ดื้อรัก (เด็กดื้อ)
ไม่รู้ว่าคนที่นอนหันหลังให้ลุกขึ้นมานั่งตั้งแต่เมื่อไหร่ นิรดารู้สึกว่าเขาไม่ได้นอนแล้วก็ตอนที่มือหนาเอื้อมมาแตะที่บ่าเล็กและทำให้เธอสะดุ้ง
เขารูดซิปออกให้ช้าๆ ทำให้มือเธอที่พยายามรูดซิปเองชะงักค้าง ก่อนจะเอ่ยปากบอกเขาเสียงเบาราวกระซิบ
“หนูถอดเองได้”
“ก็ถอดให้ไงคะ”
“คนบ้า” เธอว่าเสียงอ่อย
“คนบ้าที่ไหนจะมีน้ำใจแบบนี้”
“หนูเคยอ่านเจอในเฟซ” อยู่ๆ สาวน้อยก็เปลี่ยนเรื่อง
“หืม อ่านว่า?”
“เขาบอกว่าผู้ชายพูดคะเจ้าชู้”
“แล้ว?”
“พี่น้ำเจ้าชู้แน่ๆ”
“ไม่เกี่ยว พี่ไม่ใช่คนเจ้าชู้ค่ะ”
“ไม่รู้” ไปต่อไม่ถูกเธอก็ปัดไปเสียอย่างนั้น เริ่มมีความรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าไม่กล้าสบตาคมกล้าของพี่น้ำเลย แล้วเขาลุกขึ้นมาตอนไหนกัน คงไม่ได้แอบดูเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าหรอกนะ
“แอบดูหนูหรือเปล่าคะ” ถ้าใช่ เธอจะมอบโล่โรคจิตประจำปีให้เขาให้รู้แล้วรู้รอด
“ไม่ค่ะ แค่เห็นกำลังรูดซิปเลยช่วย”
“หันไปได้แล้วค่ะ อุ๊ย” เขาไม่ทำตามไม่พอ ยังรวบกอดเธอให้ขึ้นไปนั่งเกยบนตักอีกต่างหาก
“ขอบคุณพี่ยัง” เสียงนุ่มเอ่ยชิดใบหูเล็ก มันแดงน้อยๆ สงสัยจะอายแทนเจ้าของ
“เค้าไม่ได้ขอให้ตัวทำให้ซะหน่อย”
ธารทีหัวเราะน้อยๆ ให้คนทำเสียงงุ้งงิ้งกลบเกลื่อนนั้น ดูก็รู้ว่าเขินอาย คนดื้อแก่นเซี้ยวหายไปไหนแล้วน้า…ไหนน้า…คนที่บังอาจเอาดูมๆ มาทิ่มหน้าเขาเมื่อคราวทะเลาะกันรอบนั้น
“ก็พี่ทำให้ ตัวเล็กก็ต้องขอบคุณพี่สิคะเด็กดี”
“ขอบคุณค่ะ” เสียงแผ่วเบาเอ่ยทันควัน ก่อนจะก้มหน้าหลบแทบไม่ทันเมื่อเขาก้มหน้าลงมาเอาแก้มมาแนบ
แก้มพี่น้ำนุ่มจัง
----------------------------
พิมพ์เล่มแล้วนะคะ แต่ตอนนี้หนังสือที่ไรต์หมดแล้ว มีที่ร้านออนไลน์จ้า และมีอีบุ๊กด้วยค่า
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMzE5MTUzIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNjU3MTEiO30
Guest
