รักจองจำใจ

คุณเชี่ยว รัฐธรรม มหาพฤษ์ เขารู้ทั้งรู้ว่า‘เธอ’นั้นมีเจ้าของอยู่แล้วแต่เรื่องของหัวใจใครมันจะไปห้ามได้ เขาคงยอมไม่ได้ถ้าเธอนั้นต้องตกไปเป็นของคนอื่นถึงแม้ว่าคนอื่นนั้นจะเป็นแฟนของเธอก็ตาม เขาเคยได้ยินมาว่ารักคือการเสียสละแต่สำหรับเขารักของเขาคือการครอบครอง ไม่ว่าใครจะว่ายังไง จะผิดแค่ไหนเขาก็พร้อมจะน้อมรับความผิดเพียงแต่เพียงผู้เดียว เขาจะจองจำเธอด้วยความรักที่เขามีเพื่อให้เธออยู่เคียงข้างเขาตลอดไป

“ผมรักคุณไปแล้วคุณจะให้ผมทำยังไงแต่ที่แน่ๆผมจะไม่ยอมปล่อยคุณไปเป็นของมันเด็ดขาด ไม่ว่าจะยังไงก็ช่าง”

หนูแก้ว แก้วกานดา วิจิตรพชร เธอรู้สึกผิดเหลือเกินรู้ทั้งรู้ว่าตัวเองมีแฟนอยู่แล้วแต่ก็ยังปล่อยให้ผู้ชายอีกคนมาครอบครองหัวใจแต่เธอก็รักเขาคนนั้นเหลือเกิน ‘หนึ่งคนก็รัก หนึ่งคนก็ผูกพันธ์’ เธอต้องเลือกสักทางระหว่างความรักกับความถูกต้อง แน่นอนมันต้องมีสักคนที่เจ็บและเธอก็อยากจะเป็นคนนั้นเหลือเกินคนที่เจ็บ เจ็บกว่าผู้ชายทั้งสองคนที่เธอรัก

“แก้วก็รักคุณแต่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด คุณจะให้แก้วทิ้งเขาได้ยังไง”

คุณจอมพล จอมพล ภัทรเดชานนท์ เขาผู้ที่รักเธอมาตลอดไม่เคยจะเหลียวมองสาวใดนอกจากเธอ แต่ทำไมฟ้าถึงเล่นตลกกับเขาโดยให้‘เธอ’ผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจปันใจไปให้ชายคนอื่น ถึงแม้เขาจะรักเธอมากแค่ไหนอยากครอบครองเธอเพียงใดแต่เขาทนเห็นเธออยู่อย่างไม่มีความสุขไม่ได้ เขาเคยได้ยินมาว่ารักคือการเสียสละเขาเองก็ยากจะทำอย่างนั้นแต่มันก็ช่างยากซะเหลือเกินเขาจึงทำได้เพียงร้องขอให้เธอไม่ไปกับผู้ชายคนอื่น...เขาทำได้แค่นั้น

“แก้วอย่าไปกับเขาเลยนะผมขอร้อง จะให้ผมทำยังไงก็ได้ แต่ได้โปรด...อย่าไปจากผม”