กฏเหล็กบังคับใจรักNC25

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่แต่งขึ้นมาจากจินตนาการและความชื่นชอบส่วนตัว ทางผู้แต่งขอชี้แจงว่า...ไม่ได้มีเจตนาจะพาดพึงถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่งให้ได้รับความเสื่อมเสียแต่อย่างใด และนิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาค่อนข้างรถนแรง ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการอ่านเป็นอย่างยิ่ง 

หมายเหตุ :::::::: 

นิยายเรื่องนี้ เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุตั้งแต่ ๒๕ ปีขึ้นไป ผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า ๒๕ ปีควรได้รับคำแนะนำ ผู้แต่งขออนุญาตไม่ใช้ภาพประกอบเนื่องจากไม่อยากมีปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์นะคะ จึงเรียนมาเพื่อทราบ ขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่านที่เข้าใจค่ะ 🙇🏻 

นางเอก 

ชื่อ ชาริตา เลิศวิไลภักดี ชื่อเล่น ริตา เกิดวันที่ 24 มกราคม 19xx อายุ 26 ปี น้ำหนัก 68 กก. ส่วนสูง 165 ซม. เลือดกรุ๊ป B อาชีพ : รองประธานบริษัทเลิศวิไลจำกัด บริษัทที่เธอทำงานเป็นการทำธุรกิจที่เกี่ยวกับการนำเข้าและส่งออกรถสปอร์ต นิสัยส่วนตัว : เป็นผู้หญิงที่มีความสามารถ มีไหวพริบ เฉลียวฉลาด มีความมั่นใจในตัวเองสูง เธอมักจะประสบความสำเร็จในสิ่งที่ทำเสมอ ยกเว้นเรื่องเดียวที่มักล้มเลวตลอด..นั่นก็คือเรื่องของ..."ความรัก" เพราะฉะนั้นสถานะตอนนี้ของริตา : โสด 

พระเอก 

ชื่อ สหรัฐ พิพงษ์พัฒนา ชื่อเล่น ไทม์ เกิดวันที่ 24 มีนาคม 19xx อายุ 19 ปี น้ำหนัก 80 กก. ส่วนสูง 187 ซม. เลือดกรุ๊ป O อาชีพ : นักศึกษาคณะวิศวยานยนต์ ปี 2 นิสัยส่วนตัว เป็นคนอารมณ์ดี เข้ากับคนง่าย จริงใจ อ่อนโยน ใจดี และเป็นคนที่ซื่อสัตย์ต่อตัวเองและคนที่ตัวเองรัก สถานะ : มีคนที่แอบรัก 

ฉากสำคัญ 

ไทม์ : ก็ได้ ..... จะเอาอย่างนี้ใช่มั้ย วันนี้กุ๊กไก่ไปหาผมที่มหาวิทยาลัย เเล้วเขาก็เอาคลิปที่เรามีอะไรกันมาให้ผมดู เขาบอกว่าเขาได้คลิปนั้นมาจากคุณ คุณส่งไปให้เขาเพื่อที่จะเยาะเย้ยเขาว่าเรามีอะไรกันเเล้ว เเล้วขู่จะทำร้ายเขาต่างต่างนานา คุณทำไปเพราะต้องการแก้แค้นเขาเรื่องที่เขาแย่งคุณพ่อคุณมาจากแม่ของคุณใช่มั้ย คุณริตา ที่ผ่านมามันคืออะไร คุณ.....คุณไม่ได้รักผมเลยใช่ไหม (สายตาเขายามนี้ดูเจ็บปวดมาก) 

ริตา : เเล้วคุณก็เชื่อมันอย่างนั้นเหรอ ไทม์.....คุณไม่คิดว่าสิ่งที่ทำอยู่นี่มันคือความรู้สึกจริงๆจากฉันบ้างเลยหรือไง...(ริตาช้อนตามองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาที่เจ็บปวดไม่เเพ้กัน) ในสายตาของคุณฉันเคยเป็นคนดีบ้างมั้ย ห๊ะ!!!! ตอบฉันมาสิไทม์ 

ไทม์ : คุณอยากรู้จริงๆน่ะเหรอ ใช่ ในตอนแรกผมเข้าใจว่าคุณรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ แต่ตอนนี้ผมเริ่มไม่มั่นใจเเล้ว .....(ชายหนุ่มจ้องตาริตาที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำใสๆเอ่อคลอพร้อมจะไหลออกมาได้ตลอด "ชายหนุ่มลังเลอยู่เพียงครู่ " ก่อนจะพูดถึงสิ่งที่อยู่ในใจออกมาเผื่อว่าเธอ อาจจะปล่อยให้เขาออกไปจากเกมส์บ้าบ้านี่ของเธอ) ได้!!...ในเมื่อคุณอยากรู้ผมก็จะพูดให้ฟัง....สำหรับผม ผมไม่เคยมองว่าคุณเป็นคนดีเลย คุณมันก็แค่ ผู้หญิงที่เห็นแก่ตัว อยากได้อะไรก็ต้องได้ ทำอะไรตามใจตัวเอง ไม่เคยสนใจความรู้สึกของคนอื่น คุณทำให้ผมผิดใจกับคนรัก ไหนจะส่งข้อความไปขู่ว่าจะทำร้ายเขาอีกล่ะ คุณทำอย่างนั้นได้ยังไง เหตุผลเท่านี้มันยังไม่พอเหรอที่จะทำให้ ผมรู้สึกสะอิดสะเอียนเวลาอยู่กับคุณ....คุณริตา.. มองมาที่ผมและตั้งใจฟังที่ผมจะพูดต่อไปนี้ให้ดี... ต่อให้คุณบังคับผมเท่าไหร่ผมก็ไม่มีทางรักคุณ ผมไม่ได้รักคุณ.!!!! คุณได้ยินมั้ย.. ถ้าคุณอยากจะเอาคืนผมด้วยการปล่อยคลิปที่คุณมีเพื่อประจานผมก็เชิญเลย... ผมไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เชิญเลย.... คุณถนัดนี่เรื่องปล่อยคลิปฉาวน่ะ เรื่องคลิปของกุ๊กไก่กับพ่อของคุณอีก คุณก็คงอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ด้วยสินะ ใช่มั้ยล่ะ  

ริตา : ฮึก ฮึก คุณอยากจะเชื่อคำพูดผู้หญิงแพศยาคนนั้นก็ตามใจ จำไว้ สักวันคุณจะต้องเสียใจเพราะผู้หญิงคนนั้น ฮึก.. จบแล้วใช่มั้ยสิ่งที่อยากจะพูดน่ะ คุณสหรัฐ 

ไทม์ : ครับ จบแล้ว 

ริตาหันหลังให้ชายหนุ่มทันทีหลังจากได้รับฟังคำตอบจากเขา เธอพยายามปรับเสียงสะอื้นของตัวเองให้ปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไทม์รู้สึกถึงการเรียกชื่อที่ต่างออกไปจากปกติ ทำให้เขารู้สึกแอบหวั่นใจอยู่เหมือนกัน... 

ไทม์ : เดี๋ยวนะ...? คุณเรียกผมว่าสหรัฐเหรอ????(ริตาเลือกที่จะไม่ตอบคำถาม เธอเลือกที่จะเปลี่ยนบทสทนาทันที) 

ริตา : ขอบคุณที่พูดความรู้สึกของคุณออกมา จะว่าไป... ฉันก็ผิดเองแหละรู้ทั้งรู้ ว่าเปอร์เซ็นต์ที่คุณจะรักฉันมันเเทบจะเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แต่อย่างว่าล่ะนะ ฉันมันผู้หญิงที่เห็นแก่ตัว ทำอะไรตามใจตัวเอง อยากได้ของที่ไม่มวันเป็นของตัวเอง ฟู่วววว(ริตาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่) ดังนั้นฉันจะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง เพราะฉะนั้นนับจากนี้ไปคุณจงเป็นอิสระจากฉันซะ(ถ้าคุณเชื่อว่าที่ฉันทำทั้งหมดนี่เพราะต้องการแก้เเค้นล่ะก็) รับรองว่า ฉันพูดจริง ฉันจะไม่ไปเจอคุณหรือไปข้องเกี่ยวกับคุณอีก... ขอบคุณที่ยอมพูดความรู้สึกของคุณออกมา ส่วนเรื่องคลิปที่ฉันมีฉันจะลบทิ้งทั้งหมด (ถึงเเม้ว่าฉันจะไม่ได้เป็นคนถ่ายก็ตาม) ฉันรับปากว่าฉันจะทำตามที่พูดทุกอย่างแน่นอน!!!! ไปเถอะ คนรักของคุณคงจะรอคุณอยู่ ฉันจะให้คนไปส่งคุณ ก็แล้วกัน.....อยากไปไหนก็บอกเขาได้เลย (ริตาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเเล้วกดโทรหาบอดี้การ์ดคิมที่รออยู่หน้าห้อง!!!) 

(ไม่นานนักประตูก็เปิดออก ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำก็เดินเข้ามา) 

คิม : ครับ คุณริตา 

ริตา : ให้คนไปส่งคุณสหรัฐทีนะ เสร็จแล้วคุณช่วยพาฉันไปที่บาร์เดิมก็แล้วกัน พอดีฉันคิดถึงบรรยากาศเก่าๆน่ะ 

คิม : เอ่อ...(ทำไมบรรยากาศในห้องนี้ถึงได้มาคุแบบนี้ล่ะเนี่ย หรือเกิดอะไรกับสองคนนี้อีกแล้ว) 

ริตา : บอดี้การ์ดคิม !!ไปสิ !!(หญิงสาวเปล่งเสียงขึ้นมาอีกครั้ง แต่ยังคงหันหลังอยู่เหมือนเดิม บอดี้การ์ดหนุ่ม รีบรับคำแล้วพาชายหนุ่มออกไปทันที เพราะกลัวว่าเธอจะโมโหไปมากกว่านี้) เชิญครับ.. 

ไทม์ : ......... (ไทม์พยักหน้าก่อนจะเดินตามบอดี้การ์ดออกไป แม้ในใจจะรู้สึกไม่อยากเชื่อว่าสาวอวบจะยอมเลิกราจากเขาง่ายๆ) 

เสียงรองเท้าเริ่มห่างออกไปเรื่อยๆจนในที่สุด ริตาก็ได้ยินเสียงปิดประตู เธอทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง พร้อมกับปล่อยน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้เมื่อครู่ออกมา.... 

" โ ช ค ดี น ะ รั ก แ ร ก ข อ ง ฉั น