เล็งหัวใจยัยหมูอ้วน

บทนำ

แดเนียล มาโป หนุ่มเจ้าชู้ลูกครึ่งไทย-สวีส เจ้าของโรงแรม รีสอร์ต อสังหาริมทรัพย์ และที่ดิน ในจังหวัดภูเก็ต ชีวิตที่มีแต่สิ่งสวยๆงามๆรอบกาย ใช้เงินเหมือนใช้เบี้ย ใช้เมียเหมือนใช้ส้วม เปลี่ยนคู่ควงไม่ซ้ำหน้า จนได้ฉายา คาสโนว่าแห่งท้องทะเล

มานิษา สาวเหนือเวอร์จิ้นร่างอวบ อารมณ์ดี ผู้มีใจรักในเสียงเพลง เสียงดนตรี รักต้นไม้ ดอกไม้ รักสรรพสัตว์ รักโลก รักทุกคน เธอเป็นนักเขียนไส้แห้ง ผู้กินอุดมการณ์เป็นอาหาร ถือคติที่ว่า ทุกสิ่งมีชีวิตบนโลกนั้นเท่าเทียมกัน

เมื่อพรมลิขิต บังเอิญให้สองคนได้พบกัน  ความโกลาหลที่เกิดขึ้น ก่อตัวเป็นความรัก ความผูกพัน โดยที่สองคนไม่รู้ตัว

ตอนที่ 1

"กริ้งงงงง กริ้งงงงง " .......โทรศัพท์ส่งเสียงดังเป็นรอบที่สาม แต่คนบนเตียงไม่มีวี่แววว่าจะกดรับสาย เธอดึงผ้าห่มมาปิดหน้า เอามือทั้งสองข้างปิดหูของตัวเอง แทนการกดรับโทศัพท์

"เห้อออ..... หยุดซะที " หญิงสาวบ่น

"กริ้งงงง......." " ว้าย....โอ้ย! "

อุ๊บ !!! ร่างหญิงสาวกริ้งตกลงมาจากเตียงนอนสูง คนขี้เกียจร้องเหวเสียงดังลั่นด้วยเพราะเจ็บและอารามตกใจ

"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ พี่ซินดี้ " หญิงสาวปรับอารมณ์และน้ำเสียง เอ่ยทักด้วยเสียงใส

"ย่ะ หล่อน กว่าจะรับสายนะยะ " ปลายสายตอบกลับด้วยน้ำเสียงกึ่งแนวกระเเนะกระแหน

" แหม พี่ซินดี้  ก็เมื่อคืนเมย์นอนดึกน่ะค่ะ มัวแต่ปั่นต้นฉบับให้พี่ซินดี้ทั้งคืนเลย กว่าจะได้นอนก็ปาไปตีสามแล้วนี่ะ" คนโดนดุรีบแก้ตัวทันควัน

"งั้นเหรอจ๊ะ ถ้าอย่างนั้นต้นฉบับของพี่ก็เรียบร้อยพร้อมส่งแเล้วใช่ไหมจ๊ะ "  ปลายสายรีบตัดบท

" เอ่อ คือ.. ยังต้องแก้คำอีกนิดหน่อยน่ะค่ะ มันไม่เรียบร้อยดีเท่าไหร่ " เอ่ยไปด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน ถ้าตอนนี้เอาเครื่องวัดคลื่นหัวใจมาวัด เครื่องคงพังเพราะใจที่เต้นแรงและสั่นของเธอ แทบจะหลุดออกจากอก

" หยุด...ไม่ต้องพูดแล้วยัยเมย์ บลาๆๆๆ   ....... ...... เลิกแถสีข้างได้แล้ว พี่จะให้โอกาสอีกครั้ง ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าอาทิตย์หน้านี้เธอยังไม่มีต้นฉบับมาส่งให้พี่ล่ะก็ เตรียมหาบริษัทใหม่ได้เลย "

"ตึดดดด......"

ไม่มีสัญญานตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

ความรู้สึกเหมือนหัวใจจะระเบิดดับลง แทนที่ด้วยความนิ่งเงียบ

" ครอกก........."

เธอหลับไปตั้งแต่ได้ยินเสียงบ่นกร่นด่าของปลายสาย ปล่อยปลายสายว่าให้สาสมใจ ด้วยการเปิดspeaker phone นอนฟังเสียงด่าอย่าง.....เอิ่มมม สบายใจ

มานิษา ำหิรัญ หรือ เมย์ สาวเหนือเวอร์จิ้นร่างอวบ อายุ 30 ปี นักเขียนไส้แห้ง กินอุดมการ์ณแทนข้าว ผู้ไม่รู้ร้อนรู้หนาว กับคำด่าคำว่าของใคร ชิวได้อี๊ก!!  เธอเรียนจบปริญญาตรีด้านการเกษตร  จากมหาวิทยาลัยชื่อดังด้านการเกษตรในจังหวัดเชียงใหม่ เนื่องจากพ่อแม่ของเธอเป็นชาวสวน ท่านจึงให้เธอเลือกเรียนด้านเกษตรเพื่อมาสานต่อกิจการไร่ส้มและโฮมสเตย์ของครอบครัว

แต่หลังจากเรียนจบ เมย์ก็เลือกมาทำงานกับสำนักพิมพ์เล็กๆในกรุงเทพ เพื่อสานต่ออุดมการณ์ของตัวเอง โดยเธอมีความเชื่อที่ว่า หนังสือเปลี่ยนคนได้ หนังสือเปลี่ยนโลกได้ เพื่อที่เธอจะได้ตีแผ่บทความดีๆส่งมอบให้คนอื่นได้อ่านจากเรื่องที่เธอเขียน  พ่อกับแม่ของเธอห้ามปรามจนห้ามไม่ไหว ต้องปล่อยเลยตามเลย ให้เธอใช้ชีวิตในแบบที่เธอเลือกเองอย่างสบายใจ

1สัปดาห์ต่อมา

"กริ้งงงง......."

"ปังๆๆๆ ยัยเมย์ "

"ยัยเมย์ ตื่น เปิดประตูให้พี่เดี๋ยวนี้นะ ยัยเมย์ ยัยอ้วน เปิดประตู "

เสียงเคาะประตูดังมาจากหน้าห้อง ทำเอาคนในห้องแทบจะเป็นลม

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงเคาะประตูก็เงียบลง

"เอาแล้วสิ เมย์เอ้ย จะบ้าตาย ต้นฉบับก็ไม่เสร็จ พี่ซินดี้คงโกรธมากแน่ๆเลย เอาไงดีวะ .....อยู่ไม่ได้แล้วโว้ย แบบนี้มันต้องหนี "

เธอเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบกระเป๋าขึ้นมาเก็บเสื้อผ้ายัดแบบลวบๆใส่กระเป๋าด้วยความรีบร้อน ยัดเอาแต่สิ่งของที่จำเป็นต้องใช้ และไม่ลืมที่จะหยิบสมุด ดินสอ และโน๊ตบุ๊คส่วนตัวใส่กระเป๋าไปด้วย

เธอเขียนโน๊ตฝากแม่บ้านคอนโดเอาไว้ให้ซินดี้ สาวสองหัวหน้าของเธอ ด้วยเธอรู้ว่าซินดี้นั้น ปากร้ายแต่ใจดี เธอชอบให้คนชื่นชม ยิ่งชมว่าเธอสวยเหมือนหญิงแท้เธอยิ่งถูกใจ และนี่แหละคือจุดอ่อนของซินดี้ ที่ยัยหมูเมย์มองขาด

" ถึง....พี่ซินดี้คนสวยและแสนจะใจดีกว่าสุภาพสตรีบนโลก

เมย์ขอโทษนะคะที่ส่งต้นฉบับให้พี่ไม่ทัน

เมย์ขอรวบรวมสมาธิใช้เวลาพักผ่อนของเมย์ปั่นต้นฉบับให้พี่ก่อน

เมย์สัญญา ว่าจะรีบทำให้เร็วที่สุดเลยค่ะ

ปล.เมย์หวังว่าคนสวยๆและใจดีอย่างพี่ซินดี้จะไม่ไล่เมย์ออกนะคะ รักพี่ซินดี้นะคะ พี่ซินดี้คนสวยของน้องเมย์ จุ๊บๆ "

พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน แสงอาทิตย์สะท้อนกับน้ำทะเล ช่างงดงามเสียนี่กระไร ยิ่งตอนคลื่นกระทบฝั่ง สะท้อนแสงอาทิตย์อัสดงยิ่งชวนมอง บรรยากาศอันชวนหลงไหล ลมพัดอ่อนๆประสานกับเสียงคลื่นและเสียงนกร้อง ช่างดูเข้ากัน นี่แหละที่ธรรมชาติสรรสร้าง

ร่างอวบนั่งมองพระอาทิตย์ตกดินบนกระโปรงหน้ารถเต่าสีเขียววินเทจ ฮัมเพลงเบาๆ

"ลม.... อย่าพัดแรงนักคืนนี้ เพราะฉันใจคอไม่ดี หัวใจที่มีมันหนาวสั่น.."

"ห๊าาาา....อากาศดีจริงๆ นี่สิ เหมาะแกการปั่นต้นฉบับของนักเขียนสาวที่แท้ทรู  ฮ่าาๆๆๆๆๆ "

"เจ้านกน้อย ลงมานี่มา มากินขนมเร็ว เดี๋ยวพี่แบ่งให้ อ้าว.. เจ้าหมาน้อย จะเอากับเค้าด้วยไหมล่ะ มาๆๆ พี่แบ่งให้ ม่ะ"

เธอพูดคุยกับสรรพสัตว์ ไม่ว่าจะเป็นหมา แมว นก ปลา หรือแม่กระทั่งมด เธอก็พูดคุยกับมันประหนึ่งสัตว์เหล่านั้นเป็นคน มานิษา หยิบขนมปังกรอบรสเนยแบ่งเป็นชิ้นเล็กๆ ให้ลูกนก แม่นก และน้องหมาที่อยู่แถวนั้น พูดคุยด้วยความสนุกสนาน โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า มีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องมาที่เธอ

"มาโป รีสอร์ตแอนด์สปา ยินดีต้อนรับค่ะ " เสียงพนักงานต้อนรับกล่าวทักทายแขกหน้าใหม่ เธอยิ้มตอบรับคำทักทายและกล่าวทักทายตอบพร้อมโค้งเล็กน้อย ทำเอาพนักงานหน้าเหวอ เพราะไม่เคยชินกับปฏิกิริยาของลูกค้าแบบนี้

" ได้จองห้องไว้ไหมคะ มากี่ท่านค่ะ ....." พนักงานยังคงถามต่อ

"ขอบัตรประชาชนด้วยค่ะ" มานิษาง่วนอยู่กับการหาบัตรประชาชน จนไม่ทันสังเกตว่ามีบุคคลหนึ่งยืนข้างเธอ

" เอ่อ นี่ค่ะ ชำระเงินเลยไหมคะ....ทะเลที่นี่สวยดีนะคะ สะอาดมากด้วยค่ะ จริงไหมคะ? " มานิษาทักทายพนักงานอย่างอารมณ์ดี  เธอหันไปถามแขกที่ยืนข้างๆเธอ แต่เขาไม่มีปฏิกิริยากลับมา ไม่ยิ้ม ไม่มองหน้า ไม่โต้ตอบ

" เอ่ะ ! อ้ออออ ฝรั่งนี่เอง ...."

มานิษายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ชายหนุ่ม เธอใช้นิ้วชี้จิ้มตรงไหล่ซ้ายของเค้า

" ถามว่าสวยไหม ทะเลน่ะสวยไหม..... ง่ะ ฟังไม่รู้เรื่องล่ะสิ อยากรู้เรื่องป่ะ ว่าพูดว่าอะไร ....ไม่บอกหรอก ปล่อยให้ งง ฮ่าๆๆๆๆ"

เธอจ่ายค่าที่พักและรับบัตรประชาชนคืนมา

"ขอบคุณนะคะ ว้าวววว ภูเก็ตสนุกจัง บายย ฝรั่ง ไปนะ "

มานิษาเดินจ้ำอ้าวไปอย่างอารมณ์ดีตรงยังห้องพักโดยเธอไม่ได้หันไปมองว่า ชายที่เธอคุยด้วยนั้น แอบขำและลอบยิ้มอยู่

"เอ่อ ขอโทษนะคะท่านประธาน คือ...."

พนักงานสาวทำหน้าเสียใจ

" ขอดูเอกสารเมื่อกี้หน่อย"

พนักงานยื่นซองเอกสารการจองห้องพักของมานิษาส่งให้แดเนียล

" น.ส.มานิษา คำหิรัญ  หึ แปลกคนจริงๆ "

แดเนียลส่งเอกสารคืนให้แกพนักงาน สั่งกำชับพนักงานเรื่องระเบียบและมารยาทอีกครั้ง ก่อนเดินตรงเข้าไปยังห้องทำงานของเค้า ซึ่งอยู่อาคารถัดไป

แดเนียล มาโป ลูกครึ่งไทย - สวีส อายุ 35 ปีลูกชายคนเดียวหัวแก้วหัวแหวนของนักธุรกิจอสังหา จอนด์ มาโป กับ คุณหญิงสุพรรณษา มาโป เศรษฐีณีที่ดินแห่งเมืองภูเก็ต

หนุ่มหล่อผิวแทนตาคมหน้าตาดี โปรไฟล์ดี เป็นที่หมายปองของไฮโซเซเลปน้อยใหญ่ ที่หมายมั่นปั้นมือจับจองไว้ให้ลูกสาว จึงไม่แปลกที่จะเห็นแดเนียลควงสาวไฮโซเซเลปแห่งเมืองภูเก็ต ไม่ซ้ำหน้า

ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเจ้าชู้ตัวพ่อ เปลี่ยนผู้หญิงบ่อย ยิ่งกว่าเปลี่ยนกางเกงใน หนุ่มที่สาวๆทุกคนหลงไหล ไม่มีใครเดาได้ว่าคนอย่าง แดเนียล มาโป จะหยุดอยู่ที่ใคร และมองไม่เห็นเลยว่าใครจะได้มาเป็นคุณนายมาโปสักที

เรื่องความเจ้าชู้ระดับตัวพ่อของแดเนียลนี่แหละที่เป็นปัญหาใหญ่ระดับชาติ ที่ทำให้แม่ของเค้า คุณนายสุพรรษา กลุ้มอกกลุ้มใจ ด้วยอายุที่มากแล้ว อยากใช้ชีวิตตอนแก่เลี้ยงหลานตัวน้อย ซึ่งคอยแดเนียลเท่าไหร่ ก็ไม่มีให้สักที

คุณนายสุพรรณษา เป็นแม่สื่อนัดสาวให้แดเนียลดูตัวหลายหน ด้วยการหาลูกสาวระดับแนวหน้าเศรษฐีที่สมน้ำสมเนื้อกันมาให้ แดเนียลก็หลอกฟันเล่น พอเบื่อก็หาเหตุผลว่า เข้ากันไม่ได้เอย ขี้เหวี่ยงขี้วินเอย ขี้หึงจนน่ากลัวเอย สารพัดจะสรรหามาแก้ตัว จนคุณนายสุพรรณษาเหนื่อยใจ แต่คุณนายก็ไม่หยุดที่จะคัดเลือกสาวสวยหน้าตาดีโปรไฟล์เริศมาให้ลูกชาย

"ซ่าาาา......."

"อ่าาา อึมมมมม....... แดเนียลขา เบาๆหน่อยสิคะ โรสเจ็บค่ะ อ่าาา"

เสียงครางของสาวหนุ่ม ผสมกับเสียงน้ำจากฝักบัวเย็นซาบซ่านไปถึงอารมณ์ สองหนุ่มสาวตกอยู่ในห่วงเสน่ห์หาและกามรมย์

คงเป็นกิจวัตรไปแล้วสำหรับภารกิจพิชิตพรมจรรย์สาวของแดเนียล ชายผู้มีความเชี่ยวชาญ และช่ำชองในเรื่องอย่างว่า ทุกคืนจะมีสาวมาให้เลือกนอนไม่ซ้ำหน้า เห็นจะมีแต่รายนี้กระมังที่นานหน่อย

"คุณสวยจริงๆ" แดเนียลครางในลำคอ

"อ่าา โรสรักคุณค่ะแดเนียล "

บทรักยังคงบรรเลงต่อไป ความต้องการที่ท้วมท้น บรรเลงเพลงรักตลบอบอวล ตลอดทั้งคืน

เช้าของวันต่อมา

"เพรียจังเลยค่ะ คุณเก่งจริงๆเลยแดเนียล ทำโรสซะเมื่อยไปทั้งตัวเลย" โรสศิรินทร์ออดอ้อนแดเนียลเสียงอ่อนเสียงหวาน

"โรสรักคุณนะคะ" มือลูบไล้ไปตามแผงอกกว้าง เธอยังคงอ้อนต่อ

"ถ้าเรามีลูกด้วยกันคงมีความสุขมากเลยนะคะแดเนียล คุณว่าไหม" โรสศิรินทร์ยังคงพร่ำเพ้อรำพรรณ

จู่ๆแดเนียลก็เลือดขึ้นหน้า เขาหงุดหงุดกับประโยคที่โรสสิรินทน์เอ่ย เขาสะบัดมือโรสศิรินทร์ออก เดินปล่อยร่างเปลือยเปล่าของเค้าเข้าห้องน้ำไป พร้อมปลดเปลื้องอารมณ์คุกรุ่นกับประโยคที่ฟังแล้วไม่รื่นหู

"แล้วเราจะได้รู้กัน แดเนียล" โรสศิรินทร์สบถออกมาอย่างโมโห ลุกขึ้นสวมบลาและเสื้อผ้าที่กองระเนระนาดเมื่อคืนเข้าที่  และเดินหน้าบึ้งตึงออกไปจากห้องของแดเนียล

โรสศิรินทร์ ทายาทไฮโซคนดัง ในภูเก็ต เจ้าของโรงงานผลิตน้ำดื่มที่ใหญ่ที่สุดในภูเก๊ต เธออายุเพียง 23ปี เธอเพิ่งกลับมากจากต่างประเทศ แม่ของเธอคุณนายฮัว ส่งเธอไปร่ำเรียนเมืองนอกเมืองนา เพื่อหวังให้เธอมาสานต่อกิจการและเป็นหน้าเป็นตาแก่ครอบครัว

แต่ด้วยตัวเธอถูกเลี้ยงมาด้วยการตามใจ ใช้ชีวิตแบบคุณหนู งอมืองอเท้า เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ นิสัยชอบดูถูกคน พอปล่อยไปอยู่ไกลหูไกลตาพ่อแม่ ตบะแตก กลายเป็นไฮโซใจแตกอย่างเต็มตัว มั่วฝรั่งไม่ลือกหน้า ถูกรีไทล์และเรียนไม่จบ จนถูกเรียกตัวกลับ

แต่ด้วยครอบครัวมีหน้ามีตาในสังคมจึงจับเธอใส่ตะกล้าล้างน้ำ รับสมอ้างปลอมๆว่าเรียนจบสูงจากเมืองนอกเมืองนา ดีกรีปริญญาบริหารธุรกิจ สร้างโปรไฟล์ใหม่ให้เธอ โดยโปรไฟล์เลิศหรูนี้เองไปเตะตาคุณนายสุพรรณษา มารดาของแดเนียล ที่ตอนนี้หมายมั่นปั้นมือให้แดเนียลกับโรสสิรินทร์