น้ำตาแห่งสายฝน

เสียงฝนตกลงมาปอยๆเหมือฝนนั้นพึ่งจะตกลงมาไม่ได้นาน.....

ท้องฟ้ามืดครึ้มดำน่ากลัวเด็กหญิงตัวเล็กผอมบางกำลังเกินตากฝนอยู่ในมือของเธอมีตุ๊กตาหมีตัวเล็กเธอกอดมันไว้แววตาของเธอมันดูเศร้ามากเธอเดินตากฝนอยู่ตามลำพังมันแปลกเกินไปที่เด็กหญิงคนหนึ่งจะออกมาเดินคนเดียวตอนนี้  เธอเดินไปเรื่อยๆและมาหยุดที่ที่หนึ่งที่บอกจะหลบฝนได้    ในขณะนั้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินมาหาเธอแล้วพูดกับเธอว่า

“เด็กน้อยเธอมานั่งทำอะไรตรงนี้”  หญิงสาวกล่าว

เด็กน้อยหน้านิ่งไม่ตอบอะไรแต่เธอสื่อได้ถึงความกลัวและความเศร้านั้น

หญิงสาวกล่าว ” ไม่เป็นไรนะฉันอยู่กับเธอที่นี่เธอไม่ต้องกลัวฉันจะดูแลเธอเอง”

เด็กหญิงเงยหน้าไปหาหญิงสาวและยิ้มเล็กๆให้หลังจากนั้นเด็กสาวก็สลบไปในทันที........

“เอาตัวเขาไป” หญิงสาวพูดกับลูกน้องของเธอเอง “เธอปลอดภัยแล้วฉันจะดูแลหนูเอง”