เขาเป็นเหมือนสายลมที่คอยพัดพาให้เธอมีชีวิต
เธอเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวของเขา
" สายลมพารัก "
นาย สายลม ลิขิตเดชา อายุ 28 ปี (ลม)
ชายหนุ่มร่างสูง 185cm หน้าตาคมเข้ม อดีตนักกีฬาแบดมินตันเหรียญทองของโรงเรียน ปัจจุบันทำงานเป็นหัวหน้าฝ่ายพัฒนาเกมของบริษัทไอทียักษ์ใหญ่ใจกลางกรุงเทพฯ ชีวิตวัยเด็กของเขาตั้งแต่จำความได้ก็มียัยขี้มูกโป่งข้างบ้านชอบร้องไห้ส่งเสียงหนวกหูให้เขาฟังอยู่เป็นประจำ และตั้งแต่เกิดเธอก็คือเพื่อนผู้หญิงคนเดียวที่เขามี
นางสาว ณรักษ์ ชนะภัย อายุ 27 ปี (รัก)
หญิงสาวบุคลิกภายนอกห้าว แต่ข้างในนุ่มนิ่ม ขี้กลัว หวงของกินเป็นที่สุด เหตุผลที่เธอชอบทำตัวห้าวก็เพราะเพื่อนข้างบ้านที่เกิดห่างกันเดือนนึงถือตัวว่าเก่ง ชอบแกล้งเธอตั้งแต่เด็ก แต่ไม่รู้ทำไม เธอก็ยังชอบเล่นกับเขาอยู่ดี พอโดนแกล้งเข้าหน่อยก็โดนล้อว่า ยัยขี้มูกโป่ง ทุกที ก็เพื่อนคนนี้ชอบเอาความฝันของเธอไปเล่าให้คนอื่นฟัง ซึ่งส่วนใหญ่มักจะเกิดขึ้นจริงตามที่เธอเล่าให้เขาฟัง บางคนไม่เชื่อก็มองว่าเธอเป็นตัวตลก
จนอยู่มาวันนึง วันที่ฝันร้ายที่สุดในชีวิตได้เกิดขึ้นก็คือ อุบัติเหตุใหญ่ของครอบครัวเธอและเขา ฝันร้ายช่วงเริ่มทำงานใหม่ๆ ที่เธอจำฝังใจและมันเกิดขึ้นจริงจนคนพาให้ขี้แกล้งสนิทใกล้ชิดกับเธอมากยิ่งขึ้น เพราะเหลือกันอยู่แค่สองคน
ครอบครัวทั้งสองสนิทกัน เวลาไปไหนมาไหนทางเดียวกันก็มักจะติดรถไปด้วยกันเสมอพ่อแม่ของเขาและเธอนั่งรถไปซื้อของที่ตลาดโดยมีพ่อของเธอเป็นคนขับ จู่ๆ มีรถบรรทุกน้ำมันฝ่าไฟแดง พุ่งตรงมาชนประสานงากับรถยนต์จนไฟลุกท่วม เหตุการณ์ในครั้งนั้นมันชัดเจนมากเมื่อเธอฟังตำรวจเจ้าของคดีเล่าเรื่องทั้งหมด เหมือนเธอจะเดาได้ เขาที่ไม่เชื่อในความฝันร้ายของเธอกลับหน้าถอดสี เศร้าหมอง ทั้งสองคนนั่งนำตาคลออยู่หน้ารูปถ่ายของบุคคลอันเป็นที่รัก
นี่คือเหตุผลว่าทำไมเธอจึงชอบเล่าความฝันให้คนอื่นฟัง จนถูกมองว่าเป็นตัวตลก ไม่มีใครเชื่อเธอเลย...
"ลม...รักไม่อยากฝันอย่างนี้อีกแล้ว รักกลัว"