รักผิดเพศ (ชายXชาย)
.
.
"ตายซะ" ตู้มมมมม เสียงระเบิด รวมถึงเสียงกรีดร้องที่มาจากความเจ็บปวดในสนามรบ ร้องดังกังวาล กึกก้องไปสามโลก "อ๊ากกกก" ตู้มม ปึ้งงงง หึ จะเ ป็นอะไรไปได้ล่ะ นอกจากเจ้าเจ้านกกะเจ้าพวกงูต่อสู้กันเพื่อแย่งชิ่งความเป็นใหญ่ สู้กันมาเกือบ10ชาติล่ะ ไม่เบื่อกันบ้างรึไง "ปล่อย ปล่อยข้า" ร่างนาคที่มีกายสีเขียวมรกตที่ดูน่าหลงใหล ตอนนี้กำลงเสียเปรียบซะแล้วซิ "หึ ปล่อยหรอ? ไม่มีวัน" ครุฑใหญ่กายน้ำตาล เปล่งเสียงที่น่าเกรงขามออกมา เพื่อให้ศัตรูตรงหน้าลดความเกรี้ยวกราดลง แต่... มันไม่ได้ช่วยเลยซักนิดเดียว "ข้าบอกให้ปล่อย" เสียงเกรี้ยวกรามเริ่มปล่อยออกมาจนหน้าหวาดกลัว "ทำไมข้าต้องปล่อย" ร่างกำยำยังคงไม่มีท่าทีที่จะปล่อย "ข้าเตือนเจ้าแล้วน้ะ" ซือออออออ ร่างบางพ่นพิษ และแปรเปลี่ยนร่างให้กลับไปเป็นงูใหญ่ พร้อมรัดกุมร่างหน้าไว้ "อึก เจ้า" ร่างใหญ่ดิ้นทุรนทุราย เพราะแค่เพียงพิษที่แสบยิ่งกว่าน้ำกรด แสบเปลวเพลิงที่ถูกปล่อยออกมา และแน่นอนว่ามันมากพอที่จะฆ่าศัตรูตรงหน้ามากแค่ไหน "ข้าให้โอกาสเจ้าแล้ว รักตปักษ์" กึก กึกก แรงบีบรัดของร่างนาคทวีคูณไปเลื่อยๆ เสมือนร่างตรงหน้าจะแตกสลายไปซะตรงหน้า "เจ้านีี่มันช่างโง่จริงๆน้ะ นาคารัตน์ หึหึ" เสียงโอหังกล่าวอย่างไม่เกรงกลัว "เจ้านี่มัน น่าตายซัก10ชาติ" ร่างนาคาไม่ว่าเปล่า แต่งยังทวีแรง บีบ รัดราวกับว่าของที่อยู่ตรงหน้าเป็นแค่ของเล่น "เจ้ามันโง่นาคารัตน์ เจ้าลองดูเหตุการณ์รอบข้างเจ้าสิ่" "อ๊ากกกกก ร้อน" "ท่านนาคาหยุดพ่นพิษเถอะท่าน" "ร้อน ร้อนเหลือเกิน" "กรี๊ดดดดดดดดดดด" เสียงกรีดร้องทุรนทุรายนี่มันอะไรกัน ทำไมมันชั่งน่ากลัวเหลือเกิน ร่างนาคาที่มองสิ่งรอบข้างถึงกับฉะงักตึง เพราะ พิษที่ตนพ่นออกมานั้นไม่ได้ทำลายแค่ศัตรู แต่มันกลับฆ่ามิตรสหายของเขาให้ทุรนทุราย "ฮึก" "เป็นไงนาคารัตน์ ข้าบอกเจ้าแล้ว" ร่างกำยำแปรเปลี่ยนเป็นครุฑ สะบัดตัวออกจากร่างนาคยักษ์แล้วบินหนีไป "พวกเจ้า... ข้า..ขอโทดดดดดด" ร่างนาคายืนนิ่งไม่ท้วงติง ยืนมองภาพเหตุการณ์ที่ตนทำ
Guest
