ลุ้นรักริมรั้ว

บทนำ

                เรื่องราวของฉันมันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อ 29 ปีก่อนก็เริ่มตั้งแต่ฉันลืมตาดูโลกนั่นแหละ มันเป็นเรื่องระหว่างฉันกับนาย กวนประสาทข้างบ้าน ฉันกับเขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะโชคชะตากำหนดหรือสวรรค์กลั่นแกล้งกันแน่ที่ดันเกิดมาพร้อมกันเวลาเดียวกัน ยิ่งกว่าฝาแฝดเสียอีก เท่านั้นยังไม่พอบ้านเราสองคนก็ดันอยู่ติดกันชนิดที่เรียกว่าแทบจะเป็นบ้านหลังเดียวกัน ที่มากไปกว่านั้นคือพ่อแม่ของเราทั้งคู่ดันสนิทสนมกันยิ่งกว่าญาติพี่น้องแถมยังชอบเจ้ากี้เจ้าการจับคู่ให้เราตลอดเวลาทั้งๆที่ผ่านมาฉันกับเขาก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่ารักกันมากจนแทบจะกินเลือดกินเนื้อ ขนาดฉันยอมลงทุนไปอยู่ป่าอยู่ดอยพวกท่านยังวางแผนดึงฉันกับมาจนได้ แถมกลับมาคราวนี้ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆยังไงไม่รู้ว่าคราวนี้  ฉันอาจไม่สามารถรักษาความโสดที่ครองมาอย่างแสนยาวนาน หรือว่าบันไดที่ฉันเพียรสร้างเพื่อขึ้นไปยังคานทองจะถูกนายตัวร้ายโค่นลงไม่เป็นท่าในคราวนี้กันแน่

จุดเริ่มต้น

29 ปีก่อน

“ตึกๆๆ”เสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งดังขึ้นเนื่องจากเขาเดินไปมาหน้าห้องคลอดของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งกลางดึก จนชายอีกคนที่นั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะหน้าห้องต้องเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยเตือนเพื่อนให้ลดความกังวลทั้งๆที่ตัวเขาเอง ก็กังวลใจไม่แพ้กัน

“ยุทธ คุณหยุดเดินเถอะผมปวดหัวจะแย่แล้ว”ป้อมปราบเตือนเพื่อนบ้านหนุ่มแต่เขาเองก็กำลังลุ้นกับการคลอดของภรรยาไม่แพ้กัน

“โธ่คุณยุทธนี่มันก็ปาไปเกือบสองชั่วโมงแล้วนะที่ คุณจีกับคุณพริ้งเข้าไปในห้องคลอด ดูสิป่านนี้ยังไม่คลอดเสียที คุณว่าลูกเราจะปลอดภัยไหม”ยุทธนายอมนั่งลงแต่ไม่วายหันไปมองในห้องคลอดด้วยความกระวนกระวายใจ

“ลูกและภรรยาของเราต้องปลอดภัย ”ป้อมปราบบอกด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ยังไม่ทันขาดคำสองหนุ่มก็ได้ยินเสียงเด็กร้องจ้าดังออกมาจากห้องคลอดสร้างความยินดีแก่สองหนุ่มเพื่อนบ้านจนต้องลุกขึ้นกระโดดด้วยความดีใจ ผ่านไปอีกครู่หนึ่งประตูห้องคลอดก็เปิดออกพร้อมกับนายแพทย์ใหญ่เดินออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“คุณหมอครับลูกกับภรรยาพวกผมเป็นยังไงบ้างปลอดภัยดีไหมครับ”สองหนุ่มเอ่ยถามพร้อมกันด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นระคนห่วงใย

“ใจเย็นๆก่อนครับคุณพ่อ ภรรยากับลูกพวกคุณปลอดภัยดีทุกอย่าง คุณศจีคลอดลูกชาย ส่วนคุณเพราะพริ้งคลอดลูกสาว เด็กสมบูรณ์แข็งแรงดีครับ”นายแพทย์ใหญ่ชี้แจงรายละเอียดแก่คุณพ่อมือใหม่ทั้งสองอย่างละเอียด สร้างความปลื้มติให้แก่คุณพ่อมือใหม่ทั้งสองยิ่งนัก และหลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ได้พบกับลูกน้อยที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ ณ ห้องพักเด็กอ่อน

“ยายหนูลูกสาวพ่อหนูน่ารักเหลือเกิน ดูสิปากนิดจมูกหน่อยเหมือนแม่ของหนูไมมีผิด พ่อจะตั้งชื่อหนูว่าพริ้มเพรานะลูก”ยุทธนามองลูกสาวตัวน้อยด้วยดวงตาเป็นประกาย ซึ่งไม่ต่างจากป้อมปรามที่มองลูกชายตัวน้อยที่นอนข้างๆลูกสาวของยุทธนา

“ส่วนตาหนูของพ่อ หนูหล่อเหมือนพ่อไม่มีผิด พ่อจะตั้งชื่อหนูว่าพฤทธิ์ก็แล้วกัน”พูดจบสองหนุ่มคุณพ่อมือใหม่ก็ส่งยิ้มให้แก่กันด้วยความยินดีที่เต็มตื้นไปทั้งหัวใจ

                และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของโชคชะตาของฉันนางสาวพริ้มเพราและนายพฤทธิ์ เรื่องราวทั้งหมดเหมือนว่าจะดี แต่ บอกแล้วว่านี่แค่จุดเริ่มต้นเรื่องราวของฉันกับไอ้พิลึกยังมีมากกว่านี้อย่างตอนเราอายุห้าขวบสิ

5 ขวบ

“แงๆๆๆ”เสียงร้องไห้จ้าดังมาจากทางหลังบ้าน ทำให้ศจีและเพราะพริ้งสองแม่บ้านต้องละงานในมือวิ่งออกมาตามเสียงร้อง ภาพที่เห็นคือเด็กชายพฤทธิ์วัยห้าขวบเศษกำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นดวงตาแดงกล่ำจนศจีต้องรีบเข้าไปกอดปลอบ

“พฤทธิ์ลูกร้องไห้ทำไมครับ”เธอปลอบพรางเช็ดน้ำตาจากแก้มยุ้ยๆของลูกชายอย่างแสนรัก

“ฮือๆ ก็พริ้งแกล้งผมไม่ยอมให้ผมยืมโบอันนั้น”เด็กชายพฤทธิ์ชี้ไปยังโบสีสวยที่หนูน้อยกำไว้แน่น ใบหน้าบ่งบอกว่าไม่พอใจเด็กชายมาก

“อ้าวยายพริ้งทำไมลูกถึงได้ไปแกล้งเพื่อนแบบนั้นล่ะ แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปแกล้งพฤทธิ์เขาน่ะ”เพราะพริ้งเอ็ดลูกสาวตัวน้อยที่นับวันยิ่งซนราวกับเด็กผู้ชายจนเธอระอาใจ

“พฤทธิ์ แกล้งหนูก่อนนี่คะแม่ นี่มันโบที่คุณพ่อซื้อมาให้ด้วย พฤทธิ์จะแย่งไปใส่ผมไม่ได้”หนูน้อยบอกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจที่เด็กชายจะมาแย่งของที่คุณพ่อสุดที่รักซื้อให้

“ก็โบสีสวยพฤทธิ์อยากได้ คุณแม่ไม่เคยซื้อให้ ”คำตอบของเด็กชายทำให้ศจีถึงกับหนักใจ กลัวเหลือเกินว่าลูกชายจะเบี่ยงเบน

“เอาล่ะเด็กๆต่อไปอย่าแกล้งกันอีกนะ มีอะไรก็แบ่งกันเล่นรู้ไหม”เพราะพริ้งตัดบทด้วยการเอ่ยตักเตือนเด็กๆ รอจนกระทั่งเด็กสองคนพยักหน้ารับ จึงหันมาสบตากับเพื่อนบ้านคนสนิทด้วยสีหน้าเข้าใจ

“พริ้งเธอว่าลูกฉันจะเบี่ยงเบนไหมเนี่ย นี่มันกี่ครั้งแล้วที่ลูกชั้นแย่งโบกับกิ๊ฟสวยๆของหนูเพรา”

“จีเธอก็อย่าเพิ่งคิดไปไกลเลย ตาพฤทธิ์ยังเด็กอยู่เลย คงไม่เป็นอย่างที่เธอกลัวหรอก ดูอย่างยายเพราสิน่ากลัวกว่าเป็นไหนๆวันๆเอาแต่หาเรื่องแกล้งเพื่อน วันก่อนฉันยังต้องรีบไปถึงโรงเรียนเพราะยายเพราดันไปต่อยเพื่อนผู้ชายที่แอบเปิดกระโปรงอยู่เลย”เพราะพริ้งพูดท่าทางขำๆกับวีรกรรมของลูกสาว ซึ่งศจีได้ฟังก็รู้สึกสบายใจขึ้น

“นั่นสินะ แล้วอย่างนี้เธอว่าสิ่งที่เราหวังกับเด็กสองคนจะเป็นจริงไหมนะ”ศจีเปรยออกมากับสิ่งที่ตั้งใจไว้กับเพราะพริ้ง

“จีเรื่องนั้นตกลงเธอเอาจริงเหรอ ฉันคิดว่าเธออำเล่นซะอีก”

“โธ่พริ้งเรื่องนั้นฉันเอาจริงนะ ฉันอยากได้ลูกสาวเธอมาเป็นลูกสะใภ้จริงๆ”

“แต่เท่าที่ฉันดู ฉันว่าเด็กสองคนนอกจากเกิดวันเดือนปีเดียวกันแล้ว นอกนั้นตรงกันข้ามแทบทุกอย่าง เล่นกันได้ไม่ถึงนาทีก็ทะเลาะกันเสียทุกครั้ง แล้วอย่างนี้เธอยังจะหวังอีกเหรอจี”เพราะพริ้งเอ่ยด้วยความหนักใจ

“พริ้งจ๊ะ ของแบบนี้มันต้องดูกันไปนานๆพวกแกยังเด็กก็ต้องมีทะเลาะกันบ้างตามประสา อีกหน่อยพอพวกแกโตเป็นผู้ใหญ่คงดีขึ้นกว่านี้แน่”ศจีกล่าวด้วยความมั่นใจ แต่หากเธอล่วงรู้อนาคตเธอคงไม่กล้าพูดแบบนี้แน่

นี่เป็นเพียงฉากหน้าเท่านั้นเรื่องนี้ยังมีเบื้องหลังอีกมากที่หลายคนไม่รู้ ฮึ จริงๆแล้วไอ้พิลึกมันน่ะเจ้ามารยายิ่งกว่าผู้หญิงเสียอีกที่มันแกล้งสำออยร้องไห้ก็แค่แผนการความจริงมันจงใจดึงผมสวยๆของฉันต่างหาก แต่ฉันดันรู้ทันดึงผมมันก่อนต่างหากล่ะ