ผมเหงาตลอดเวลาหรือจะเรียกอีกอย่างว่าเป็น 'โรคAnuptaphobia' ก็ได้ ผมไม่ชอบการอยู่คนเดียว มันทำให้ผมรู้สึกเหงา โดดเดี่ยว พ่อแม่บุญธรรมของผมท่านก็เลยคอยส่งเพื่อนมาอยู่ด้วยตลอด นับวันก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่พวกท่านกลับไม่เคยรู้เลยว่าทุกคนที่ส่งมานั้น...
....ไม่เคยได้เป็นเพื่อนผมแม้แต่คนเดียว....
........................................
คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชายนะคะ มีเนื้อหา18+ ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า18ปีควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
ห้าม!! นำนิยายเรื่องนี้ไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาติ จะถือว่าเตือนแล้ว
เปิดเรื่องใหม่จ้าาา(เรื่องเก่ายังไม่จบ...) เป็นเรื่องราวของเด็กหมุ่มที่เป็นโรคAnuptaphobia หรือโรคกลัวการอยู่คนเดี่ยว ยังไงก็ฝากคอมเม้นท์ฝากติดตามด้วยน้าาา ขอบคุณค่ะ^^