนแรงเหมาะกับผู้ที่อายุ
18
ปีขึ้นไป ถ้าหากไม่ชอบหรือมีเนื้อหาที่ร้ายแรงมากเกินไป ผู้อ่านกดออกและข้ามตอนนั้นได้เลย
###บุคคลที่ไรท์นำมาเป็นอิมเมจไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อหาในนิยาย นำมาเพื่อประกอบอรรถรสในการอ่านเท่านั้น####
ฝากนิยายเรื่องนี้ของไรท์ด้วยนะคะ ถ้าชอบก็ฝากคอมเม้นให้ไรท์หน่อยนะคะ ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ไรท์คนนี้หน่อยเด้อ
ดอกท้อสีชมพู
Guest
