เพื่อน พริมา กาญรัตน์
เด็กสาวอายุ 18ปี เป็นผู้หญิงที่มีใบหน้าจืดชืด ไร้ซึ่งสเน่ห์ บ้านจน พ่อตาย แม่ขายข้าวแกง
[โดนเพื่อนที่ไม่จริงใจใส่ยาปลุกให้กินจนเกิดเรื่อง]
กร รติกร บดินทรวัฒนา
หนุ่มใหญ่วัยกลางคน อายุ40ปี เจ้าชู้ไปเรื่อย ไม่จริงจังกับใคร รักสนุก เปิดผับเพื่อสนองความรักสนุกของตัวเอง
[หิ้วเด็กมากก แต่ไม่คิดว่าจะโดน..จับ]
“นี่เธอจงใจจับฉันหรือไง” ร่างหนาพูดอย่างหัวเสีย
“ฉันไม่รู้จักคุณหรอก แต่คุณพรากความบริสุทธิ์ของฉันไป คุณต้องรับผิดชอบ” พริมาพูดออกมาเธอพยายามอย่างมากที่จะกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาโชว์ความโง่ของตัวเอง แม้นัยน์ตาของเธอจะแดงกล่ำและเสียงสั่นแค่ไหน
ร่างหนามองเด็กจืดชืดตรงหน้าแล้วเอ่ยถาม “แล้วทำไมเมื่อคืนไม่ปฎิเสธฉัน”
“ฉันโดนวางยา” พริมาตอบเสียงสั่นเคลือ
“งั้นก็เป็นฉันที่เป็นคนซวยสิ่นะ” ร่างหนาถอนหายใจออกมาอีกครั้งแบบหงุดหงิด
[วันเปิดเรื่อง 21กุมภาพันธ์2561]
[ปิดเรื่อง 10พฤษภาคม/2561]
นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ผู้แต่งไม่มีเจตนาจะคิดร้ายหรือทำลายชื่อเสียงบุคคลในรูปแต่อย่างใด ชื่อตัวละคร สถานที่ บุคคลที่กล่าวมานั้นเป็นดพียงชื่อสมมุติไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับนิยายทั้งสิ้น
ปล.นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง ใช้คำหยาบ เหมาะสำหรับคนที่มีอายุ18ปีขึ้นไป อายุต่ำกว่า18ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
Guest
