แม่ครู

แม่ครู

‘พระคุณที่สามงดงามแจ่มใส แต่ว่าใครหนอใครเปรียบเปรยครูไว้ว่าเป็นเรือจ้าง’

อัญญามองไปยังเหล่านักเรียนที่กำลังก้มลงกราบพร้อมกับบทเพลงพระคุณที่สามที่เปิดไว้ตั้งแต่เริ่มพิธีการไหว้ครู

เมื่อจบพิธีการอัญญาและเหล่านักเรียนชั้นม.6/11ได้เดินมายังห้องประจำ ห้อง11ห้องที่ใครๆต่างก็พูดว่าเป็นห้องที่เป็นเด็กเศษแต่สำหรับอัญญาแล้วเด็กนักเรียนห้องนี้คือเด็กนักเรียนที่เก่งและมีความสามารถ

“ครูครับพวกผมขอบคุณครูมากนะครับที่ทนกับพวกผมมาได้ถึงสามปี ขอบคุณที่ครูช่วยอบรมณ์สั่งสอนให้พวกผมเป็นคนที่ดีเสมอ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะครับ”อัญญามองเหล่านักเรียนของเธอที่ก้มลงกราบดวงตาก็เกิดหยดน้ำไหลออกมา นี่เป็นปีสุดท้ายแล้วสินะที่จะได้ดูแลพวกเธอ อัญญาได้แต่คิดในใจพร้อมกับภาวนาให้ทุกคนถึงฝั่งฝันที่ตนเองได้ตั้งไว้

เธอกวาดสายตามองนักเรียนทุกคนเธอจึงรับรู้ได้ทันที่ว่าสุนีไม่ได้มารวมพิธีการ จิตใจเธอเริ่มเป็นกังวลกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับสุนี แต่ภาพต่อมาที่ได้เห็นกลับทำให้เธอน้ำตาไหลออกมายิ่งกว่าเดิม

2ปีก่อน

อัญญานักศึกษาที่พึ่งจบมา3ปี ได้บรรจุเป็นข้าราชการครูที่โรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่ง และวันนี้เป็นวันแรกที่เธอได้มาแนะนำตัวกับนักเรียนหลายร้อยคนที่หน้าเสาธง

“สวัสดีคะนักเรียนทุกคน ครูชื่ออัญญา เรียกครูอัญก็ได้ ครูสอนห้องม.4/11มีอะไรสงสัยเรื่องเรียนถามได้ตลอดเลยนะคะ”เมื่อแนะนำตัวเสร็จอัญญาก็ได้เดินดูรอบๆโรงเรียนทำความรู้จักกับครูทุกๆคนที่สอนอยู่ที่นี้

“ครูครับ!!มีคนตีกันครับครูรีบไปดูเถอะครับ”เด็กนักเรียนคนหนึ่งวิ่งมาบอกอัญญาด้วยท่าทีรีบร้อน

“นำไปสิ”อัญญารีบเดินตามเด็กชายไปก็พบกับเด็กหญิงสองคนที่กำลังตบกันและมีเด็กชายคนหนึ่งที่กำลังคอยห้ามอยู่

อัญญามองปราดเดียวก็รู้ได้ทันทีว่าสองคนนั้นกำลังทะเลาะตบตีกันเรื่องอะไร เพราะเธอเคยผ่านวัยที่เป็นแบบนี้มาก่อน

“หยุด!!หยุดเดี๋ยวนี้นะ”อัญญารีบวิ่งเข้าไปห้ามเด็กสองคนนั้นออกจากกันแต่กลับสู้แรงไม่ไหวจึงโดนพลักล้มลงไป

“ครูครับเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”เด็กนักเรียนคนนำทางมาเอ่ยถามอัญญาด้วยความเป็นห่วง

“ครูไม่เป็นไรรีบไปแยกสองคนนั้นออกจากกันเถอะ”อัญญาส่ายหน้า พร้อมกับบอกให้นักเรียนที่อยู่แถวนั้นพากันแยกสองคนนี้ออกจากกัน

“ครูเกี่ยวอะไรด้วยเหนียจะมาห้ามทำไม”

“แล้วพวกเธอกำลังทำอะไรกันละ”

“ครูไม่เห็นเกี่ยวสักหน่อย แม่ก็ไม่ใช่”

“แต่เธอเป็นนักเรียนโรงเรียนนี้เท่ากับเป็นลูกศิษย์ของฉัน”

“เป็นครูก็อยู่ส่วนครูสิ รำคาญ!!”

เมื่อแยกออกสำเร็จอัญญาได้เรียกนักเรียนหญิงทั้งสองคนมาพบพรุ่งนี้หลังเลิกเรียนเพื่อปรับทัศนคติ แต่เธอมารู้ทีหลังว่าอีกคนเป็นนักเรียนจากต่างโรงเรียนและอีกคนเป็นนักเรียนในที่ปรึกษาของเธอ เธอจึงได้รายงานเรื่องนี้ให้ท่านผู้อำนวยการโรงเรียกทราบว่าเธอขอจัดการเรื่องนี้เองเพราะเธอไม่อยากให้ถึงกับไล่ออก

“ท่านผู้อำนวยการคะ ดิฉันขอจัดการเรื่องนี้เองได้ไหมค่ะ”

“ผมจะให้คุณจัดการก็ได้เพราะถึงอย่างไรก็เป็นเด็กนักเรียนในที่ปรึกษาของคุณ”

“ขอบคุณมากคะ ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ”

อัญญาเดินออกจากห้องผู้บริหารแล้วตรงไปยังห้องเรียนทันทีเมื่อเธอถึงห้องก็กวาดสายตามองหาเด็กนักเรียนหญิงคนนั้นแต่กลับไม่พบ

“วันนี้ใครไม่มาโรงเรียนบ้างหัวหน้าห้อง”อัญญาถามเอกราชที่นั่งอยู่โต๊ะหน้าสุด

“มีสุนีคนเดียวครับ”

“ไม่เป็นคะเริ่มเรียนกันดีกว่า”อัญญาเริ่มสอนทันทีที่พูดจบเพราะเธออยากใช้เวลา4ชั่วโมงให้คุ้มค่าที่สุดที่จะมอบความรู้ให้แก่ลูกศิษย์เธอ

ติ๊ง~

“พักกินข้าวได้ค่ะ”อัญญาปล่อยนักเรียนไปพักเที่ยงรอจนถึงคนสุดท้ายออกไปจนหมด แต่เมื่อมองมายังเห็นเอกราชนั่งอยู่

“เอกราชำม่ไปพักเที่ยงหรอ”

“กะ…กำลังจะไปครับ”อัญญามองเอกภาพที่ตอบแบบตะกุกตะกักก็ได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

3อาทิตย์ผ่านไปในโรงเรียนของอัญญาผ่านไปอย่างไม่ง่ายเพราะตั้งแต่วันนั้นอัญญาก็ไม่พบสุนีอีกเลย

ติ๊ง~

“เลิกเรียนกลับบ้านดีๆนะคะอย่าลืมทำการบ้านมาส่งนะ”อัญญาปล่อยนักเรียนทุกคนกลับก่อนจะดูห้องให้เรียบร้อยแล้วปิดห้องตามออกไป

อัญญาเดินกลับบ้านพักของตนเองที่อยู่ข้างวัดใกล้โรงเรียน เธอเดินไปถึงทางหน้าเข้าซอยหมู่บ้านพบกับวัยรุ่นหญิงกลุมหนึ่งแต่นั้นก็ไม่ทำให้เธอสนใจเท่ากับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังโดนรุ่มทำร้ายจากเด็กวัยรุ่นหญิงกลุ่มนี้ เด็กผู้หญิงคนนั้นก็คือสุนี

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!”อัญญารีบวิ่งเข้าไปหาวัยรุ่นกลุ่มนั้นพร้อมตะโกนบอกให้หยุดแล้วเขาไปกอดสุนีไว้

“ไม่เป็นไรแล้วนะ”อัญญาพูดกล่อมสุนีเบาๆพร้อมกับลูบหัวปลอบ

“ครูค่ะหนูขอโทษ”สุนีกอดครูของเธอแน่นเหมือนกับว่าอ้อมกอดอุ่นๆนั้นจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดพร้อมกับน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาเปรียบดังหยาดฝนที่มันจะชำระความผิดต่างๆที่ได้เคยทำไว้กับครูของเธอ

“ป้าเกี่ยวอะไรด้วยเหนียเป็นแม่มันหรอ”

“ฉันเป็นครูของเขา”

“เป็นครูหรอ เป็นครูก็อยู่ส่วนครูสิมายุ่งเรื่องคนอื่นทำไม”

“คนอื่นที่ว่านั่นคือนักเรียนของฉันเขาคือ’ลูก’ของฉัน”อัญญาพูดพร้อมสงสายตาที่เธอไม่คิดจะใช้มองนักเรียนของเธอ

“ชิ!พวกเรากลับ”

ก่อนเธอจะมาเป็นครูเธอเคยผ่านเรื่องพวกนี้มาก่อนแต่กลังจากเธอได้ทำให้แม่เธอเสียใจเธอจึงปรับปรุงตัว แล้วทำตามความฝันของเธอที่จะพยายามไม่ให้ทำพลาดแบบเธอ

หลังจากกลุ่มวัยรุ่นหญิงกลับไปแล้วเธอจึงพาสุนีกลับมาพักที่บ้านของเธอก่อนแล้วให้เธอเล่าความเป็นมาว่าเรื่องเป็นมาอย่างไร

สุนีเล่าให้อัญญาฟังถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นว่ามีผู้ชายคนหนึ่งเขามาคุยกับเธอเมื่อคุยไปได้สักพักก็ตกลงคบหากันแต่มารู้ทีหลังว่าผู้ชายคนนี้มีแฟนอยู่แล้วจึงเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นรวมทั้งเหตุการณ์เมื่อ3อาทิตย์ก่อนด้วย

“แล้วหนูทำไมไม่ไปโรงเรียนเลยละหยุดตั้งหลายวัน”อัญญาถามขึ้นมาเพราะเธอสงสัยทำไมสุนีถึงไม่ไปโรงเรียน

“คะ…คือหนู…”

“บอกครูมาเถอะ”

“หนูท้องคะ”สิ่งที่อัญญาได้ยินทำให้เธอใจหายำม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับเด็กคนนี้

“ฮึกๆ…ครูคงจะต่อว่าหนูเหมือนแม่หนูสินะค่ะ”สุนีร้องไห้โอออกมาอัญญาเลยกอดปลอบเด็กนักเรียนของเธอ

“ไม่เลย…ครูจะไม่ต่อว่าหนูเพราะอย่างไรหนูก็คือนักเรียนของฉัน คือลูกของฉันคนหนึ่งคนเป็นแม่ไม่เคยไม่รักลูกหรอกนะ”

“คะ…ครูค่ะ”

“กลับไปเรียนเถอะนะเพื่อนๆรออยู่”

“ แต่…”สุนีก้มลงมองหน้าท้องตัวเองก็ทำให้อัญญาเข้าใจทันทีว่าสุนีกังวลเรื่องอะไร

“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอกเดี๋ยวครูจัดการให้”

“หนูขอบคุณครูมากนะคะ”สุนีก้มลงกราบตักของอัญญาด้วยหัวใจที่มีแต่ความเคารพ

อัญญามองไปยังหน้าห้องเรียนก็พบกับสุนีที่เดินถือพานไหว้ครูเขามาในห้องพร้อมกับบทเพลงดังขึ้นซึ่งมาจากนักเรียนของเธอที่ร้องให้กับเธอ

“ทุกคนคือสิทธิ์ตลอดชีวิตวิตของครูถ่อยคำชื่นชมเชิดชูไม่ต้องให้ครูก็ได้ รู้ถูกรู้ผิดมีชีวิตที่ก้าวไกลเป็นคนที่ดีให้ได้เพื่อเป็นรางวัลให้ครู จะเป็นคนดีให้ได้เพื่อเป็นรางวัลให้ครู”

สุนีนั่งลงกับพื้นแล้วก้มลงกราบก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาแล้วยกพานไว้ครูให้กับอัญญา อัญญารับมาวางไว้บนตักของเธอก่อนจะมองไปยังสุนีที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำตาคลอ

“ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยสอนคนอย่างหนู ช่วยเหลือหนูทุกอย่าง หนูไม่คิดด้วยซ้ำว่าหนูจะเรียนจบหนูขอบคุณมากจริงๆนะคะ ‘แม่ครู’”พูดจบสุนีก็ก้มลงกราบอีกครั้ง

สั่งสอนนักเรียนให้เป็นคนดี เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับนักเรียน ช่วยเหลือและรับฟัง คอยชี้ทางให้ก้าวเดินไปในทางที่ถูกต้อง นี่หรือเปล่านะที่นักเรียนต่างเรียกอัญญาว่า ‘แม่ครู’

++++++++++++mug++++++++++

เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกที่แต่งนะครับอาจมีคำผิดและป่วงๆบ้าง

อีกไม่นานน่าจะแต่งนิยาย555555

ขอบคุณคนที่เขามาอ่านนะครับ(ถ้ามี)

ปล.เพลง(พระคุณที่สาม,รางวัลครู)