การเดินทางของเราทั้งสอง

ลมหนาวที่พัดพามานั้นเป็นสัญญาณเเห่งการเปลี่ยนเเปลงให้เด็กหญิงที่มีผมยาวสีขาวดั่งหิมะได้รับรู้ว่าฤดูหนาวนั้นใกล้เข้ามาถึงเเต่ถึงกระนั้นมันก็ไม่ได้ทำให้เด็กหญิงสนใจสักเท่าไหร่ เธอจึงปล่อยตัวเองให้ล้มนอนบนหินก้อนกลมที่มีขนาดใหญ่กว่าเธอถึงสองเท่าท่ามกลางป่ากว้างที่มีลมหนาวพัดพามาตลอดเวลาอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย

"เฮ้อ...หนาวจังเลยเเฮะ" เด็กหญิงได้พูดขึ้นพร้อมกับเอามือมาลูบเเขนตนเองอย่างสั่นๆเเต่ถึงจะหนาวจนอยากจะลุกออกจากจุดนี้เพียงใดเเต่เธอก็ไม่อยากไปในที่ๆเธออยู่อาศัย "ถ้าจะให้ฉันกลับไปในที่เเบบนั้นละก็ฉันขออยู่ที่นี้ดีกว่าอีก" เด็กหญิงได้พูดขึ้นอย่างไม่ชอบใจนักเเต่ถึงพูดเเบบนั้นเเล้วพอมองไปที่ท้องฟ้าซึ้งนะตอนนี้จะเห็นเเสงสีส้มอ่อนๆพร้อมกับดวงอาทิตย์ที่ใกล้จะลับฟ้าเต็มทีนั้นเเสดงให้เห็นว่าถึงเวลาต้องกลับเเล้วเด็กหญิงจึงใช้เเขนทั้งสองข้างยันตัวเธอให้ลุกขึ้นยืนบนหินก้อนใหญ่เเล้วกระโดดลงมาสู่พื้นดินด้านล่างเพื่อเตรียมจะกลับเเต่ทว่า "เเกร๊บ เเกร๊บ" เสียงอะไรนะเด็กหญิงกู่ร้องในใจเมื่อมีเสียงปริศนาดังมาจากพุ่มไม้ด้านหลัง "ใครนะออกมานะ!" เด็กหญิงพูดขึ้นอย่างหวาดหวั่นทันใดนั้นก็มีร่างของชายคนหนึ่งเดินออกมาจากพุ่มไม้ "ขอโทษนะที่ทำให้ตกใจนะ" ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตรส่งมาให้เด็กหญิงที่กำลังหวาดหวั่น "คุณ...เป็นใครกัน" เด็กหญิงถามขึ้นเมื่อรู้สึกเบาใจลงที่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าไม่น่ามีพิษภัยอะไร เเล้วเมื่อชายหนุ่มได้ยินคำถามเขาจึงตอบไปว่า "ฉันมีชื่อว่า.....

สวัสดี รีดเดอร์ทุกคนนะคะเรียวมีนามเเฝงว่าเรียวมินะคะเรียวอยากจะให้รีดเดอร์ทุกเรียกว่าเรียวมากกว่าจะเป็นไรท์นะคะ(เรียวคิดว่ามันดูสนิทสนมดี)ซึ้งเรียวอยากจะบอกว่านี้เป็นเรื่องเเรกที่เรียวเเต่งคะก็เลยจะเเต่งเป็นเรื่องสั้นก่อนเเล้วค่อยพัฒนาฝีมือไปเรื่อยๆจนสามาถเเต่งเรื่องยาวได้คะ เเล้วเรียวก็อยากจะขอความกรุณาจากรีดเดอร์ทุกคนช่วยคอมเมน์หน่อยนะคะว่ามีข้อติตรงไหนบ้างเเละช่วยเป็นกำลังใจให้เรียวด้วยนะคะ(เรียวจะพยายามเเต่งให้ดีที่สุดเเละจะพยายามไม่ขี้เกียจด้วยคะ)