ผู้ลอบสังหาร

.....................................ผู้ลอบสังหาร(เกริ่นนำ).............................

ค่ำคืนที่เงียบสงัดท่ามกลางสงครามระหว่างสองแคว้นมันเงียบจนผิดสังเกตมันทำให้ข้าจวินลี่ หลับตานอนไม่ลงจึงได้ออกสำรวจตามระเบียบห้องนอน'ตึก'มีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่บนหลังคาข้ารู้สึกได้สักพักแล้ว"อ่าว!!ท่านแม่ทัพไม่หลับไม่นอนฤา"เสียงหนึ่งได้ดังขึ้นมา"ข้าจะนอนฤาไม่นอนมันเรื่องของข้า"พอพูดจบข้าจึงจะเดินกลับห้องนอน "ใจร้ายจังเลยน้าาา~จะชวนไปดื่มแท้ๆ"เสียงได้ดังขึ้นตามหลัง

"เจ้าก็ควรนอนได้แล้วนะ เปา เปา"  "ก็บอกว่าอย่าเรียกข้าด้วยชื่อนั่น!!!"พอพูดจบข้าจึงรีบมาที่ห้องนอน'ตึก'เสียงนี้อีกแล้วข้าไม่ได้ใส่ใจอะไรจึงได้เข้านอนแต่เพียงตาข้าหลับยังไม่สนิดก็สำผัสได้ถึงเงาที่อยู่ตรงหน้าข้า"ลาก่อนท่านแม่ทัพ"มันเป็นเสียงที่เบามากแต่ข้าสำผัสได้ หมับ "เฮ้ย!!" เสียงผู้ลอบสังหาร "คิดจะลอบสังหารข้ารึแม่หญิง" พอกล่าวจบข้าจึงพลิกให้นางอยู่ด้างล่าง "นี้แคว้นกว๋อกัง ไม่ประเมินข้าต่ำไปหน่อยรึให้หญิงสาวมาสังหารข้า" น่าขำจริง  "ปล่อยข้า!!"เอ๊ะ!!ทำไมเสียงถึงเป็นแบบนี้ฟร้ะ "ข้าไม่ไช่หญิง ถ้าข้าหนีรอดข้าจะฆ่าเจ้า!!" หึ!! "อวดดีนัก!!นะชีวิตเจ้าอยู่ในมือข้าแท้ๆ"ข้าพูดพร้อมพลิกตัวผู้ไม่หวังดีขึ้นมาพร้อมเปิดหน้ากากนั่น เฮ้ย!!นี้มันชายจริงหรือเนี้ย "ข้าขอพิสูจน์หน่อยนะ"ไม่เพียงแต่พูดมือนั่นได้จับที่ระหว่างง่ามขา "เอ๊ะ! ตัวผู้นี่หว่า" พั้ว!! หมัดได้เข้าเต็มเต็มที่หน้าข้า "นี้แกทำอะไรฟร้ะ ไอ้แม่ทัพบ้ากาม!!" คนตรงหน้าโกรษจัด "แล้วแกจะมาชกหน้าฉันทำแป๊ะอะไรวะ" ข้าพูดพร้อมขึงแขนเจ้าบ้านี้ขึ้น"ก็ใครบอกให้มาจับไอ้นั่นคนอื่นมั่วซั่ววะห้ะ!!(`-///-)" หืมม~ นี้หน้าแดงหรอ..น่าแกล้งชะมัดเสียดายเป็นตัวผู้ "นี้เจ้าน่ะมีนามว่าเยี่ยงไรฤา" คนข้างหน้าไม่ตอบเพียงแต่เบียงหน้าหนี "ข้าถามว่าเจ้านามว่าเยี่ยงไร!!!"ข้าตะโกนใส่คนตรงหน้าแต่ดูแล้วคนตรงหน้าจะไม่ได้สะทกสะท้านอันใดแต่เพียงขมวดคิ้วทะลึ่งตาใส่ ' ปัง!! ปัง!! ปัง!!' เสียงประตูได้ดังขึ้น" ท่านแม่ทัพมีอะไรรึเปล่าขอรับ ท่านแม่ทัพ!!" สุดเสียงทหาร ปัง!! ทหารได้พังประตูเข้ามา "ท่านแม่ ทะ ทัพ " ทหารเข้ามาเห็นในสภาพข้าที่ขึ้นคร่อมอีกฝั่งอยู่ "ขออภัยที่ขัดจังหวะขอรับ!! ๏//๏" ทหารหลายสิบคนกล่าวขึ้น ทหารทำท่าเหมือนจะเดินกลับ" เดียว!! นี้พวกเจ้าจะปล่อยข้าไว้กับนักฆ่ารึ!!" พอสิ้นเสียงทหารรีบดึงดาปออกมาอย่างพร้อมเพียง "ท่านแม่ทัพหลบอยู่ในที่ที่ปรอดภัยเถิดขอรับ"เสียงทหารเอกได้กล่าวขึ้น " ขืนปล่อยไว้พวกแกก็ยำห้องฉันเละสิ นำตัวไปขังไว่ก่อนเดียวข้าจะสอบสวนในรุ่งเช้า"ข้ากล่าวขึ้น "ทำไมถึงไมฆ่าข้าละเรื่องจะได้จบจบไปซะ" พอสิ้นเสียงของนักฆ่า ข้าไม่ได้กล่าวอันใดเพียงแต่ลุกให้ทหารมาจับตัวเขาไป "นี้นี้จับหญิงสาวก็ทะนุถนอมหน่อยสิ"เสียเปาเปาได้กล่าวขึ้น "อ้าว! เปา ปะ.." เสียงได้ขาดหายเพราะมีมือมือหนึ่งปิดปากของข้าไว้ "ข้าบอกอย่าเรียกชื่อนี้ ไงฟร้ะ" เสียงกระซิบดังข้างหูของข้า "ท่านแม่ทัพขอรับจะให้นำไปไว้ที่ไหนขอรับ"เสียงทหารนายหนึ่งพูดขึ้น

"ถ้าไม่มีที่ไปเอาที่ห้องข้าก็ได้นะ ฮ่าฮ่าฮ่า" เสียงของเปาเปาดังขึ้น "แต่ว่าแคว้นกว๋อกังก็ประหม่าเจ้าจังเลยน้าให้หญิงสาวมาลอบสังหารเนี้ย! โหดร้ายจังเลยน้า ฮ่าฮ่าฮ่า"ไอ้พี่ชายบ้านี้ตลกได้ทุกเวลาเลยนะ"ข้าไม่ไช่หญิงข้าเป็นชายเลิกเข้าใจผิดกันได้แล้ว!!!"เสียงนักฆ่าดังขึ้นทำให้ทุกคนเข้าสู่ความเงียบ "เอ๋~ นี้พูดจริงหรอเนี้ย!"เปาเปาได้พูดขึ้น"ขอพิสูจน์หน่อยได้มั้ย"ไม่เพียงแต่พูดมือของเปาเปาก็จับหน้าอกของอีกฝั่ง "ตัวผู้จริงด้วยแฮะ"เปาเปากล่าว "ไช่ไหมละๆ ฉันพิสูจน์มาแล้วละนั่นนะตัวผู้"ข้าพูดพร้อมชูนิ้วโป้งขึ้น พั่ว!! เสียงเตะที่ระหว่างง่ามขาของเปาเปาพี่ชายข้า "อ๋อย~๏0๏จุกเลยตรู"สิ้นเสียพี่ชายก็มีเสียงทหารนายหนึ่งดังขึ้น"นี้แกทำร้ายร่างกายของท่าน...รึ"ไม่เพียงแต่พูดทหารประมาณสองสามนายนั้นได้ถือดาบขึ้นเตรียมพร้อม "แล้วใครไช้ให้มาจับหน้าอกคนอื่นวะห้ะ!! โรคจิตทั้งพี่ทั้งน้องคนหนึ่งก็จับไอ้นั่นอีกคนก็จับหน้าอกงมันหน้าจับหักคอมั้ยละ!!" นักฆ่าได้กล่าวขึ้น "นี้นี้เป็นอะไรมากมั้ยละนั่น"ข้าพูดพร้องใช้เท้าเขี่ยไอ้พี่ชาย "ไม่ได้ฟังกันเลยนี้หว่า!!" นักฆ่ากล่าวขึ้น "จุกสิถามได้แล้วเท้านั่นนะเลิกเขี่ยได้แหละฉันเป็นพี่ชายแกนะ" พอจบประโยคเปาเปาก็ลุกขึ้นมา "อืม นำตัวไปที่ห้องขังของขุดนางก็แล้วกัน" สิ้นเสียข้าทหารก็ได้นำตัวไปเข้าห้องขังทันที "เจ้าเชื่อว่าหมอนั่นเป็นนักฆ่าจริงฤา" เสียงของเปาเปาดังขึ้น  "ไม่ไช่หรอถ้าเป็นนักฆ่าจริงจริงข้าต้องรับบาดแผลไปนานแหละแต่นี้ข้าไม่ไดรับบาดแผลอันใดเลย"สิ้นเสียข้าพี่ชายจึงเดินเข้ามาและแตะที่ไหล่ข้าแล้วกล่าวว่า "ไหนๆก็ดึกแล้วเราไปดื่มยาดองโต้รุ่งกันมั้ยน้องชาย ฮ่าฮ่าฮ่า" พั้ว!! เสียฝ่ามือของข้ากระทบที่หลังของพี่ชาย "เจ้าไปกินกับทหารเอกของเจ้าเถอะปานนี้คงรอเจ้าอยู่ที่บรรได"ข้ากล่าว "ข้าไม่ไปดื่มกับหมอนั่นหรอก" เปาเปากล่าวขึ้น "แหมะ ทำเป็นไม่อยากไปกับไห่หง เมื่อตอนกลางวันยังเห็นลากกันไปที่ห้องเอกสารเลยนิ"เปาเปาปล่อยมือพร้อมกับขมวดคิ้ว"นั่นมันงานข้า"  เปาเปากล่าว "แต่ไม่ไช่งานทหารไช่ฤาไหมท่านพี่ ฮ่าฮ่าฮ่า"เขาไม่พูดแต่กลับมองข้าด้วยสายตาไม่พอใจและเดินไปพร้อมกับท่าทีที่ไม่พอใจเท่าไรนัก ตึก! ตึก! ตึก! เสียงฝีเท้าของใครบางคน " ท่านแม่ทัพแล้วท่านหัวฮวนละขอรับ" ไม่ตายง่ายจริงจริง "เดินไปนู้นแหละเจ้ารีบตามไปเถอะ" ข้ากล่าว "ขอรับ!!"เขาพูดพร้อมเร่งฝีเท้าตาม ตึก!ตึก!ตึก!ตึก!

"เฮ้อ~พี่ชายข้าเนี้ยปากแข็งจริง" ข้ากล่าวพร้อมกับแหงนหน้ามองจันทร์

"เจ้าเป็นใครกันนะผู้ลอบสังหาร"

...................................................................................................................

ถ้าผิดพลาดประการใดก็ของอภัยด้วยเจ้าคะ

ข้าน้อยพึ่งเริ่มเขียน font อาจจะยังไม่เข้าที่เข้าทาง

แนะนำได้นะคะ