บทนำ
"พี่คริสคะ วันนี้งานเป็นไงบ้างคะ เหนื่อยรึเปล่า"ฉันถามพี่คริสพร้อมยิ้มให้เขา
"ก็นิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรแล้วล่ะ เพราะมีน้องมิวอยู่ข้างพี่แล้วนี่ครับ"โอ้ยยย รอยยิ้มแบบนั้นจะทำให้ฉันละลายเป็นไอติมอยู่แล้วนะคะ แถมตอนนี้พี่คริสจับมือฉันด้วย กรี๊ดดดดดด อยากเอากาวตราช้างมาติดไม่ให้เอาออกเลยคะ
"พี่คริสอ่ะ มิวเขินนะคะ"ประโยคสุดท้ายฉันพูดเบา แต่ดันพี่คริสหูดีเลยได้ยิน(แน่ใจแล้วหรอที่พูดว่าเบานะ:ไรน์)
"เขินทำไมกันครับตอนนี้เราสองคนเป็นแฟนกันมาหลายปีแล้วนะ ยังไม่ชินอีกหรอครับ"เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"อืม ใครจะชินกับคำพูดหวานๆของพี่กันคะ>////<"
"เย็นวันนี้มิว มาห้องพี่รึเปล่าครับ"อยากไปมากค้าาาา แต่ดันมีธุระก่อน เสียดายจังเลย
"วันนี้คงไม่คะ ขอโทษนะคะพี่คริส"
"ไม่เป็นไรหรอครับ งั้นพี่กลับห้องก่อนนะ"
"คะ"แล้วพี่คริสก็ปล่อยมือฉันไป ฉันก็มองเขาเดินออกไปจนสุดสายตา ฉันเป็นแฟนกับพี่คริสตั้งแต่ม.ปลายปี1จนถึงวันนี้ฉันอยู่มหาลัยปี3 ใกล้จะจบแล้ว ฉันกับพี่คริสอายุห่างกันปีเดียวเองนะ หลายคนบอกว่าเขาเป็นคนเจ้าชู้มากแต่ฉันไม่เชื่อหรอก เพราะเขาบอกฉันว่ามีแค่ฉันคนเดียวก็พอและจะเลิกเจ้าชู้ด้วยขอบอกไว้ก่อน
จริงสิฉันต้องโทรไปหายัยแพนนิ เห็นว่ามีเรื่องจะคุยด้วย
(ฮัลโหลมิว แกไม่ต้องมาที่ห้องฉันแล้วนะพอดีฉันปรับความเข้าใจกับแฟนแล้ว แค่นี้นะบายยยย จ๊ะเพื่อนรัก)อะไรกันเนี่ย โทรปุ๊บก็วางสายปั๊บ ยัยเพื่อนบ้า แต่ไม่เป็นไรไปเซอร์ไพรน์
พี่คริสบนห้องดีกว่า
ห้องของคริส
ฉันเดินมาเบาๆแล้วเปิดประตูก็ได้เห็นเสื้อผ้าของพี่คริสระจัดกระจายเต็มพื้นพร้อมกับเสื้อผ้าผู้หญิง ฉันพยายามคิดในแง้ดีเขาไว้ แล้วเดินต่อไปที่ห้องนอนของพี่คริสพร้อมเปิดประตูออก สิ่งที่ฉันเห็นมันแทบจะทำให้ฉันอยากวิ่งหนี้ให้ไกลที่สุด แต่เท้าฉันมันไม่ขยับไปไหนได้เลย
"อืมมม คริสคะ ว้ายยยยย"ผู้หญิงคนนั้นตกใจเมื่อเห็นฉันยื่นอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน
"มิว!"พี่คริสเรียกชื่อฉัน สงสัยฉันคิดผิดมาตลอดว่าพี่คริสรักฉันคนเดียวแต่นี้มันไม่ใช่เลย ฉันเริ่มรีบปิดประตูแล้วกำลังจะวิ่งออก แต่ก็ถูกพี่คริสจับแขนไว้
หมับ
"มิวฟังพี่อธิบะ"เขาพูดไม่ทันจบฉันก็ใช่มืออีกข้างหนึ่งที่ว่างอยู่ตบหน้าหล่อๆของเขา
"นะนี่หรอ คนรักกันทำแบบนี้ ฮึก"ฉันพูดแล้วก็เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา
"ก็มิวไม่มี เวลาให้พี่บางเลย พี่ถึงได้มีคนอื่นไง"พี่คริสพูดดูเหมือนโกรธมาก
"ใครกันแน่ที่ไม่มีเวลาให้ ฮึก พี่มันเห็นแกตัวที่สุด ฮึกก เสียดายที่รักกันมาหลายปี"ฉันพูดพร้อมสะบัดมือออกอย่างรังเกียจ แต่เขาก็มาคว้าแขนฉันอีก
"เดี๋ยว เรายังคุย กันไม่จบ"
"มันจบแล้ว ฮึก มิวขอเลิกกับพี่"ฉันสะบัดมือออกอีกครั้ง
"ได้อยากเลิกนักเลิกไปเลย"ตอนนี้ฉันควบคุมน้ำตาไม่อยู่มันไหลออกมาเยอะกว่าเดิม ฉันรีบวิ่งออกจากตรงนั้นทันที ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆพรุ่งนี้ฉันจะย้ายไปเรียนต่อที่ต่างประเทศแล้วทำใจยู่ที่นั้นสักพักจนกว่าจะหายเจ็บข้างในอกซ้าย ฉันเก็บข้าวของใส่ในกระเป๋าทั้งหมด ดีที่ฉันเรียนเก่งเลยได้ทุนเรียนต่อต่างประเทศ ฉันควรเริ่มชีวิตใหม่และเป็นคนใหม่ให้ดีกว่าตัวฉันที่เป็นตอนที่เป็นอยู่ตอนนี้ ขอให้ฉันไม่ต้องเจ็บแบบอีกเลยสาธุ
Guest
