หยุดใจไว้ที่สาวซ่า

ตอนที่0 การเริ่มต้น

"ชีวิตผมมันน่าเบื่อ"น่าเบื่อ..น่าเบื่อ...น่าเบื่อจริงๆ ผมเคยคิดแบบนั้นจนกระทั่งเธอคนนั้นได้เข้ามาในชีวิตผมตั้งแต่เธอเข้ามาชีวิตผมก็ได้เปลี่ยนไป

ผมเป็นมนุษย์ปกติที่ต้องตื่นเช้าไปโรงเรียนทุกวันเหมือนกับคนอื่นๆไม่มีอะไรพิเศษ ผมก็เคยคิดว่าอยากเป็นตัวเอกในนิยายจังน้า แต่มันคงเป็นได้แค่ฝัน

ตุบตุบ..เอื้อก..ผมตื่นขึ้นมาในขณะที่มึนงงพร้อมด้วยอาการเจ็บปวด จากนั้นก็มีเสียงดังขึ้น

"ตื่นได้แล้วพี่ดิน"พร้อมด้วยทุบกำปั้นลงบนท้องผมอย่างแรง

ผมตื่นขึ้นมาโดยน้องสาวผู้น่ารักของผมนิว นิวเรียนอยู่ม.3โรงเรียนเดียวกับผม ผมอายุมากกว่านิว2ปี....

"จะนอนไปถึงเมื่อไรไปกินข้าวได้แล้ว  พี่ดิน"

ใช่ดินคือชื่อของผมใครๆก็บอกว่าชื่อนี้เหมากับคนอย่างผม

"แม่ค่ะพี่ดินตื่นแล้วคะ"

"งั้นมากินข้าวได้แล้วนิว ดิน"

"ค่ะ""ครับ"

"พ่อออกไปทำงานแล้วหรอคะ"

"อืม ออกไปเมื่อกี้นี่เอง"พอกินข้าวเสร็จ

เราก็เดินไปโรงเรียพร้อมกันเพราะบ้านพวกเราอยู่ไกล้โรงเรียน

วันนี้เปิดเทมอวันแรกจึงมีการย้ายห้อง

"เฮ้อ..ถ้ามีคนรู้จักอยู่ห้องเดียวกันก็ดีน้า"หลังจากพูดออกไปแบบนั้น ก็มีเสียงดังขึ้น...

"โย้ว..ดินเหมือนเราจะอยู่ห้องเดียวกันนะ"

"เออ หวัดดี"หมอนี่ชื่อกล้าเป็นเพื่อนสนิทของผมเองเป็นคนหน้าตาดีฉลาดคนละประเภทกับผมเลยละไอหมอนี่มันป็อบน่าดูเลยละ

"งั้นเช็คชื่อละนะ"ระหว่างที่ครูกำลังเช็คชื่อก็มีคนเดินเข้ามาในห้องอย่างหน้าตาเฉยโดยไม่สนเลยว่าคุณเธอมาสายและแต่งตัวไม่เรียร้อยหยั่งกับนักเลงเนะถึงเธอจะสวยอยู่ก็เถอะแต่ท่าทางแบบนี้มันก็..เฮ้ออุส่าหน้าตาดีแท้ๆพร้อมกับจ้องเธอโดยไม่วางตา

"....มองไรห้ะ"นั้นไงนักเลงสาวม.ปลายสินะ

"เอ่อ..เปล่าคับ"

"มองหน้ามีปัญหาไรห๊ะ.."หลังจากพูดจบเธอก็ยกกระเป๋าขึ้นมา ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเธอจะยกขึ้นมาเพื่อ?

"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย"

"ดินตอนนี้นายอยู่ห้องพยาบาลน่ะ"

"แล้วนี่ผมมาห้องพยาบาลได้ไงเนี่ย"

"นี่นายจำไม่ได้เหรออุบัติเหตุเมื่อเช้าน่ะ"

"ห้ะอุบัติเหตุ..."ผมพยายามนึก

"..นั่นเรียกอุบัติเหตุได้ไง"

จากที่ฟังไอกล้าเล่าเหมือนว่าผมจะถูกผู้หญิงที่แม้แต่ชื่อก็ไม่รู้จักคนนั้น ฟาดหน้าด้วยกระเป๋าจนสลบไป

"ผู้หญิงอะไรว้ะเนี่ยโหดชิบหาย"

"ผู้หญิงคนนั้นชื่อพิมน่ะ"

"เหมือนที่บ้านเธอจะเป็นพวกแก๊ง เห็นมีข่าวลือว่าเป็นแก๊งใต้ดินที่ทำเรื่องผิดกฎหมายอ่ะน่ะเลยไม่มีใครกล้าขัดขืนเธอ"

"นั่นนะเรื่องจิงชัว"

"เอาน่าอย่าคิดมากก็นายผิดเองนี่น่าไปมองหน้าเค้าขนาดนั้น"

"แค่มองหน้านิดเดียวนี่เล่นจนสลบกันเลยหรอ"

"น่านา"กล้าพยายามให้ผมลืมๆเรื่องนั้นไปแต่ผมคิดว่าจะลืมได้ง่ายขนาดนั้นน่ะซิ

และนั้นคือเหตุการณ์ที่ผมและพิมได้รู้จักกัน