
อัคคี (ไฟ) นักธุรกิจหนุ่มรุ่นใหม่ ไฟแรง เคยลำบากและยากจนมาก่อน มีนิสัยใจร้อน รักแรง เกลียดแรง

=pc=ลดา (น้องดา) สาวน้อย อ่อนโยน อ่อนหวาน ฉลาด เรียนจบด้วยเกียรตินิยม ดีกรีนักเรียนนอก
=pc=ความรักได้เป็นเป็นความแค้น เมื่อเธอทิ้งเขาไปโดยไม่บอกลาสักคำ ทำให้เขากลายเป็นผู้ชายไร้หัวใจ
และเมื่อเขาได้กลับมาเจอกลับเธออีกครั้ง จากที่เคยรักในอดีตมีเพียงไฟแค้นที่ต้องการให้เธอตายทั้งเป็น
............ ............ ............ ............ ............ ............
‘พี่ไฟ จะทำอะไรน้องดา’ ร่างบางพูดด้วยน้ำตาคลอ สายตาเศร้ามองคนรักด้วยความผิดหวัง
‘ไม่ต้องมาบีบน้ำตา น้ำตาของเธอ มันช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอก วันนี้ฉันจะสอนให้เธอได้รู้ว่าความเจ็บมันเป็นยังไง’ เสียงกร้าวตวาดร่างน้อยด้วยความโกรธ แววตาจ้องเขม็งไปที่เธอเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
‘มานี่ !!’ มือสากกระชากข้อมือน้อยจนร่างบางเซไปตามแรง แม้เธอจะพยายามขืน แรงที่มีอันน้อยนิดก็ไม่สามารถทำอะไรคนตัวโตได้เลย รู้ตัวอีกทีเธอและเขาก็มาอยู่ในห้องของอัคคีแล้ว
‘พี่ไฟ น้องดาขอ อย่าทำอะไรน้องดาเลย น้องดากลัวแล้ว ฮือๆ’ ร่างบางร้องขอหลังจากที่โดนเขาฉุดลากจนกระทั่งมาถึงเตียง พร้อมยกมือขึ้นไหว้เขาด้วยน้ำตานองนา แต่ใช่ว่าชายหนุ่มจะใจอ่อน เขาเดินถอยหลังออกมาสองก้าว มองหน้าเธออย่างด้วยความรู้สึกหลายอย่างปนเปไปจนแยกไม่ออก เขาสลัดความคิดทิ้ง และถอดเสื้อตัวพร้อมยีนส์คู่ใจออก
สาวน้อยยิ่งร้องไห้ดังขึ้นเมื่อรู้ว่าเขาจะไม่หยุด ปากบางสั่น สะอื้นอย่างน่าสงสาร
‘อื้อ อย่า อย่..’ อัคคีประกบปากร่างน้อย มือหนารวบข้อมือน้อยทั้งสองไว้ในมือเดียว อีกมือฟอนเฟ้นดอกบัวงามที่อยู่ภายใต้อาภรณ์ ปากหนาเลื่อนต่ำมาดูดเม้มซอกคอขาว อย่างรุนแรง จากนั้นเลื่อนมือไปปลดตะขอบรา ดูดดึงหน้าอกขอลดาจนแดงไปหมด
‘อืออ พี่ไฟ น้องดากลัวแล้ว น้องดาเจ็บ’ มือน้อยพยายามพลัก ทุบตี แต่ไม่ได้ช่วยให้หนุ่มเลือดร้อนหยุดแต่อย่างใด มือสากฉีกทึ้งเสื้อผ้าจนหลุดรุ่ย ปราการชั้นสุดท้ายทุกกระชากออก
‘ลดา เธอเป็นของชั้นคนเดียว ชั้นจะไม่ยอมเสียเธอไปอีกแล้ว’ น้ำเสียงเกรี้ยวกราด แววตาที่มองเธอเหมือนกลัวว่าเธอจะหายไปอีกครั้ง อัคคีบังคับเอามือแยกขาเธอออกจากน่าอาย ดอกไม้อวบอิ่มปิดสนิท เขาก้มลงดูดเม้มติ่งเกสรจน ร่างน้อยบิดเร่า จากนั้นเขานำมือจับแก่นกายถูไถร่องสวาท และดันเข้าสุดแรง
‘อ๊ายยย เจ็บ พี่ไฟ น้องดาเจ็บ ปล่อยนะ ฮืออๆ’เขาค่อยๆเคลื่อนกายจนมิดลำ หาได้สนใจเสียงน้อยเลย
ตับ ตับ ตับ ‘อาา น้องดาของพี่ แน่นเหลือเกิน’ เขาเคลื่อนไหวจากเชื่องช้าเป็นเร็วขึ้น เร็วขึ้น ซอยยิบถี่รัวจนร่างน้อยสั่นไหวตามแรงกระแทกอย่างรุนแรง
‘ฮืออๆ ปล่อย เจ็บแล้ว’ สาวน้อยไม่ได้มีอารมณ์แม้แต่น้อย มีแต่ความเจ็บตรงกายสาวแทบขาดใจ
‘จะเสร็จแล้ว อ๊ะ อ๊ะ อาาา’ อัคคีกระแทกสะโพกหนักๆ สองสามที เข้าก็ถึงฝั่งฝัน น้ำรักฉีดเข้าร่างบางจนหมดทุกหยาดหยด จากนั้นเขาประทับจูบลงบนปากบาง จูบซับน้ำตา ถอดถอนกายและดึงเธอมากอด ส่วนลดานั้นร้องไห้อยู่พักใหญ่จนกระทั่งหลับไป
‘ลดาของพี่’ เขาหลับลงเมื่อเธอหลับ
=br=
=br=
=br=
=br=
=br=
Guest
