The Alone 112 นักสืิบสาวห้อง 112

ณ ประเทศยูนิเวีย ที่ตั้งอยู่ระหว่างกลางทวีปแอฟฟรีกา และยุโรป

" สุดยอดไปเลยโว้ยยยยย! " ผมตะโกนอย่างดังด้วยความดีใจ เมื่อเข้ามาถึงห้องพักของผม(สงสัยพี่เอกเราอยากมา) อ๋อลืมแนะนำตัวไปเลย ผมชื่อเอกครับ เป็นนักเรียนไทยที่ได้รับทุนการศึกษา มาเรียนที่ประเทศยูนิเวีย

" เงียบๆ หน่อยสิค่ะ " ห้องข้างตะโกนด่าผมมาเป็นภาษาอังกฤษ

" ขอโทษคราบบ " ว่าแล้วผมก็รีบเดินมาเขียนบันทึกของผม อย่างทันที

ณ วันนี้วันที่  28 กุมภาพันธ์  ค.ศ. 1912 ผมนาย กิตภวิต กิตจณ อายุ 15 ปี  เมื่อกี้นี่ถูกเพื่อนบ้านตำหนิ เป็นครั้งแรก

ในเวลา 19.20 นาฬิกา

      ป็อกๆ ป็อกๆ มีเสียงเคาะประตูห้องผมดังขึ้น สงสัยจะเป็นเพื่อนบ้านคนเมื่อกี้ ผมเลยเดินไปที่หน้าประตูโดยไม่สนใจอะไร  พร้อมกับส่องกระจก ที่ติดอยู่ตรงหน้าประตู ก่อนจะเปิดประตูไปต้อนรับ

" สวัสดีค่ะ ดิฉัน แม่บ้านมีนามว่า อลิส ไชเรีย เห็นเจ้านายบอกว่ามีลูกค้าเข้ามาใหม่เลยมาขอแนะนำตัวค่ะ " อลิสหรอ...

ผมมองดูจากหน้าตาเธอ อายุน่าจะประมาณ 30 - 40 เพราะใบหน้าเธอยังดูดีอยู่เลย และหน้าอกก็... เอิ่ม... (เดี๋ยวก่อนสิมันใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ไหม) อืมนั้นสิ เราต้องตอบก่อนๆ

" สวัสดีครับ ผมชื่อกิตภวิต หรือเรียกผมว่าเอกก็ได้ครับ "

" ออค่ะ ถ้าต้องการความช่วยเหลืออะไรเรียกดิฉันได้ทุกที่ทุกเวลาเลยนะคะ "

ปั้ง! .... เพ้ง! มีเสียงยิงปืนพร้อมเสียงจานแตกจานดังขึ้น มาจากชั้นบนสุด

" เหอย.. ดินฉันต้องไปแล้วค่ะ คุณหนูโซเฟีย ก่อเรื่องอีกแล้ว " เธอพูดถึงคนที่ชื่อโซเฟีย ด้วยเสียงที่ดูเหนื่อยๆ  และก็ปิดประตูห้องให้ผม

โซเฟียหรอ หืม! เป็นชื่อที่ดีนี่หนา สงสัยพรุ่งนี้ผมคงจะต้องไปทักทายเธอซักหน่อยแล้ว...