4
ตุลา
60
วันที่ท้องฟ้ามืดครึ้มน้ำหยดลงจากฟ้าสายลมพัดผ่านสายไฟเสียงโทรทัศน์ที่ยังดังต่อเนื่องจากเมื่อคืน เสียงนาฬิกาที่
ยังคงบอกถึงเวลาในวันใหม่ ในขณะนั้นมีร่างหนากำลังแผ่ราบบนเก้าอี้นวมตัวเก่าๆเขาผู้ไร้ผู้ปกครองอยู่ลำพังมานาน
นับปี เขาเพิ่งอายุ
18
นับได้ว่าเขายังไม่บรรลุนิติภาวะเขาเป็นเด็กมัธยมปลายที่กำลังจะสำเร็จการศึกษาถึงเขาจะลำพัง
เพียงใดเขาก็ยังคงมีเพื่อนบ้านแสนใจดีแต่หน้าหลังหลอกซะงั้นเขายังได้รับความอบอุ่นไม่ขาดสายจากเตาผิง โชคยังดี
ที่เขาได้รับความเอ็นจากเจ้าของอู่รถยนต์แห่งหนึ่งจึงสามารถทำให้เขายังมีงานเพื่อหาเลี้ยงตัวเอง เขาผู้ใฝ่ฝันจะพิชิต
อาชีพช่างยนต์เพื่อให้พ่อแม่ภูมิใจในลูกคนเดียวคนนี้แต่ก็คงไม่มีวันที่เขาจะได้ถ่ายรูปกับพ่อแม่เขาในวันสำเร็จการ
ศึกษาระดับมัธยมปลาย เขามองโลกตามความเป็นจริงเสมอ ช่วงนี้เป็นช่วงหน้าหนาวเดือนพฤศจิก สักพักก็มีเสียงเดิน
ตึก ตึก เข้ามาหาร่างหนานั้นพร้อมสิ่งของที่อยู่ในร่างบางพร้อมที่ฟาดหัวและในที่สุดก็ ตุ้บ!
To be continue
Guest
