หัวใจรัก...(ดราม่า,นายเอกท้องได้,ฟรี,พระเอกเลวฯลฯ)

'คนหนึ่งแสนดี..คนหนึ่ง..แสนเลว'

''เพราะ..ผม..''  น้ำตาจำนวนมากไหลรินไปตามแก้มใส ดวงตาคู่สวยพร่าไปด้วยน้ำตา ใบหน้าเนียนถูกตบตีจนเป็นรอยมือ ร่างผอมบางกอดตัวเองแน่นเพราะความหนาวที่ก่อตัวขึ้นจากเครื่องปรับอากาศราคาแพง เปลือกตาสีมุกปิดสนิท..แต่ก็บอกถึงความทรมานจากร่างกายเล็กที่สั่นเทา ช่องทางหลังที่บวมแดงจากการาถูกขืนใจจากคนใจร้ายในห้องนอน เลือดที่ยังคงติดอยู่ตามขาอ่อนเรียวขาว....หัวใจน้อยบีบรัดตัวเองแน่นราวกับมันกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มือเล็กกำก้อนเนื้ออกด้านซ้ายแน่นน้ำตาก็ยังไหลไม่หยุดราวกับมันไม่มีวันหมด

'ทำไม...ผมต้องเสียใจขนาดนี้นะ'

ความคิดในสมองที่ยังคงก้องกังวาลไปมาในความคิดร่างเล็กมองไปยังความมืดที่ไม่มีแม้แต่แสงไฟ.....

เวลา 05:30 นาที

ที่ร่างบางตื่นมาจากห้วงนิทราแสนเจ็บปวดทั้งๆที่ยังมีอาการเจ็บจากช่องทางหลังก็ต้องลุกมาทำอาหารให้คนใจร้ายไม่งั้น..เขาอาจจะโดนทำร้าย..หรือ....

กลิ่นอาหาารลอยฟรุ้งทั่วห้องส่งกลิ่นหอมจากเครื่องปรุงและความใส่ใจที่คนทำตั้งใจ ข้าวไข่เจียวกระเพราหมูสับพร้อมมะนาว...เมนูที่คนใจร้ายชอบ..ซึ่งคนคนนี้จำได้ดี....

หลังจากทำอาหารเสร็จคนทำก็นนำตัวเองไปอาบน้ำอาบท่าเนื่องจากยังมีสิ่งติดค้างอยู่ข้างในมากมาย......

"ไอ้ข้าว! มึงอยู่ไหน"..เสียงอันเกรี้ยวกราดของพี่อิน..อินทรา..ผมรีบลุกจากฝักบัวแต่งตัวในห้องน้ำแล้ววิ่งออกมา..เจอสายตาที่โหดเหี้ยม..

"พะ...พี่อิน..ข้าว..ทำกับข้า..-"

"อย่ามาเรียกกูว่าพี่!!" เสียงโหดเหี้ยมที่ผมมักจะได้ยินบ่อยๆ...

"คะ..คุณอิน..ข้าว..ทำกับข้าวไว้แล้วนะ..อร่อยมากเลย.."น้ำเสียงของผมที่มันสั่นไม่หยุด..ไม่..อย่าเพิ่งไอ้น้ำตา!

"กูไม่กิน! เพล้ง เพล้ง! เก็บกวาดด้วยล้ะก้น!! ถ้ากูกลับมาแล้วไม่เรียบร้อยนะ... เจอดีแน่!!" จานกับข้าวมากมายที่อยู่บนโต๊ะ..ข้าวไข่เจียวกระเพราหมูสับที่ผมทำด้วยใจ..บัดนี้..มันได้กระจายไปทั่วพื้น เหมือนกับหัวใจของผมที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆกระจายไปทั่ว...

ปัง!!!

"ฮึก.." เสียงประตูปิดลงด้วยอารมณ์คุกรุ่น..พอเขาไป..น้ำตามากมายก็ไหลรินออกมาราวกับมันอดกลั่นไม่อยู่ ผมเริ่มเก็บกวาดพื้นและอาหาร..อาหารที่ผมตั้งใจทำ..ทั้งๆที่ตั้งใจทำ..อยากให้เขากินอย่างเอร็ดอร่อย..ถ้าไม่กิน..ก็บอกดีๆก็ได้นี่...

มือถือหรูที่อยู่บนที่นอนของคุณอินดังขึ้น..ผมจึงเดินไปดู..

>>>>>>แม่

ฮึก...ผมควรจะรับมั้ย..แม่ของคุณอินโทรมา..ผมอยาก..อยากจะบอกท่านจัง..ว่าผมรักท่านมากๆ ท่านฝากผมดูแลคุณอิน ท่านเลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็ก..พอโตมา..ท่านจึงจับผมหมั้นกับคุณอิน..ทั้งๆที่เขาก็มีคนรักอยู่แล้ว...แต่..ผมดันรักเขา..รักมาก..ผมคิดถึงผู้ชายแสนดีคนนั้นที่คอยดูแลรักผมแบบน้องชาย..เขา..อบอุ่น..ใจดี..ฮึก..ตั้งแต่คุณแม่คุณพ่อของคุณอินจับผมหมั้นกับเค้าในวันนั้น..เขาเปลี่ยนไปราวกับ..คน..ละ..คนแต่ทำไม? ผม..ถึงรักเขามากขนาดนี้นะ..ไอ้หัวใจทรยศเอ้ย!!เชื่อฟังกูบ้าง....

...เจ็บจัง...รอก่อนนะคุณอิน..ถ้าผมเลิกรักคุณได้เมื่อไหร่ ผมจะไม่ยุ่ง ไม่เกะกะ ไม่ทำลายความักที่คุณมีต่อคนรักของคุณอีก อีกไม่นาน..ทนหน่อยนะครับ..

IN PART

"ครับ พ่อ"ผมเดินเข้าไปหาพ่อที่ห้องทำงานหลังจากที่พาไอ้ตัวเล็กไปกินไอศรีมมา...

"อิน..แกต้องหมั้นกับน้ำข้าว"เสียงเสียงนั้นที่ก้องกังวาลไปในหัวของผมหัวใจกระตุกวูบ...

"ไม่พ่อ! ผมมีมิ้นอยู่แล้ว ผมรักเธอ"ผมตอกกลับเสียงแข็ง...

"ไอ้อิน..แกต้องแต่งงานกับน้ำข้าว..เชื่อพ่อ..เลิกกับผู้หญิงแรดๆคนนั้น" อารมณ์ของผมพุ่งปรี้ดหาว่ามิ้นร่าน? ไม่..มิ้นไม่ใช่คนแบบนั้น

"พ่ออย่ามาว่ามิ้น..มิ้นไม่ใช่คนแบบนั้น!"

"ทำไมจะไม่ใช่!? มิ้นของมึงน่ะไปเอากับเพื่อนพ่อสี่ห้าคน..หึ..ฟรีเซ็กส์..สงสัยมึงจะตาบอด..จนไม่เห็นความร่านของมิ้น.." ไม่กี่ครั้งเลยที่พ่อจะพูดกูมึงกับผม...ไม่..ผมไม่เชื่อ

"กูรู้ว่ามึงไม่เชื่อ..เอาเถอะ..ยังไงมึงก็ต้องหมั้นกับน้ำข้าว..ไม่งั้น.." พ่อหยุดพูด

"มรดกทั้งหมด..กูจะยกให้ข้าว..แล้วมึงกูก็จะตัดหางปล่อยวัดแค่นั้นเอง..อินทรา..ลูกพ่อ หึ"

"พ่อ!!!"ผมตวาดเสียงดังแล้วเดินกระทืบเท้าออกมาข้างนอก..หึ่ย..ยกให้ไอ้เด็กกำพร้าไม่มีหัวนอนปลอยเท้านั้นน่ะหรอ!!!...

IN END

เอาไงกานนต่อดี

ให้กำลังใจนักเขียนฝึกหัด

คอมเม้นต์ ถูกใจ กดโหวด

ขอนิดนึงนะคะนักอ่านเงา

ถ้าไม่เม้นต์ก็ช่วยถูกใจ โหวดหน่อยน้าาาาาา~

โปรโมชั่น1เม้นต์ ลงถี่ๆประจำ

2+ความสนุกรับประกัน0% (555)

ลงทุกวันอาทิตย์เด้ออ