บทนำ
ฤดูกาลที่มีแต่สายฝนพรำทำให้บรรยากาศรอบๆตัวช่างดูเศร้าหมองสำหรับใครหลายๆหนึ่งในนั้นก็คงไม่พ้นเด็กหนุ่มนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งทางภาคเหนือในมือถือซองจดหมายสีเหลืองสดที่ข้างในบันทึกความในใจเพื่อหวังจะส่งออกไปให้ใครอีกคนที่อยู่ห่างไกลกันได้รับรู้ถึงสถานการณ์ของตนในตอนนี้
“เฮ้อออ นายจะเป็นยังไงบ้างนะ คิดถึงนายจัง” แม้ว่าในปัจจุบันการพูดคุยกันทางจดหมายไม่ได้เป็นที่นิยมดังเช่นในสมัยก่อนเพราะความล่าช้าและมีค่าใช้จ่ายเพิ่มไม่สะดวกเท่ากับการพูดคุยกันผ่านทางแอปพลิเคชัน Line หรือ Facebook แต่เด็กหนุ่มคนนี้ก็ยังเลือกการใช้จดหมายซึ่งมันสื่อถึงความคลาสสิกในการเขียนจดหมาย
“ต้นหนาว มีจดหมายส่งถึงแนะ” เสียงทักของเจ้าหน้าที่ดูแลหอพักพูดทักขึ้นขณะที่เด็กหนุ่มกำลังจะเดินขึ้นหอพักเพื่อพักผ่อนหลังจากการเรียนที่ยาวนานตั้งแต่แปดโมงเช้า ถึงตอนนี้ก็ปาเข้าไปเกือบจะหกโมงเย็น ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
“อ่า ขอบคุณครับ” ต้นหนาวรับซองจดหมายสีเหลืองสดมาไว้ในมือพร้อมพร้อมรอยยิ้มขำ ไม่ต้องดูชื่อคนส่ง เค้าสามารถรู้ได้เลยว่าจดหมายฉบับนี้มาจากใคร มีเพียงคนเดียวเท่านั้นแหละที่เลือกใช้วิธีส่งจดหมายแบบนี้ ปลายฝน
“...ปลายฝนถึงต้นหนาว บางเรื่องราวไม่จางหาย
ท้อใจไม่ท้อกาย หวังมุ่งหมายจะก้าวไป
ให้ถึงยังจุดหมาย จะทักทายวันฟ้าใหม่
ยิ่งสุขทุกข์ห่างไกล ที่ดวงใจหวังต้องการ...”
(เนื่องจากเรื่องนี้ไม่มีการแนะนำตัวละครว่าใครเป็นพระเอก เพราะอยากให้ไปรอลุ้นไปกับเราว่าพระเอกเค้าคือใคร เม้นๆให้กำลังใจไดนะค่ะ ขอบพระคุณที่ติดตามผลงาน ><)
>>>>>>แฟนเพจ<<<<<<< กดๆเข้าไปติดตามได้เลยค่ะ
Nawa
Guest
