แวมไพร์ไทยแลนด์

สิ่งที่คิดว่าไม่มีจริง มันอาจจะมีจริงก็ได้ที่ประเทศไทย

รามสูร เมขลา

เมื่อ 21ปีก่อน

ในปีที่แห้งแล้งคืนหนึ่งกลางดึกเดือนมิถุนายน เกิดพายุฝนฟ้าคะนองขึ้น ลมพัดโหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งเสียง สายฟ้าฟาดอย่างเกรียวกราดเสียงฟ้าร้องดังสนั่นหวั่นไหวทั่วอาณาบริเวณ  เป็นช่วงเวลาเดียวกันที่เด็กหญิงผู้ถูกเลือกถือกำเนิดขึ้นโดยท้องของผู้วิเศษนามว่านางจันทร์แจ่มฟ้า เสียงร้องไห้ดังออกมาจากห้องคลอดของโรงพยาบาล พร้อมกับชายปริศนาคนหนึ่งที่ยืนฟังเสียงร้องไห้ครั้งแรกนี้ด้วยพอใจก่อนจะจากหายไปกับพายุฝน

คฤหาสน์  รามา

“เป็นอย่างไงบ้างครับนาย ” เสียงทาสรับใช้ดังขึ้นเมื่อเห็นชายผู้เป็นนายเดินผ่าพายุฝนเข้ามาในคฤหาสน์ เนื้อตัวเปียกปอน ทาสรับใช้รีบส่งผ้าคุมผืนหนาให้ผู้เป็นนายทันที

อีกไม่กี่นาที่ต่อมา หลังจากจัดการเปลี่ยนชุดที่เปียกแล้วชายหนุ่มก็นั่งจิบชาร้อนๆอยู่ที่มุมมืดข้างหน้าต่าง สายตามองทอดออกไปยังพายุฝนฟ้าข้างนอก ในใจคิดถึงเสียงร้องไห้ของเด็กหญิงที่เพิ่งได้ยินมาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนนี้ เสียงร้องไห้ที่เฝ้ารอคอยมาแสนนาน ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบสร้อยเส้นหนึ่งที่วางอยู่ถัดจากถ้วยชาขึ้นมา แสงจากฟ้าแลบทำให้เห็นจี่รูปขวานทำมาจากทองคำอย่างประณีต ชายหนุ่มสวมมันไว้บนคอก่อนจะใช้มือขวากุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง เขาเพิ่งจะรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจตัวเองเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนนี้ ทั้งที่มันไม่เต้นมานานแล้ว จนเขาก็จำไม่ได้ว่าเมื่อไร เธอทำให้หัวใจของเขาเต้นอีกครั้ง เธอผู้ที่ถูกเลือก ผู้ที่จะมาล้างคำสาป ผู้ที่คำพยากรณ์กล่าวไว้ ผู้ที่เกิดเวลากลางคืน กลางเดือนและกลางปี ในวันที่มีพายุฝนฟ้าคะนองในปีที่แล้งที่สุด

“นายครับ จดหมายเปลี่ยนสถานที่การประชุมผู้วิเศษครั้งที่77ครับ” ผู้เป็นนายรับจดหมายซองสีน้ำตาลมีตราประทับสีเขียวมาแกะอ่าน เนื้อหาในจดหมายเขียนว่า เร่งด่วนที่สุด การประชุมผู้เศษแห่งประเทศไทยครั้งที่ 77  มีการเปลี่ยนแปลงวันเวลาสถานที่ เนื่องด้วยความลับมีการรั่วไหลอาจเป็นภัยต่อผู้วิเศษในประเทศไทยจึงเรียนมาเพื่อทราบและขอเปลี่ยนแปลงเป็นวันที่ 31มิถุนายน เวลาหนึ่งทุ่มครึ่ง ที่ป่าทางตอนเหนือรหัสผ่านคือชื่อนายกรัฐมนตรีคนปัจจุบัน

“ไม่ต้องไป บอกคนของเราด้วย” เสียงผู้เป็นนายดังขึ้นหลังอ่านจดหมายจบ

“แต่นายครับ ทางสภาผู้วิเศษกำลังหาทางออกเรื่องเผ่าเรากับมนุษย์อยู่นะครับ เกรงว่าจะไม่เหมาะถ้าเผ่าเราจะไม่ไปร่วม”

“ฮึ ทางออกเหรอ เรื่องให้เราหยุดล่ามนุษย์และรอกินเลือดจากทางสภาผู้เศษหาให้นะ ฉันไม่ยอมหรอก นายเคยชิมเลือดที่สภาจะหาเราหรือยังล่ะ มันไม่มีความหอมหวานอยู่ในนั้นแม้แต่นิดเดียว ค่อยดูสิพวกหมาป่าก็ไม่ยอมเหมือนกันล่ะ” น้ำเสียงฟังดูโมโหขึ้นมาเล็กน้อยสายตาแข็งกราวมองไปนอกหน้าต่าง