สะโพกเล็กที่นั่งทับหน้าท้องแกร่งเลื่อนลงต่ำลงและทำให้แกนกายเล็ดเสียดสีกับกางเกงของคนพี่ที่ตอนนี้มันเริ่มที่จะตื่นตัว
“อืม”เสียงครางในลำคอของคนตัวเล็กหลุดออกมา ยุนกิผละออกพร้อมกับอุ้มคนน้องลุกออกจากอ่างแล้วพาไปนั่งที่อ้างล่างหน้า
ยุนกิถอดเสื้อของตัวเองออก ก่อนจะโน้มหน้าไปบดขยี้ริมฝีปากเล็กอีกครั้ง ก่อนจะปลดเข็มขัดของตัวเองออกมาทั้งที่ยังคงบดขยี้ริมฝีปากเล็ก
“แน่ใจนะจีมิน”ยุนกิผละออกมาพลางถามคนตัวเล็กอีกครั้ง
“อืม”จีมินพยักหน้าลงพร้อมกับถอดเสื้อที่ใส่ตอนทำงานออก จนตอนนนี้ร่างเล็กนั่นไม่มีอะไรปกปิดร่างกายตัวเองแล้ว
“อาจจะเจ็บเพราะเป็นครั้งแรก…พี่จะอ่อนโยนนะครับ”
“ข้างนอกได้มั้ย”ยุนกิพยักหน้าแล้วอุ้มคนตัวเล็กแล้วไปที่เตียงแทน
เขาววางร่างเล็กนอนหงายลงบนเตียงก่อนที่เขาจะแทรกร่างตัวเองเข้าระหว่างกลางแล้วก้มลงไปหาคนน้องอีกครั้ง
“อะ”คนตัวเล็กเม้มปากพลางกอดรอบคอคนพี่ไว้แน่น เมื่อแกนกายตัวเองถูกมือหนารูดรั้งอีกแล้ว
“อื้อ…อื้ม”จีมินยกส่วนบนแล้วซุกหน้าลงไหล่ของคนพี่และกอดรอบคอยุนกิไว้แน่น
“อ๊าาา”และเป็นอีกครั้งที่คนตัวเล็กปล่อยน้ำสีขาวขุ่นจนเลอะมือยุนกิ ก่อนจะทิ้งตัวนอนลงติดกับเตียง
“อะ…มะ..มันเจ็บอึก”จีมินเบิกตากว้างแล้วกำผ้าปูที่นอนแน่นจนยับ ใบหน้าเล็กนิ่วขึ้นเพราะความเจ็บที่ช่วงล่างและเขิดหน้าขึ้นอย่างตกการจะระบายความเจ็บนี้
“จีมิน อย่าเกร็งสินี้มันนิ้วเดียวเองนะ”
“ตะ..แต่อ๊าา”ยุนกิสอดเข้าไปลึกกว่าเดิมและทำให้โดนจุดกระสั่นของคนตัวเล็ก ตอนนี้มันทั้งตอดรัดนิ้วจองเขาจนเขายังแอบคิดถ้าเขาสอดของเขาเข้าไปคนน้องนะไม่เจ็บกว่านี้หรอ
“พี่ว่า…พี่ช่วยเราแค่นี้ดีกว่านะ”ยุนกิถอดนิ้วของตัวเองออก ก่อนจะเห็นคนตัวเล็กพ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ จีมินลุกขึ้นนั่งทั้งที่ยังหอบหายใจแล้วมองหน้าคนพี่ด้วยสายตาฉ่ำเยิ้ม
“ตะ..แต่เค้ายังรู้สึกแบบนั้นอยู่เลย”จีมินว่า
“ไอ้โฮปมึงไม่ตายดีแน่”ยุนกิสบถออกมาอีกครั้งแล้วจัดการถอดกางเกงของตัวเองออกแล้วจับคนน้องนอนแล้วเขาก็แทรกระหว่างขาอีกครั้ง เขาจัดการดึงกางเกงของตัวเองออกมาเพราะมันเกะกะแล้วโยนมันลงข้างเตียงพร้อมกับอันเดอร์แวร์
“อย่าเกร็งเข้าใจมั้ยครับ พี่จะรีบทำให้เสร็จ หวังว่าครั้งนี้จะช่วยเราได้นะ”ยุนกิว่า จีมินพยักหน้าและมองคนพี่ที่อยู่ข้างบน ยุนกิรูดรั้งแกนกายตัวเองสองสามครั้งแล้วจ่อไปที่ช่องทางรักสีหวาน
“อะ!”จีมินหลุดร้องลั่นออกมาเมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ใหญ่กว่าที่นิ้วของยุนกิกำลังเข้ามาในตัวของตัวเอง
“อื้อ…ฮึก…อะ”จีมินร้องไห้ออกมา เมื่อยุนกิสอดด้ามแข็งจนมิด ยุนกิแช่แกนกายตัวเองแล้วก้มลงจูบซับน้ำตาคนตัวเล็ก
“อย่าเกร็งเด็กน้อย”ยุนกิกระซิบลงข้างหูคนน้อง ก่อนจะฝั่งจมูกโด่งลงหน้าผากคนตัวเล็กแล้วเลื่อนลงมาตามแก้มยุ้ยๆของคนน้อง ยุนกิสอดวงแขนเข้าที่รอบคอคนน้อองแล้วนอนทับทำให้ส่วนนั้นยิ่งเข้าลึกอีก
“อะ”จีมินกอดรอบคอคนพี่ไว้แน่นพลางซุกหน้าลงที่ซอกคอคนพี่
“จีมินอย่ารัดพี่แน่นแบบนี้สิครับ”ยุนกิว่าน้ำเสียงกระซิบเมื่อเขานังรู้สึกคนน้องยังเกร็งและยังคงไม่ชินกับมัน เขาก็ยังคงแช่และค่อยๆขยับเบาๆเพื่อให้คนน้องได้ชิน
“อึก…ฮึก…เค้าเจ็บ”
“เดี๋ยวมันก็จะรู้สึกดีเองครับ”ยุนกิว่าและเช็ดน้ำตาให้คนน้อง จีมินผละหน้าออกจากซอกคอคนพี่แล้วนอนมองใบหน้าขาว
“หึ อย่าทำหน้างอแงแบบนี้สิครับ”ยุนกิยิ้มออกมาพลางเช็ดน้ำตาให้คนน้อง ที่กำลังทำหน้างอแง
“จีมินจะหายรู้สึกแบบนั้นใช่ไหมถ้าเสร็จ”
“ครับ…เราจะหาย”
“พี่จูบเค้าได้ไหม”ยุนกิก้มหน้าและบดจูบกับคนตัวเล็ก ก่อนจะขยับสะโพกตัวเอง จีมินที่จะผละจูบแต่ก็ถูกเขาประคองใบหน้าเอาไว้และยังคงบดจูบแบบนั้น
“อื้อ อื้อๆๆๆอื้ม”น้ำตาเม็ดใหญ่ไหลล่วงอาบแก้มอีกครั้ง และริมฝีปากก็ยังบดขยี้ไปพร้อมกับจังกวะสะโพกที่ขยับในจังหวะที่เริ่มจะเร็ว
“ถ้าเจ็บก็อย่าปิดเสียงไว้ล่ะครับ”ยุนกิว่าจบก็เริ่มขยับสะโพกและกระแทกแรงขึ้น ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกเจ็บแต่ก่อนจะค่อยๆรู้สึกเสียวไปพร้อมๆกัน
“อ๊าๆๆๆ อะๆ อื้ออ”คนตัวเล็กครางออกมา ยุนกิเองก็เร่งทำให้เสร็จเพื่อให้จบเร็วๆ แต่ก็ยังไม่กล้าจะกระแทกแรงนี้แค่เขายังเบาๆคนน้องยังร้องไห้หนักขนาดนี้แล้วถ้าเขากระแทกไม่หยุดน้องมันได้ตายแน่
“อะๆๆๆ พะ..พี่เร็วๆได้มะ..อะๆๆๆ”ยุนกิรู้สึกพอใจดูเหมือนคนน้องจะเริ่มชินและหายรู้สึกเจ็บ เขาก็เริ่มทำตามที่คนน้องขอก่อนจะหยุดกระแทกทำให้จีมินต้องมองหน้ายุนกิอย่างไม่เข้าใจ
“หันหลังสิครับ”ยุนกิว่าก่อนจะพลิกร่างเล็กให้อยู่ในท่าหมอบ เขากดท้ายทอยคนน้องลงติดกับเตียงและยกสะโพกเล็กขึ้นสูงก่อนจะกระแทกเช้าไปอีกครั้ง
“อะๆๆ ทะ..ทำไม อะๆๆ พี่ยุนกิ อย่าระ..แรงสิ อ๊าๆๆๆๆ”จีมินที่รู้สึกไม่ไหวขาของเขามันรับแรงแบบนี้ไว้ไม่ได้ทำให้ร่าง้ล็กจะทรุดนอนแต่ก็ถูกมือขาวจับรั้งเอไว้ มือขาวบีบเค้นลงที่แก้มก้นเนียนของคนตัวเล็กก ก่อนจะดึงคนน้องให้ลุกขึ้นมาแล้วซุกหน้าหล่อลงซอกคอขาวเนียนทั้งที่ยังคงกระแทกสะโพกตัวเอง
“อ๊าๆๆๆๆๆ มะ..มันแรงเกินไปแล้วนะ อะๆๆ พี่ยุนกิอ๊าๆๆ”จีมินหันหน้าไปหาคนพี่ที่ขบเม้มที่ซอกคอตัวเองก่อนจะถูกริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากตัวเอง
นิ้วเรียวของยุนกิดึงขรึงเม็ดทับทิมที่แข็งเป็นไต่ พลางเลื่อนมืออีกข้างลูบลงหน้าท้องแบนราบแล้วไปรูดรั้งแกนกายคนน้อง
“อ๊าๆๆๆ”
“เรียกชื่อพี่หน่อยสิครับ จีมินอ่าส์”ยุนกิกระซิบข้างหูคนน้องก่อนจะกระแทกสะโพกตัวเองแรงและเร็วขึ้น ส่วนมือก็ยังคงเล่นกับตุ่มไต่สีชมพู อีกข้างก็รูดแกนกายเล็กเร็วตามจังหวะสะโพก
“อ๊าๆ พี่ยุนกิ อ๊าๆ พะ..พี่ยุนกิ เร็วๆได้ไหมครับอ๊าาๆๆๆๆ”ยุนกิปล่อยมืออกจากแกนกายเล็กที่ปล่อยน้ำรักออกมาเมื่อกี้ ก่อนจะเลื่อนมือหนาทั้งสองข้างมาจับเอวคอดแล้วกระแทกไม่ยั้ง
“อ๊าๆๆ”
“อาส์”ยุนกิปล่อยน้ำรักของตัวเองเข้าไปในตัวของคนน้องจนมันล้นออกมา ก่อนจะถอดแกนกายของตัวเองออก และร่างเล็กก็ล้มลงนอนกับเตียงอย่างเหนื่อนล้า
“แฮ่กๆ”จีมินนอนค่อยๆพลิกร่างแล้วนอนหงายพร้อมกับหลับตาลงก่อนจะที่คนตัวเล็กจะเข้าสู่ห้วงนิทราไป
“หึ…”ยุนกิดึงผ้าห่มขึ้นปิดร่างเล็ก ก่อนจะลุกเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายตัวเอง
Guest
