Remember ความทรงจำครั้งสุดท้าย

โคร้มมมมมมมมมมมมมมมมม !!!!

ทุกสิ่งรอบตัวของผมเหมือนภาพสโล ดวงตาที่มองได้อย่างพล่ามัว เห็นแสงไฟทางตามถนนเลือนลางเป็นระยะ ลมหายใจของผมเริ่มแผ่ว ได้ยินผู้คนพูดคุยด้วยเสียงดังเหมือนตกใจกับอะไรบางอย่าง ร่างของผมถูกซ้อนด้วยมอเตอร์ไซค์คันโปรด ความทรงจำสุดท้ายของผมดับลง

ผมตื่นขึ้นมาอีกที ก็มองเห็นดวงไฟที่สว่างจ้า รู้สึกหนักอื้อที่หัว ผมเอามือสัมผัสเพราะเหมือนมีบางอย่างรัดไว้ ผมค่อยๆสำรวจตัวเองอย่างช้าๆ เพราะรู้สึกเจ็บแปลบเวลาขยับตัว เสื้อผ้าที่ถูกสวมใหม่ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นชุดโรงพยาบาล ผมเริ่มตั้งสติ...

' บอย เป็นยังไงบ้างลูก ' น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความตกใจและสั่นเครือ ผมจำได้ดี

' แม่ นี่บอยอยู่โรงพยาบาลหรอ ' แค่พูดความเจ็บก็พุ่งเข้ามา

' ใช่ ลูกนอนสลบไป 3 วัน นี่พ่อพึ่งกลับไปเอาของใช้ที่บ้าน เดี๋ยวก็คงกลับมา '

' อ่อครับ บอยอยากกินน้ำอะแม่ '

' ได้ๆ รอแปบนะ '

ผมคิดอยู่สักพัก ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมผมถึงอยู่โรงพยาบาล เพราะเท่าที่จำได้ ผมไปงานวันเกิดของเพื่อนผมก็คือ ไอ้เฟย์มา มันโครตสนุก แต่ผมก็ยังจำไม่ได้อยู่ดี ว่าผมมาที่นี่ได้ยังไง มันเกิดอะไรขึ้น

' อะ น้ำจ๊ะ ' ผมดื่มน้ำอย่างรวดเร็วราวกับว่าไม่เคยกิน และก็ไม่ลืมที่จะถามในสิ่งที่ผมอยากรู้

' แม่ บอยมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้ไงอะ '

' บอยจำไม่ได้หรอ ลูกขับมอไซค์ออกมาจากงานวันเกิด แล้วรถคว่ำ ' ห๊ะ รถคว่ำเนี่ยนะ

' จริงหรอครับ ทำไมบอยจำไม่ได้เลย '

' จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร อย่าพึ่งไปคิด พักผ่อนก่อน ยิ่งคิดยิ่งเครียด '

' ก็ได้ครับ แม่ บอยอยากโทรศัพท์ของบอยอะครับ '

' อะนี่จ๊ะ แม่เอาไปซ่อมมาให้ละ แตกยับเยินเลย '

' ฮ่าๆๆ ขอบคุณครับ ' ยังไงเรื่องนี้ต้องถามไอ้เฟย์ก่อน เผื่อมันจะรู้อะไรบ้าง ทำไมผมถึงขับรถออกมาจากบ้านมัน ทั้งๆที่ผมบอกกับแม่แล้วว่า จะนอนบ้านมันแท้ๆ ยิ่งคิดยังไงก็ไม่สมเหตุสมผลอยู่ดี

Line

Boyboy : ไอ้เฟย์ มึงอยู่ไหน ?

Fayefeaw : เห้ยยยย มึงฟื้นแล้วหรอวะ

Boyboy : เออดิ ยังไม่ตาย ไอ้ห่า

Fayefeaw : กูก็ใจหายแว้บ ไปหามึงทุกวันก็ไม่ตื่น นี่กำลังจะไปหาพอดี

Boyboy : เออดี กูมีเรื่องอยากจะถามมึงเหมือนกัน

Fayefeaw : เรื่องไรวะ

Boyboy : เออๆ มึงมาหากูก่อน ขี้เกียจพิมพ์ เริ่มปวดๆตัวมาแล้วเนี่ย

Fayefeaw : เอออๆๆ เดี๋ยวเจอกัน

Boyboy : เออ

เอาวะ ยังไงวันนี้ต้องรู้ให้ได้ ว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง...