บทนำ
"อีหงษ์!!!!"
เสียงเรียกจิกหัวกระบาลดังขึ้นในขณะที่ฉันกำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน
"อีหงษ์โว๊ยยยย!!"
"ขาาาาาาาาาาาาา"
เฮ้ออออ!!! น่าเบื่อ ฉันขานรับก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะรู้ถึงชะต่กรรมตัวเอง ฉันเดินไปปิดน้ำให้เรียบร้อยก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านอย่างเหนื่อยใจ
"เรียกนี่ไม่อยากจะรับปาก"
คนตรงหน้ายืนกอดอกมองฉันด้วยอารมณ์หงุดหงิด ไม่รู้ไปกินรังผึ้งรังแตนที่ไหนมา
"คุณหญิงป้ามีอะไรให้หงษ์รับใช้หรือคะ"
"มีแน่ล่ะ! เดี๋ยวแกไปอาบน้ำแล้วออกไปกับฉัน แต่งตัวสวยๆล่ะ ไปเอาชุดคุณหนูหรรษามาใส่ก็ได้นะ"
"ชุดคุณหนูหรรษาหรือคะ?"
สงสัยฝนจะตก วันเดือนปีไม่เคยจะให้แตะต้องของยัยคุณหนูหรรษา วันนี้กลับบอกว่าให้ฉันไปเลือกชุดมาใส่ บ้าไปแล้วกะมังคะ!!
สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนละกัน ฉันนางสาวหฤทัย สุวันพฤกษา อายุ 20 ปี เป็นหลานสาวของคุณหญิงมณี สุวันพฤกษา ก็คนที่ยืนเรียกฉันจิกกระบาลว่า "อีหงษ์" นั่นแหละ ทุกวันนี้ฉันใช้ชีวิตดั่งสาวน้อยซินเดอร์เรร่า ต่างก็ตรงที่ฉันไม่มีแม่เลี้ยงใจร้ายคอยจิกหัวใช้ แต่มีคุณป้าใจทรามที่ทำกับหลานแท้ๆเหมือนคนใช้ เฮ้ออออ!!
ส่วนคุณหนูหรรษา ก็คือน้องสาวของฉันเอง ค่ะ!!ลูกสาวคุณหญิงมณีนั่นแหละค่ะ
ส่วนคุณพ่อคุณแม่ของฉันน่ะหรอ? ท่านเสียไปตั้งแต่ฉันอายุแค่ 7 ขวบ ฉันจึงต้องจำทนอยู่ให้คุณหญิงป้าโขกสับเยี่ยงทาสเช่นนี้ โธ่! นี่มันนิยายน้ำเน่าชัดๆ ฉันคงได้แต่เฝ้ารอเจ้าชายรูปงามมาดึงฉันขึ้นไปจากขุมนรกนี่สักที
"อีหงษ์!!!!"
"คะ...คุณหญิงป้า"
เสียงของคุณหญิงป้าดังขึ้นหลังจากที่ฉันยืนอึ้งเพราะคุณหญิงป้าอนุญาติให้ฉันไปเลือกชุดคุณหนูหรรษามาใส่ตามใจชอบ ปกติแค่เอามาลองทาบกับตัวก็โดนด่า ไป 3 วันแล้ววว
"รีบไปแต่ตัวเข้าสิ่ เดี๋ยวไม่ทัน"
"เราจะไปไหนกันหรอคะ"
"ไปดูตัว ถามมากหน้ารำคาญรีบๆไปแต่ตัวเร็วๆเข้า"
ดะ...ดูตัว หมายความว่าไงกันนะ อย่าบอกนะว่าจะพาฉันไปดูตัวกับพวกลูกเศรษฐี ก็ดีสิ่ ฉันจะได้หลุดพ้นจากตรงนี้ ไปอยู่ดีกินดีเป็นเมียเศรษฐี 555555
#ฝากติดตามกันด้วยนะเจ้าคะ :)
นิยายเรื่องแรกของยูเอะเลยนร้าาา ฝากคอมเม้นติ/ชม เพื่อเป็นกำลังใจ และเอาไปพัฒนาต่อด้วยจร้า
Guest
