ล่า

ลมใต้ปีก

นกบินขึ้นฟ้าได้อย่าอิสระ

ใครๆก็อยากเป็นนก

มันจึงถูกนำมาเปรียบเทียบเป็นตัวแทนของหลายสิ่งที่เรียกว่า เสรีภาพ อิสรภาพ ความคิดสร้างสรรค์ความไร้กฎเกณฑ์ ความงดงามบนท้องนภา ยามที่แหงนหน้ามองขึ้นไป คุณจะรู้สึกได้ไม่ยากถึงสิ่งที่เรียกว่า อิสระ

หากคุณเป็นคนหนึ่งที่คิดเช่นนั้น นั่นถูกต้องแล้ว

เพียงแต่ถ้าคุณมีเวลาสังเกตถึงรายละเอียดเล็กๆ รอบๆ ความอิสระนั้น บางทีคุณกับผมอาจเป็นเพื่อนคุยกันได้ซักชั่วโมง

ไม่มีอิสระใดได้มาง่ายๆ หากปราศจากการสนับสนุน ไม่ว่ามือนั้นจะยื่นมาทางไหน จะเห็นหรือไม่แต่ทุกความอิสระที่นกตัวหนึ่งได้รับ นั่นยอมมาจากความสนับสนุนไม่ผิดนัก

ผมไม่ได้เป็นพวกคลั่งไคล้สัตว์ แน่นอนว่าไม่ได้บริจาคสักเซ็นเดียวเพื่อองค์กรพิทักษ์สัตว์อะไรนั่นด้วย บางครั้งยังนึกอยากให้มันตายด้วยซ้ำเวลาที่พวกมันส่งเสียงน่ารำคาญ หรือแสดงพฤติกรรมเดรัจฉานอันเป็นสันดานของมัน

นี่เราก็กำลังพูดคุยเรื่องนกใช่ไหม ขอโทษที่ผมหลุดประเด็นไปไกล ช่วงนี้อะไรๆก็เปลี่ยน ความคิดผลค่อนข้างรวนไปมาก

อ่า ดูนั่นสิ คุณเห็นไหม นกที่บินสูงๆ นั่นนั่นแหละ

ถ้าคุณโรยข้าวเปลือกไว้หรือมีสัตว์ตัวเล็กๆให้มันเป็นอาหารเย็นได้มันอาจจะยอมโฉบลงมาที่คุณ แต่ก็นั่นแหละสันดานมันคืออิสระดังนั้นไม่มีนกตัวไหนอยู่กับคุณได้ตลอดไปหรอกสุดท้ายมันจะกลับไปบนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่นั่นอยู่ดี

แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีวิธี

หลายคนคงลืมไปว่า นกจะบินได้อย่างไร หากไร้กระแสลมที่คอยช่วยพยุงตัวมันไว้

แม้จะมองไม่เห็น แต่เมื่อไรที่ลมพัดผ่านคุณก็ยังรู้สึกได้ ลมมีอยู่รอบตัว แต่ก็เหมือนจะไม่มีตัวตนอะไร

ผมเองก็เป็นเหมือนลมพวกนั้น

ไม่มีตัวตน ไม่มีเงา ไม่มีเสียงแต่ก็ไม่มีอะไรที่ลมคนนี้ทำไม่ได้เช่นกัน

โดยเฉพาะการพยุงนกหลงทางให้บินไปได้ไกลตามที่ใจมันต้องการนั่นน่ะ

ง่ายดาย