ยัยขนุนกับนายเย็นชา

นิยายสั้น

เรื่อง ยายขนุนกับนายเย็นชา

สวัสดีคะเหล่าพี่น้องเราชื่อขนุนนะคะ อยู่.6/7จ้าา เราเป็นเด็กธรรมดาๆคนหนึ่งที่เเอบชอบใครบ้างคน เราเเอบชอบเค้ามา2ปีละเเต่ไม่กล้าพูดสักทีจนป.6นี้ละคะ เเต่เราก็ยังรู้สึกดีเพราะยังมีเพื่อนที่คอยสนับสนุนเรา คอยเชียร์เรามาตลอดคะ

"อายยไปทางนั้นนะ"  ฉันเดินมาจับเเขนเพื่อนที่คอยให้คำปรึกษาเบอร์1ของฉันเธอชื่อ อาย ยังไงก็ต้องนับถือมันนะคะมันเป็นสาววายเเต่ก็คอยเเอบเชียร์อยู่เบาๆ เเม้บางทีมันจะจับคนคนนั้นไปจิ้นผู้ชายก็ตาม...

"ไม่เว้ยยยกูไม่ไป"

"น้าๆๆๆๆๆ"

ฉันต้องไปทางนั้นให้ได้เลยละคะ เพราอะไรนะหรอเพราะว่า........มันอยู่ตรงนั้นไงละ....คนที่ฉันชอบ.....

"เเม่งชักเบื่อละนะผ่านมา2ปีละมึงก็ไม่ไปบอกชอบมัน เเม่งกูเหนื่อยนะเว้ยยสาสสกูจะไปทางนี้!"

ไม่เเปลกหรอกคะที่มันบ่น ก็คอยช่วยสนับสนุนมาตลอดนี้

"ไปเถอะอายวันสุดท้าย"

"สุดท้ายอะเมื่อไรวะ"

"เอ่ออ..ชาติหน้า"

"เฮ้อ~ก็ได้ๆวันหลังกูจะเดินไปทางนู้นคนเดียวละกัน"

เยส!ในที่สุดขอบคุณนะคะพี่อายยย

ฉันเดินผ่านมาทางสนามอย่างช้าๆ พร้อมกวาดสายตามองหาคนคนนั้น 'อยู่ไหนนะ'

อะนั้นไงคะ!

คอปเตอร์

เด็กผู้ชายรูปร่างสูง ขาว เเละชอบการเล่นฟุตบอลเป็นชีวิตจิตใจ ห้อง6/3

ผู้ชายที่ฉันเเอบชอบ

"มองให้พอนะยัยขนุน กูจะไปก่อน"

"เห้ย!รอก่อน"

เเงๆพี่อายยยใจร้ายยย

"คอป มึงชอบหรอวะ"

ไอ้ก้านกล้วย วิ่งเข้ามาทักผมที่ยืนเหม่อมองเด็กผู้หญิงที่เดินผ่านไป

"ก็....นิดๆ"

"ฮิ้ววเพื่อนมีความรักวะ"

"หุบปาก!"

ผมใช้มืออุดปากมันไว้

จะมีโอกาสมั้ยนะที่เราจะได้สารภาพความในใจไป...

คงจะอีกนานนะ...

ตอนนี้เรายังเด็ก   รอให้ถึงเวลาก่อนละกันนะ

(เกิดจากเรื่องจริงคะ)

อายคือชื่อไรท์เองคะ มันบอกอยากอ่านมากๆเลยนิยายที่เราเเต่ง ก็เลยเเต่งให้มันอ่าน55