นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป
ฮาร์ท ธนัยนันท์
นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงวัย 26 ปี เป็นพี่ชายต่างสายเลือดที่ถูกเลี้ยงมาในบ้านหลังเดียวกับอรไพลิน เนื่องจากบิดาและมารดาเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุทางเครื่องบินตั้งแต่อายุ 15 ปี ทำให้เขาต้องอยู่ในการอุปการะของคุณจักรพงษ์ บิดาของอรไพลินจนกระทั่งเรียนจบเข้าทำงานบริษัทที่เป็นมรดกตกทอดจากบิดา เขาจึงย้ายกลับไปอยู่คฤหาสน์หลังใหญ่ของตัวเอง และด้วยความที่เป็นหนุ่มรูปหล่อ ไปรไฟล์ดีทั้งหน้าตา การงานและฐานะทำให้รอบกายมีแต่ผู้หญิงสวยเข้ามาไม่ขาด และความเจ้าชู้ที่มีติดตัวมาแต่กำเนิดก็ยิ่งเสริมให้เขากลายเป็นเพลย์บอยที่เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยยิ่งกว่าเปลี่ยนเสื้อผ้า หากแต่คนที่ทำให้เขารักได้มีเพียงคนเดียว เธอคือคนสำคัญและเขาจะไม่ทำกับเธอเหมือนผู้หญิงคนอื่น เพราะเธอมีค่ากับหัวใจของเขา!
เอแคลร์ อรไพลิน
สาวสวยวัย 22 ปี กำลังศึกษาคณะนิติศาสตร์ชั้นปีที่ 4 ข้างนอกดูเป็นคนเข้มแข็งแต่ข้างในค่อนข้างอ่อนไหว เชื่อมั่นในความรัก เพราะเขาและเธอผูกพันธ์กันมานาน มันค่อยๆเริ่มจากความห่วงใย พัฒนาจนกลายเป็นความรัก เธออุ่นใจเสมอเมื่อมีเขาคอยดูแลอยู่ข้างๆ แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็ได้สอนให้เธอรู้ว่า 'แค่รักอย่างเดียวมันยังไม่พอ' ถ้าไม่มีความซื่อสัตย์ซึ่งคนสองคนช่วยกันสร้างความรักก็ไม่มีทางที่จะไปรอดได้
นิต้า นิลวรรณ
สาวไฮโซผู้มากล้นด้วยเสน่ห์ดึงดูดบุรุษเพศ เพียงแค่โปรยยิ้มหวานให้หน่อยก็ไม่พ้นผู้ชายต้องวิ่งเข้ามาหา ก่อนหน้านี้หากเคยมองว่าผู้ชายเป็นเพียงของเล่น ตอนนี้เธอเจอคนที่พร้อมจะหยุดอยู่ที่เขาแล้ว และจะทำทุกทางเพื่อให้ได้เขามา ผู้หญิงหน้าใสที่แสนจะจืดชืดคนนั้นไม่มีทางดีกว่าผู้หญิงที่เร่าร้อนและน่าสนใจอย่างเธอไปได้หรอก
**************************************************************************
“เดี๋ยวพี่ลงไปส่ง”
“ไม่ต้องเอแคลร์ลงไปเองได้ พี่กลับไปเถอะ”
“จะลงไปเองได้ยังไง ฝนตกหนักขนาดนี้ หยุดดื้อแล้วฟังพี่พูดก่อนได้ไหม”
“ไม่ฟังค่ะ ตากฝนอย่างมากก็แค่เป็นไข้หวัด ไม่เจ็บปวดเท่าคนที่รักและไว้ใจหักหลังหรอก เอแคลร์จะไม่ฟังคำโกหกของพี่ฮาร์ทอีก ตาสว่างแล้ว เลิกโง่แล้วเข้าใจไหมคะ”พูดจบก็เปิดประตูวิ่งลงจากรถในสภาพที่พระพิรุณกำลังเทกระหน่ำ แต่อรไพลินไม่ได้แยแสกับเนื้อตัวที่กำลังเปียกปอนในตอนนี้ ดีเสียอีกสายฝนจะได้ช่วยอำพรางหยาดน้ำตาที่ไหลมาประจานความอ่อนแอของเธอ
หมดสิ้นแล้วความรักความเชื่อใจที่เธอเฝ้าฟูมฟักมานานปี พอกันทีกับการที่ต้องทนปิดหูปิดตาทำเป็นมองไม่เห็นทุกการกระทำอันเลวร้ายของเขา จบสิ้นกันเสียทีกับการต้องถูกผู้หญิงพวกนั้นมองเหมือนเธอเป็นคนโง่ คนโง่ที่ถูกจับใส่พานแล้วยกขึ้นไว้บนหิ้ง ในขณะแฟนตัวเองไปเริงรักกับผู้หญิงหน้าด้านพวกนั้นโดยไม่เห็นหัวเธอแม้แต่น้อย
“เอแคลร์พี่ขอโทษ ฟังพี่อธิบายก่อนได้ไหม”
“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละค่ะ อย่าตามมา อย่าให้เอแคลร์ต้องเกลียดพี่ไปมากกว่านี้เลย”
“พี่ไม่ยอมให้เอแคลร์หันหลังให้พี่โดยที่เรายังไม่ได้เคลียร์กันหรอกนะ”
“ไม่ต้องเสียเวลาเคลียร์ให้มันยุ่งยากหรอกค่ะ พี่กลับไปหาผู้หญิงพวกนั้นเถอะ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเราต่างคนต่างอยู่ เอแคลร์ทนอยู่กับผู้ชายมักง่ายไม่รู้จักพอแบบพี่ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว”น้ำตาที่ปะปนกับสายฝนเหมือนจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เสียงสะอื้นที่กักเก็บไว้ในที่สุดมันก็หลุดออกมาก่อนที่เธอจะตัดสินใจครั้งสำคัญลงไป
“ฮึก...เราเลิกกันเถอะ”
เปิดเรื่อง 1/06/61
เริ่มอัพ 5/06/61
Guest
