♥
บนโลกนี้ ใครเล่าที่จะมีชีวิต
สมบูรณ์แบบ
และบางครั้ง
สิ่งรอบข้างก็บังคับ
ว่าเรา
จำเป็น
ต้องใช้ชีวิตแบบไหน..
'ฉันอาจจะผิดที่เลือกแบบนั้น ปล่อยพวกเขาไว้ข้างหลัง ฉันรู้ว่าคนอยู่ทรมานกว่าคนตาย ใช่ฉันรู้ ฉันเลยไม่อยากทรมานกับภาพความทรงจำของฉัน ทุกครั้งที่ฉันเศร้า ภาพเหล่านั้น มันย้อนกลับมาทำลายตัวฉัน มันกัดกินฉันเหมือนเมื่อครั้นที่เหตุการณ์เพิ่งเกิด ฉันเลือกที่จะเห็นแก่ตัว เพื่อที่จะไม่ได้เห็นภาพคนที่ฉันรักตายไปต่อหน้าฉันอีก ฉัยขอโทษ ฉันคิดดีแล้ว ฉันขอหายไปแบบนี้ มันอาจไม่มีคำลา และนั้นคือทางที่ฉันไม่ได้เลือกมัน แต่มันเลือกฉัน'
#สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2537 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้ และไปเผยแพร่ ไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้น โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีผลลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย
#เนื้อเรื่องทั้งหมดเกิดจากจิตนาการของผู้เขียน
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
#ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ
จบแล้วววว จบแบบแปลกๆ จบได้ไง ทำไมถึงจบ นั้นสิ! ขนาดคนแต่งยังอ่านไม่เข้าใจเลย แล้วคนอ่านล่ะ งงเด้ งงเด้
ขอบคุณทุกๆคนเลยนะ ที่หลงกดเข้ามา มันจบแล้วจริงๆ ฮ่าๆ ถ้าคนเขียนขยัน ทุกคนก็จะรู้ว่าทำไมจบแบบนี้จากเรื่องใหม่ แต่ตอนนี้ยังขี้เกียจอยู่เลยฮะ ไม่รู้ทำไม😅 (ฉันไม่อยากจะแต่ง nc แล้วค่ะท่านผู้อ่าน เพราะมันห่วยแตกมากกก ฮ่าๆ ตัดไปที่โคมไฟ!)
'ฉันไม่คิดว่าทางที่ฉันแยกออกมาจากพวกเข้า ปลายทางจะมาบรรจบกัน ฉันเจอเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้...มันไม่เหมือนเดิม'
13/01/61
Guest
