จีบๆ กันไปเดี๋ยวก็รัก

ฟิสิกส์ 

ฐาณัฐ  ภูริศิริกุล อายุ 22 ปี เรียนวิศวะ ปี 4 

ลูกชายเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ของบ้านภูริศิริกุล เขาเป็นแอมบาสเดอร์ของคณะวิศวะ และมหาวิทยาลัย และเป็นนายแบบที่เขาเองก็ไม่รู้ตัวว่าตัวเองดังหรือไม่ดัง เพราะเขาเองก็ไม่ได้สนใจในส่วนนั้น แค่รู้ว่าต้องทำงาน และเรียน และอีกอย่างที่เพิ่มเข้ามาในชีวิตคือ การจีบคนเล็ก 

คนเล็ก 

ชโลธร  วัฒนกิตกุล อายุ 20 ปี 

เรียนศิลปกรรมศาสตร์ปี 2 

น้องเล็กสุดของบ้านวัฒนกิตกุล 

ชีวิตที่ไม่เคยคิดจะสนใจอะไรรอบตัว อย่าถามถึงโลกโซเชียลเลย เล่นมันอยู่อย่างเดียวอินตราแกรม จะเรียว่าซื่อหรืออ่อนต่อโลกก็คงไม่ใช่ เพราะเขาเป็นน้องชายอดีตมาเฟีย แต่เขากับพี่ชายมันคนละคนกัน นิสัยย่อมไม่เหมือนกันอยู่แล้ว และตอนนี้ที่เขาต้องหันมาจับโทรศัพท์มือถือบ่อยๆ เพราะ ไอ้พี่ฟิสิกส์!! 

คนกลาง 

ชลธร วัฒนกิตกุล อายุ 22 ปี พี่ชายคนรองของคนเล็ก เป็นเพื่อนสนิทฟิสิกส์ 

คิม 

ภูธเนศ อารยะสกุล อายุ 20 ปี เพื่อนสนิทคนเล็ก แอบชอบคนกลาง และตามจีบอยู่นานแล้ว 

“คนเล็ก” 

เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้ผมหันไปมองผู้ชายสูงโปร่งแบบ อปป้าเกาหลี ปากแดงอมชมพู จมูกโด่งเป็นสัน อยู่ในชุดนักศึกษา ผมเดาว่าน่าจะเป็นรุ่นพี่ผม เพราะผมไม่คุ้นหน้าเขาเลย 

“พี่เรียกผมหรอ” ผมถามกลับพร้อมกับชี้ที่ตัวเอง เอ่อ นั่นชื่อแกนะไอ้คนเล็ก 

“อะ...อื้ม ใช่” พี่เขามีท่าทางอึกอัก เหมือนพยายามจะบอกอะไร ผมเห็นหน้าพี่เขาแดงด้วยอะ เขินหรือแดดมันร้อน 

“มีอะไรรึเปล่าครับ” ผมถามย้ำเมื่อเห็นว่าพี่เขาเงียบไปนาน 

“จีบนะ!” 

“ห๊ะ!! ว่าไงนะ!!” ผมถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ว่าสิ่งที่ผมได้ยินมันไม่ได้ผิดเพี้ยนไปจากที่ได้ยิน 

“ตามนั้นแหละ...พี่ไปล่ะ” พูดจบก็ยิ้มให้ผม และเดินจากไปทันที ผมได้แต่ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก สรุป พี่เขาบอกจีบผมใช่มะ ใช่ปะ 

“เฮ้ยพี่!! เดี๋ยวก่อน!!!” ผมพยายามเรียกพี่เขาให้กลับมาคุยให้รู้เรื่อง แต่ก็ไม่เป็นผล พี่เขาเดินไปไกลแล้ว 

“อะไรของเขาวะ ชื่อก็ยังไม่รู้จัก อยู่ๆ ก็มาบอก...จีบนะ! ...ถามเราสักคำมะว่าชอบมันรึเปล่า” บ่นได้แค่นั้นแหละครับ ทำอะไรต่อไม่ได้