"ชีวิตนี้มันก็เหมือนเกมเอาตัวรอด:)"
"ขอบคุณพวกคุณมากเลยนะครับที่มางานของพวกเราในวันนี้ขอให้คุณซอกจินและคุณนัมจุนเดินทางกลับอย่างปลอดภัยนะครับ"ชายร่างสูงโคงหัวให้เป็นการกล่าวลา
21:39 ณ คฤหาสน์หลังหนึ่ง
รถสีดำคันหรูมาจอดที่หน้าคฤหาสน์คนรับใช้ก็พากันไปรับคนที่กำลังจะเดินลงรถ "ท่านนัมจุนท่านคิมซอกจินยินดีตอนรับค่ะ"หญิงสาวก้มหัวให้พอประมาณเชิงการเคารพ "อืม..แล้วพวกเด็กๆนอนกันรึยัง?"
"คุณหนูนอนกันหมดแล้วค่ะ"ชายร่างสูงพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าคฤหาสน์ไป
06:49
ปัง!!! ผมเห็นเลือดผมเห็นคนถูกยิงและคนที่ถูกยิงคือพ่อของพวกผมช่วยผมที..ผมอยากรู้ว่าคนที่ยิงพ่อผมเป็นใคร แต่ว่า..ผมถูกใครสักคนปิดตาเอาไว้..
"นี่จีมินทำอะไรวีหน่ะ" "ชู่ววว~เงียบๆสิจองกุกจีมินกำลังปิดตาวีอยู่"หนุ่มน้อยหัวเราะคิกคักก่อนที่คนถูกปิดตาจะรู้สึกตัว "อ้าววี!ตื่นแล้วหรอ?" "ก็ใช่หน่ะสิเห็นฉันหลับอยู่รึไง" "งั้นรีบๆไปอาบน้ำแต่งตัวอย่าให้คุณพ่อกับคุณแม่ต้องรอนาน" "ค้าบบคุณจีมิน"วีดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำ "ป้ะๆจองกุกลงไปกินข้าวกัน"
"เพิ่งเห็นผมหรอ?" "โอ๋ไม่งอแงนะป้ะๆรีบๆลง"จีมินดึงแขนจองกุกออกจากห้องวี
V—
ผมเดินเข้าในห้องน้ำเปิดน้ำลงใส่อ่างอาบน้ำผมอยากจะแช่ตัวสักหน่อยปกติพวกเค้าก้กินก่อนอยู่แล้วแค่มาเรียกตามมารยาทเท่านั้น ผมไม่อยากถอดอะไรออกจากตัวผม ผมขอแช่น้ำพร้อมเสื้อเลยดีกว่า
น้ำเย็นๆที่เริ่มกระทบกับผิวกายของผม ผมค่อยๆลดตัวให้ทั้งร่างกายของผมจมอยู่ใต้น้ำ อาาาสบายจังอยากอยู่แบบนี้นานๆ
"ชูก้าฮยองพ่อกับแม่ก้ออกไปทำงานแล้วทำไมวียังไม่ลงมา" "ใช่วีฮยองบอกจะอาบน้ำแต่นี่มันเลยมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ" "งั้นเดี๋ยวฉันขึ้นไปดูเอง"
แกร๊ก..
"วี..นายอาบน้ำเสร้จรึยัง" ชูก้าเดินไปหน้าห้องน้ำแล้วเปิดประตูห้องน้ำ...
"วี!!!!!!" พระเจ้าช่วยผมด้วยครับ.
ปาดน้ำตาเบาๆเพิ่งเริ่มแต่งอาจดูงงๆแต่ช่วยให้กำลังใจกัลด้วยนะ จ๊วบๆ
Guest
