บทนำ
แม้เวลาจะผ่านไปมากแค่ไหน แต่หัวใจของฉันไม่เคยลืมเลือน
ทุกวินาที่ฉันคิดถึงเธอ เฝ้ารอเธอ
ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่ค้นหาเธอ ได้โปรดคนบนฟ้าส่งเธอคนนั้นมาให้ฉันเสียที
หัวใจของฉันจะอยู่กับเธอ ไปจนชั่วนิรันดร์
แล้วเธอละจะคิดแบบฉันมั้ย ถ้าเธอไม่ฉันจะตามหาเธอ
ถ้าเธอเดินหนี ฉันจะเดินตาม ถ้าเธอไม่เข้ามาถาม ฉันนี้แหละจะเข้าไปถามเธอ
หญิงสาวคนหนึ่งได้แต่งประพันธ์เพื่อที่จะไปส่งกับอาจารย์ที่ตนรักมากที่สุด เธอได้ตั้งใจแต่งเป็นอย่างมากแต่ก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเพราะว่าเธอเป็นคนเดียวที่คนทั้งโรงเรียนไม่ชอบเพราะว่าเธอมีฐานะที่จนและยังไม่มีพ่อแม่อีกด้วย...ซึ่งเหตุนี้เองเลยทำให้เธอถูกเพื่อนๆในโรงเรียนกลั่นแกล้งโดยตลอดรวมถึงวันนี้ด้วย...
“หือม์..ไหนฉันขอดูหน่อยสิอีน้ำทิพย์...แต่งดีจังนะงั้นฉันขอละกัน” หญิงสาวคนหนึ่งได้เดินไปหยิบอะไรสักอย่างกับผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้เรียน
“นี้เดี๋ยวสิ..นั้นมันของฉันนะ!” หญิงสาวคนหนึ่งร้องเสียงดังขึ้นมาก่อนที่จะ...
“อะไรกันน้ำทิพย์เดี๋ยวนี้กล้าหือกับฉันเหรอ..เธอก็รู้ว่านิสัยของฉันเป็นยังไงอยากได้อะไรก็ต้องได้คนที่มาขัดใจฉันมันต้องเจ็บตัว”
“....” หญิงสาวนั่งเงียบก่อนที่หญิงสาวจะให้กระดาษโน๊ตกับผู้หญิงคนนั้นไป เธอไม่มีงานที่จะมาส่งกับอาจารย์ที่ท่านสั่งเอาไว้…. ก่อนที่เธอจะถูกลงโทษและหลังจากนั้น...
1 ปีต่อมา...
“นี่ก็ครบรอบ1ปีที่เธอตาย...ฉันขอโทษเธอด้วยนะที่ฉันไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย...ฉันขอโทษเธอจริงๆนะน้ำทิพย์” ขายหนุ่มคนหนึ่งยืนพูดคุยต่อหน้าหลุมศพเขาได้เขาได้กล่าวคำขอโทษไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งโดยที่ไม่รู้ว่าในหลุมศพนั้นไม่มีศพของคนที่ชื่อว่าน้ำทิพย์อยู่เลย
“ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนทำร้ายเธอ”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ช่วยติชมเพื่อเป็นกำลังใจด้วยนะครับทุกคอมเม้นคือกำลังใจของผู้แต่งครับผม :)
Guest
