“อีอ้วนนั้นหรอ... กูบอกตรงๆนะ เวลาอยู่ด้วยแล้วจะอ้วกว่ะ เดินควงเเขนอีนี่ทีไร เหม็นหืน..ิบหาย มึงลองคิดดูนะ....ลองนึกภาพกู เหมือนต้องหิ้วหมูสามชั้นไปด้วยตลอดทาง แบบนั้นเลย”สรุกฤษพูดกับเพื่อน
“ฮ่าๆ เฮ้ย พูดเบาๆดิมึง...กูว่า มึงว่าน้องเพลงแรงไปป่าววะ น้องเค้าได้ยินเค้าเสียใจแย่มึง”เพื่อนท้วงสุรกฤษกลับไป
“อีหมูอ้วนมันหลงกูจะตาย...หวานเข้าหน่อยก็อ่อนยวบปวกเปียกแล้ว ถ้าไม่รวยนะกูไม่เอามาควงให้หมดราศีกูเด็ดขาด”สุรกฤษบอกย้ำกับเพื่อนอีกครั้ง
“แล้วน้องเพลงระแคะระคายบ้างรึเปล่าที่มึงแอบควงน้องจั่น”
“ระดับนี้ อีหมูไม่มีทางรู้หรอก อีหมูมันโง่จะตายมึง ตามกูไม่ทันหรอก ฮ่าๆ”
พิณแพรที่แอบหลังกำแพง ได้ยินทุกคำพูดทุกประโยค
อีอ้วนงั้นหรอ
อีหมูโง่งั้นหรอ
ถ้าไม่รวย...คงไม่มาคบเราอย่างงั้นหรอ
น้ำตาแห่งความเสียใจก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว....
ผิดที่พี่กฤษว่าเรา รึผิดที่เราอ้วน...เป็นหมู??
Guest
